Belarus. Wired.

Дарэчы, па польскіх палітыкаў трэба было хадзіць да візіту, а не зараз, калі ён ідзе. Ці тым больш - пасьля.

Але ж усе былі занятыя вельмі важнымі справамі: ад пустой паездкі ў ЗША, тусоўкі донараў, Якуб яны зладзілі для сябе і па разборкі ў КР.

Сьвятлана Ціханоўская таксама вырашыла не заставацца ў баку і напісала грозны твіт пра жалезную заслону.

Аднак тое, што адбываецца гэта апошняя магчымасьць прадухіліць амаль непазьбежнае.

Калі перамовы Польшчы з Кітаем скончацца без вынікова, то жалезная заслона будзе хутчэй, чым можна сабе ўявіць.

Такія твіты ў чарговы раз даказваюць, што няма ані разуменьня таго, што адбываецца ў міжнароднай палітыцы ў дачыненьні да Беларусі, ані ўплыву на яе. Гэта проста палітычнае інфымарадзерства.

Міжнародны турызм ня ёсьць міжнародная палітыка. Можна было б ужо за 4 гады зразумець.

Праблема "мэйнстрыму", што старога, што новага зводзіцца да ў рэшце рэшт да вельмі простага.

Звычайна ў палітыку йдуць з рэсурсамі (стартавым капіталам), каб па дарозе яшчэ можна было знайсьці паплечнікаў, аднадумцаў і інвестараў. Галоўнае ў такім выпадку - добрая камунікацыя з грамадзтвам.

Беларуская рэчаіснасьць праз зьнешняе фінансаваньне замяніла камунікацыю з грамадзтвам на камунікацыю з донарамі. У ідэальнай схеме яно павінна было выглядаць так: мы пераконваем донараў даць нам рэсурсы, каб працаваць з грамадзтвам. А па факце застаецца толькі першая стадыя.

Таму і апазіцыя атрымліваецца па вялікім рахунку "прызначанай" замежнымі донарамі, у якіх ёсьць свае інтарэсы і невялікія веды пра тое, што адбываецца ў Беларусі. Раней ці пазьней у такой мадэлі "мэйнстрым" пачынае жыць у сваёй асабістай цалкам штучнай рэчаіснасьці.

Таму й вынікі празь нейкі час што на "праймерыз", што на "выбарах" прыкладна аднолькавыя. Таму й, хто ёсьць "апазіцыяй" вызначаюць у кулюярах спонсары і палітыкі з замежных краін і вельмі лёгка пачуць ганарлівыя словы "асобныя дыпляматы лічуць мяне прэзідэнтам". І гэта было б паўбяды. Бяда ў тым, што такім персанажам усё роўна, дыпляматы з ЗША ці з расіі.

І гэта ўсё проста пераўтвараецца ў гульні ў пясочніцы.

Гульня была роўная, гуляла два ла..на.

Чарнагорыя лічыць Беларусь бясьпечнай краінай і адмаўляе ў міжнароднай абароне.

У Літве беларусы скачуць у вокны і узьбіраюцца на вежы, каб пазьбегнуць дэпартацыі і зьвярнуць ўвагу на бюракратыю, якая 4 гады ня можа вырашыць статус.

Тым часам жалезная заслона ўсё больш відавочная як і курс на далейшае абмежаваньне беларускай дыяспары. Працэс ідзе павольна, як гатаваньне жабы, але ж ідзе.

А "палітычны мэйстрым" працягвае дзяліць фэйкавыя мандаты".

Вы яшчэ пра беднага Мілошавіча ўзгадайце.