Вёска Глыбаўка, Веткаўскі раён.

“Свяча - гэта ікона, свячу раней пераносілі штогод з хаты ў хату, трэба было тры разы прайсці пад ёй. Часам некаторыя не хацелі браць свячу, бо камуністы былі”.
Яўгенія Яфрэмава, 1947 г.н.

На ўсю вёску захавалася 3 пераносныя комплексы: ікона + падсвечнік, цяпер іх не пераносяць, захоўваюцца яны ў апошніх гаспадароў. Раней пераносілі на свята, да якога прымеркаваны сюжэт іконы, тады ж адбывалася калектыўнае набажэнства і застолле. У дадзеным выпадку на Благавешчанне і Іллю, на жаль, у трэццюю хату не атрымалася завітаць, таму трэццяя “свяча” застаецца таямніцай. Бонусам яшчэ і трапіўся св. Мікалай, які перадаецца ў спадчыну ў мясцовай сям’і.

Калі казаць агулам пра з’яву, то словам “свяча”, а недзе “свечка” называюць як ікону, уласна свячу, так і абрад яе пераносу.