Paville | Pavilenščyna


Channel's geo and language: Belarus, Belarusian
Category: Art


Pavilenščyna – гэта канал, у якім распавядаецца пра Астравецкі, Ашмянскі, Валожынскі, Маладзечанскі, Вілейскі, Мядзельскі і Смаргоньскі раёны. Іх гісторыя, незвычайныя мясціны і іншыя цікавінкі.
Канал ёсць апалітычным.

Related channels  |  Similar channels

Channel's geo and language
Belarus, Belarusian
Category
Art
Statistics
Posts filter


Шаноўнае спадарства!

Жадаем дадаць некалькі рэакцыяў.

Будзем вельмі ўдзячныя, калі па спасылцы ніжэй спадары й спадарыні з Telegram Premium дадуць нам некалькі boost’оў.

https://t.me/boost/pavillie
https://t.me/boost/pavillie
https://t.me/boost/pavillie

Дзякуй! ❤️


16 снежня 1962 году ў Ракаве нарадзіўся Валяр'ян Янушкевіч — беларускі скульптар і мастак, а таксама брат Фэлікса й Язэпа Янушкевічаў.

Працуе ў манумэнтальнай і станковай скульптуры, жывапісе. Аўтар помнікаў Адаму Міцкевічу ў Лідзе й Наваградку, харты князя Радзівіла ў замкавым парку ў Нясвіжы, Францішку Скарыну ў Лідзе, Ігнацыю Падэрэўскаму ў Кракаве, Мітрафану Доўнар-Запольскаму ў Рэчыцы, Кастусю Каліноўскаму ў горадзе Шальчынінкай на Летуве, Міхалу Клеафасу Агінскаму ў Маладэчне й інш.: мэмарыяльных дошак Францішку Скарыну ў Кракаве, у горадзе Падуя, Менску, М. К. Агінскаму ў горадзе Флярэнцыя, Станіславу Манюшку й інш.; мастацкага афармлення касцёлаў Св. Роха ў Менску, Св. Андрэя Баболі ў Полацку, надмагілляў. Выканаў сэрыю рэльефаў «Беларускія легенды» для Музэю камянёў у Менску, рэльефы «Сон Гедзіміна», «Над магілай паўстанца», «Цені Барбары», «Смерць Л. Баразны», «Ценям А. Міцкевіча», для Музэю Максіма Багдановіча, вышэйшай духоўнай сэмінарыі ў горадзе Гожаў (Польшча), касцёла Св. Дамініка ў мястэчку Ракаў, «Полацкая Багародзіца», «Міндоўг» і інш.; станковыя кампазыцыі, «С. Янкоўскі», «Лялевель», «Ягайла», «Вітаўт Вялікі», «Т. Хвайніцкая», «Т. Касцюшка», «Я. Купала» і інш. Працуе таксама ў жывапісе.

Творы, выкананыя ў рэалістычных традыцыях, вылучаюцца адухоўленасцю, глыбокім псыхалягізмам у раскрыцці вобраза, лёгкасцю кампазыцыйнага вырашэння.

На здымках — яго творы.

#івянеччына


16 снежня 1874 году ў вёсцы Куранец Вялейскага павету нарадзіўся Леў Альпяровіч — беларускі мастак жыдоўскага паходжання.

Вучыўся ў Вільні ў мастацкай школе акадэміка Івана Трутнева (1890—1892). Скончыў Адэскую рысавальную школу (1896) й Пецярбурскую Акадэмію мастацтваў (1902). Вучань І. Рэпіна.

Пасля заканчэння Акадэміі мастацтваў жыў і працаваў у Менску. Выкладаў у Менскім прыватным мужчынскім жыдоўскім рэальным вучылішчы (1912—1913). Удзельнік выставак з 1902 году.

Пісаў партрэты, пэйзажы, бытавыя кампазыцыі. Паслядоўна адстойваў прынцыпы рэалізму. Яго творы («Вечар у сям’і», «Краўчыха», «Муляры», «Прачка», «Партрэт старой», «Партрэт музыканта Жухавіцкага», «Дзяўчына ў чырвонай шалі») блізкія да твораў перасоўнікаў. Многія працы маюць характар незавершаных эскізаў («Падпольная сходка», «Мыццё бялізны» і інш.) Творы Альпяровіча найбольш поўна (230 работ) былі прадстаўлены на пэрсанальнай выстаўцы ў Менску ў 1939 годзе.

Нажаль, увесь яго талент ня быў рэалізаваны. Мастак памёр у 1913 годзе ў Менску, не пражыўшы й 40 гадоў.

