Сёння самы папулярны беларускі гурт у свеце Molchat Doma выдаў свой чацвёрты альбом — «Белая полоса». Гэта складанка з дзесяці кампазіцый, якія зусім па-іншаму раскрываюць гурт і яго ўдзельнікаў.

Мы з вамі ўжо слухалі сінглы з гэтага запісу — агрэсіўны і энергічны «Ты же не знаешь, кто я» з пругкімі сінтамі і трывожнай атмасферай, пост-панкавы «Сон» з цоеўскімі інтанацыямі і празрыстым, пранізлівым прыпевам і, бадай, кульмінацыю ўсяго запісу, шыкоўную «Белую полосу», нібыта адшуканую недзе на бі-сайдах дэпешмодаўскага Ultra.

Гэтага б ужо хапіла, каб зазначыць радыкальныя трансфармацыі гурта. Ад пашарпаных часам і саўнд-эфектамі папярэдніх альбомаў Molchat Doma пачалі рухацца ў бок дэталізаванага, празрыстага саўнда, у якім можна корпацца ў дэталях і працаваць з якаснымі рэферэнсамі. Сярод іх у першую чаргу Depeche Mode, The Cure і «Кино», якія прысутнічаюць амаль у кожным трэку альбома, але паспрабуйце папрацаваць з такімі першакрыніцамі і зрабіць з гэтага сапраўды цікавы матэрыял. Molchat Doma на гэтай сцежцы робяць упэўненыя крокі. На новым альбоме я б вылучыў «Черные цветы» з вельмі характэрнай гатычнай лірыкай, вельмі атмасферны інструментал «Безнадежный вальс» і вяртанне да каранёў у заключным трэку «Зимняя».

Трэба сказаць, што музыканты вельмі якасна прагрэсуюць. Ягор Шкутко спявае больш упэўнена і працуе з больш разнастайнымі інтанацыямі, басовыя партыя Паўла Казлова больш вынаходлівыя, але, канешне, галоўны рэспект прадзюсару альбома Раману Камагорцаву: ён максімальна наблізіў гучанне «Белой полосы» да пажаданых першакрыніц.

У выніку я б назваў «Белую полосу» пачаткам новай старонкі ў біяграфіі гурта, але гэта толькі пачатак.

А вам як гэты альбом? Ці спадабаўся? Пішыце ў каментарах і падтрымлівайце канал.