(3/3) P.S. Як казала мая бабуля Ядзя, якая ня вельмі ўмела чытаць (толькі ў юнацтве малітвы па-польску), на пытаньне пра месца працы свайго сына, майго бацькі, адказвала - “парцейны”, але пры гэтым выяўляла зайздросна глыбокае разуменьне небясьпекі верагоднай геапалітычнай пэрспэктывы, якога не хапае выпускнікам окфардаў і рознай там “Лігі плюшча” зь яе лева-маоісцкім ухілам – “Ідзе Кітай – усё кідай!”.

Не, любімая мая бабуля Ядзя, сьпі спакойна пад пастаўскімі соснамі: ня будзе іерогліфаў над магіламі тваіх пра-праўнукаў. Мы яшчэ паваюем.