Не ведаю, як у вас, а ў мяне раней напачатку кожных новых "Зорных войн" (асабліва другой і трэцяй трылогій) заўсёды ўзнікала пытанне: "Калі папярэдняя частка скончылася вялікай перамогай сіл Рэспублікі, чаму кожная наступная пачынаецца з таго, што Імперыя толькі ўзмацнілася?" Нешта падобнае назіраецца ў
"Гладыятары 2" (
Gladiator II), дзе Рыдлі Скот зрабіў з свайго ўжо
класічнага пеплума 2000-ага году такую сваеасаблівую новую частку "Зорных войн", толькі з рэйтынгам R і ў Рыме: паводле працяга, неяк так здарылася, што пасля смерці Максімуса Рым не захацеў стаць свабодным, на яго чале зноў злыя і глупыя імператары, і зноў патрэбны мужны гладыятар, каб яго выратаваць. Як і ў кожнай новай частцы "Зорных войнаў" (пры ўсёй маёй павазе), нічога асабліва новага ў другім "Гладыятары" не адбываецца: тыя ж канфлікты, змовы, высокамоўныя фразы пра сілу і годнасць (часам — літаральна тыя ж, бо Скот разумее самацытаванне даволі прама і не саромееца даваць сваім новым героям рэплікі з першай часткі). Для чаго ж тады быў патрэбны працяг, у якім няма нічога новага?
Тут і ёсць адказ на маё першае пытанне: камерцыйнае кіно — гэта перш-наперш entertainment, і калі ты стварыў паспяховы прыгодніцкі фільм для аднага пакалення, чаму б не зрабіць яшчэ адзін такой жа, але ўжо з палепшаным CGI і моднымі маладымі акцёрамі? Для гэтага можна і забыцца на былы happy end і пачаць усё спачатку. Трэба сказаць, што прыгодніцтва ў Скота атрымалася: у фільме ёсць і бойкі, і акулы ў Калізеі, і харызматычныя Мескаль, Паскаль і асабліва Дэнзэл Вашынгтон. Пры гэтым сюжэтна ў дзвюх з паловай гадзінах першай часткі нашмат больш развітыя персанажы, чым у амаль такім жа хронаметражы другой: мабыць, таму што гісторыя там прасцейшая і больш прамалінейная, і ў кожнага героя ёсць магчымасць сапраўды раскрыцца. Можа, з-за гэтай перагружанасці і агульнай другаснасці з "Гладыятара 2" выйшаў не нейкі прарыў, не "
Дзюна" і нават не "
Апошняя дуэль" таго ж Скота, а проста неблагое забаўляльнае кіно, за якім можна прабавіць вечар. Калі шчыра, сёння і гэта ўжо шмат (так, сэр Рыдлі, гэта я ўсё яшчэ памятую вашага "
Напалеона").
#агляд