Генадзь Жаўронак распавёў пра свой удзел у Франкфурцкім марафоне:
"У Франкфурце першаснай задачай было знайсці групу на патрэбны мне тэмп. Бег "у пачцы" і "ў адзіночку" - гэта дзве вялікія розніцы. На беларускіх і нават расійскіх стартах знайсці "сваю групу" фактычна нерэальна. За маю бегавую кар'еру гэта не атрымлівалася: няма ў нас такіх стартаў.
Пачатак марафона сыйшоў на тое, каб знайсці "сваю групу". Толькі на 9-м кіламетры гэта атрымалася. Палову дыстанцыі трымаліся гуртом, але недзе на 31-м кіламетры я ўжо апынуўся лідарам групы, а сам "пачак" пачаў запавольвацца і развальвацца. А пасля 35-га кіламетра ўжо даводзілася працаваць "у адзіночку", збіраючы тых, хто запаволіўся (шмат назбіраў).
Трэба адзначыць вельмi добрую падтрымку. Асаблiва на апошнiх кіламетрах яна патрэбна, а там быў жывы калiдор. Атмасфера падтрымкі гледачоў на апошніх кіламетрах падобна да эфекту дзеяння кафеiна цi гуараны:) I яшчэ адна фiшка Франкфурта - фiнiш у цёплае зацемненае памяшканне па чырвонай дарожцы ў святле сафiтаў."
"У Франкфурце першаснай задачай было знайсці групу на патрэбны мне тэмп. Бег "у пачцы" і "ў адзіночку" - гэта дзве вялікія розніцы. На беларускіх і нават расійскіх стартах знайсці "сваю групу" фактычна нерэальна. За маю бегавую кар'еру гэта не атрымлівалася: няма ў нас такіх стартаў.
Пачатак марафона сыйшоў на тое, каб знайсці "сваю групу". Толькі на 9-м кіламетры гэта атрымалася. Палову дыстанцыі трымаліся гуртом, але недзе на 31-м кіламетры я ўжо апынуўся лідарам групы, а сам "пачак" пачаў запавольвацца і развальвацца. А пасля 35-га кіламетра ўжо даводзілася працаваць "у адзіночку", збіраючы тых, хто запаволіўся (шмат назбіраў).
Трэба адзначыць вельмi добрую падтрымку. Асаблiва на апошнiх кіламетрах яна патрэбна, а там быў жывы калiдор. Атмасфера падтрымкі гледачоў на апошніх кіламетрах падобна да эфекту дзеяння кафеiна цi гуараны:) I яшчэ адна фiшка Франкфурта - фiнiш у цёплае зацемненае памяшканне па чырвонай дарожцы ў святле сафiтаў."