Прысьвячаецца Вожыку з вуліцы Львоўскіх арлянятаў
Ён жыў у цемры, жабак лавіў і дыхаў
Лесам з бэнзынай, тупаў і пыхаў бяз пыхі.
Склаліся голкі ў апошні жалобны узор.
Мухі адчулі спажыву.
Пан Вожык памёр.
Хай на нябёсах, расквечаных вечным сьвітаньнем,
сьветлы анёл яму малака падлівае.
Сплыла прыгожым жыцьцё,
дарма што не чалавечым.
Вуліца звыкла гула…
Пан Вожык будзе жыць вечна.
Ён жыў у цемры, жабак лавіў і дыхаў
Лесам з бэнзынай, тупаў і пыхаў бяз пыхі.
Склаліся голкі ў апошні жалобны узор.
Мухі адчулі спажыву.
Пан Вожык памёр.
Хай на нябёсах, расквечаных вечным сьвітаньнем,
сьветлы анёл яму малака падлівае.
Сплыла прыгожым жыцьцё,
дарма што не чалавечым.
Вуліца звыкла гула…
Пан Вожык будзе жыць вечна.