Хачу жыць, падаючы, – але не занепадаючы.
Высока паднятым сілай часоў,
здабыць сталае месца на гале зямной.
Ведаю свае заганы.
Але гэта – мая задача.
Мне – дваццаць першы год.
Жыццё не за, а перада мной🕯 На жаль, сталінскі НКУС пазбавіў магчымасці аўтара гэтых радкоў, маладога паэта Юлія Таўбіна пражыць доўгае і шчаслівае жыццё, ствараючы для нашчадкаў выкшталцоную паэзію, годную ягонага таленту.
У ноч з 29 па 30 кастрычніка 1937 года Таўбіна разам з іншымі прадстаўнікамі беларускай інтэлігенцыі расстралялі ў Менску, меркавана ва ўрочышчы Курапаты. Сярод расстраляных былі 22 літаратары, у тым ліку Міхась Чарот, Алесь Дудар, Міхась Зарэцкі, Тодар Кляшторны, Ізі Харык, Юрка Лявонны, Валеры Маракоў, Мойшэ Кульбак.
▪️ Гэтая ноч стала адной з найбольш трагічных старонак у нашай гісторыі, таму беларусы назвалі яе
Чорнай ноччу ці Ноччу расстраляных паэтаў.
Нагадаем, што сёння, 29 кастрычніка, а 18:30 (PL) у варшаўскім Беларускім моладзевым хабе адбудзецца лекцыя Андрэя Хадановіча пра лёсы расстраляных беларускіх паэтаў. Падрабязней 👉
тут.
Глядзім выпуск пра Ноч расстраляных паэтаў на канале CHADANOVIČ:
👉
https://www.youtube.com/watch?v=8ZPDTzszAm4&t=33sТаксама раім да прагляду відэа Андрэя Хадановіча пра Тодара Кляшторнага і паэму "Калі асядае муць" (👉
https://youtu.be/zyZK8AH4pis), Юлія Таўбіна і паэму "Таўрыда" (👉
https://youtu.be/CC78Io_BBbg)