Св. Язафат Кунцэвіч
Нарадзіўся Ян Кунцэвіч каля 1580 году ў Уладзімеры Валынскім, у сям'і збяднелага шляхціча Кунцэвіча, што паходзіў ад цівуна Троцкага Мацько Кунцэвіча.
У 16 год высланы бацькам у Вільню, дзеля навукі гандлю ў далёкага сваяка, віленскага купца Яцынта Паповіча. Але купцом ён так і не стаў. Адмовіўшыся ажаніцца на дачцы Паповіча і стаць пераймальнікам інтарэсу, у 1604 ён паступіў у семінарыю манастыра Св. Тройцы ў Вільні і прыняў імя Язафат.
Малады манах стал насіў валасенніцу, спаў на голых дошках, бічаваўся і пасьціў. Разам з прарэктарам семінарыі Руцкім яны становяцца прамотарамі Уніі ў манастыры. Кунцэвіч часта выходзіў на рынак і прапаведваў, і не беспаспяхова, бо ў праваслаўным Святадухаўскім манастыры яго празвалі "душахватам".
Трэба разумець, што справа Уніі тады ўсім выдавалася скончанай. Яе не падтрымалі ані польскія паны, ані пратэстанты, яе святарства не атрымала прадстаўніцтва ў сейме і Сенаце, а знакаміты пратэстанцка-праваслаўны рокаш Зэбжыдоўскага ў 1606-1607 гадах змусіў караля выканаць усе патрабаванні дысідэнтаў.
Архмінандрыт Святатройцкага манастыра Сянчыла намаўляў Язафата перайсці на бок праваслаўных, бо справа Уніі ўжо прайграная. Кунцэвіч адмовіўся. Раз'юшаны архімандрыт двойчы ўдарыў дыякана Язафата ў твар і паспрабаваў адаслаць Кунцэвіча і Руцкага з манастыра, але ў справу ўмяшаўся мітрапаліт Пацей.
Нарадзіўся Ян Кунцэвіч каля 1580 году ў Уладзімеры Валынскім, у сям'і збяднелага шляхціча Кунцэвіча, што паходзіў ад цівуна Троцкага Мацько Кунцэвіча.
У 16 год высланы бацькам у Вільню, дзеля навукі гандлю ў далёкага сваяка, віленскага купца Яцынта Паповіча. Але купцом ён так і не стаў. Адмовіўшыся ажаніцца на дачцы Паповіча і стаць пераймальнікам інтарэсу, у 1604 ён паступіў у семінарыю манастыра Св. Тройцы ў Вільні і прыняў імя Язафат.
Малады манах стал насіў валасенніцу, спаў на голых дошках, бічаваўся і пасьціў. Разам з прарэктарам семінарыі Руцкім яны становяцца прамотарамі Уніі ў манастыры. Кунцэвіч часта выходзіў на рынак і прапаведваў, і не беспаспяхова, бо ў праваслаўным Святадухаўскім манастыры яго празвалі "душахватам".
Трэба разумець, што справа Уніі тады ўсім выдавалася скончанай. Яе не падтрымалі ані польскія паны, ані пратэстанты, яе святарства не атрымала прадстаўніцтва ў сейме і Сенаце, а знакаміты пратэстанцка-праваслаўны рокаш Зэбжыдоўскага ў 1606-1607 гадах змусіў караля выканаць усе патрабаванні дысідэнтаў.
Архмінандрыт Святатройцкага манастыра Сянчыла намаўляў Язафата перайсці на бок праваслаўных, бо справа Уніі ўжо прайграная. Кунцэвіч адмовіўся. Раз'юшаны архімандрыт двойчы ўдарыў дыякана Язафата ў твар і паспрабаваў адаслаць Кунцэвіча і Руцкага з манастыра, але ў справу ўмяшаўся мітрапаліт Пацей.