На другім здымку — «На каменяломні». Сярэдзіна 1900-х, палатно, алей.
На трэцім — «Партрэт дзяўчынкі», 1910-я. Папера, вугаль.
На чацьвёртым — «Жанчына ля мора». 1905, палатно, алей,

#вілейшчына


«Ашмяны», Вінцэнт Мешкуць. Перад 1939 годам.

#ашмяншчына


Адамовічы ў 1903 годзе.

На першым здымку — сялянскі двор.
На другім — каменка ў лазні.
На трэцім — печка ў сялянскай хаце.
На чацвёртым — глінабітная печка з чорнай топкай.
На пятым — сялянская хата.
На шостым — хлеў.
На сёмым — адрына.
На восьмым — клець.
На дзявятым — свіран, паветка, аўчарня й хлеў.

#маладзечаншчына


13 снежня 1907 году ў вёсцы Грэлікі на Вялейшчыне нарадзіўся Мікалай Лапіцкі, беларускі царкоўны дзяяч, настаяцель першае беларускае царквы на эміграцыі.

Лапіцкі скончыў духоўную праваслаўную сэмінарыю ў Вільні i факультэт праваслаўнага багаслоўя Варшаўскага ўнівэрсытэту. У часе вучобы ў сэмінарыі захапіўся творчасьцю Змітрака Бядулі, асобныя творы якога, як напрыклад, апавяданне «Малітва малога Габрусіка», ведаў на памяць.

У ліпені 1934-га атрымаў дыплём, бліскуча абараніўшы магістарскую працу на тэму «Праваслаўе ў Вялікім Княстве Літоўскім з часоў панавання Ўладыслава Ягайлы». У тым жа месяцы быў рукапакладзены ў сан святара.

Меў прыход ў Ашмянах, але за беларускую мову й патрыятычныя казанні быў пераведзены ў глухую вёску Сцяфанполле на Дзісеншчыне.

У гады Другое Ўсясветнае вайны займаецца пошукам і вызваленнем з канцлягераў ваеннапалонных беларусаў, сам трапляе ў рукі нямецкае Службы Бяспекі, а вярнуўшыся на волю, пераяжджае ў Менск.

Удзельнік Усебеларускага Царкоўнага Сабору ў 1942 годзе на якім было абвешчанае стварэнне Беларускае Аўтакефальнае Царквы. Прызначаны настаяцелем менскае Чыгуначнае царквы.

Удзельнік Другога Ўсебеларускага кангрэсу ў Менску ў чэрвені 1944 году.

З 1944 году ў эміграцыі. У 1946-м разам з Беларускім царкоўным камітэтам склікаў у Рэгенсбургу зьезд духавенства й вернікаў з заходніх акупацыйных зонаў Нямеччыны. Зьезд катэгарычна выступіў супроць уваходу беларускіх япіскапаў у склад Расейскае зарубежнае царквы.

У Рэгенсбургу арганізаваў беларускі праваслаўны прыход ды кіраваў будаўніцтвам царквы, якая ў 1946 годзе была асвечаная ў гонар Эўфрасінні Полацкае.

Некаторы час быў дырэктарам Беларускае гімназіі імя Янкі Купалы ў Міхэльсдорфе.

Пасля пераезду ў ЗША ў 1950 годзе — настаяцель прыходу св. Эўфрасінні Полацкае ў Саўт-Рывэры, штат Нью-Джэрзі. Стварыў пры царкве школу беларусазнаўства, выдаваў часопіс «Царкоўны Светач».

Цягам некалькіх гадоў у дзень абвяшчэння незалежнасці БНР чытаў у Кангрэсе ЗША прысвечаную гэтай падзеі малітву.

У 1960—1970 гадох узначальваў Злучаны беларуска-амэрыканскі дапамогавы камітэт, браў удзел у кангрэсах беларусаў Амэрыкі, уваходзіў у кіраўнічыя структуры Беларускага кангрэсавага камітэту Амерыкі.

Раптоўна памёр 8 жніўня 1976 году ў Беларускім адпачынкавым цэнтры «Бэлэр-Менск» каля мясцовасці Глен Спэй у штаце Нью-Ёрк. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры.

Царква — народнае цела. Яна заўсёды мае нацыянальнае аблічча, бо царква гэта народ (вернікі) і гіерархія. Царква непераможная, калі гэтыя два пачаткі (народ ды гіерархія) моцна спаяны паміж сабою. Царква ня служыць антынародным мэтам, бо ў гэтым выпадку яна дзее супраць самое сябе й немінучым насьледкам вядзе да яе-ж заняпаду, як гэта здарылася з Царквой Расейскае імпэрыі, калі царкоўная гіерархія, адышоўшы ад паняволеных расейскім урадам народаў, пайшла на службу імпэрыялістычным мэтам Масквы й заміж праваслаўнае зрабілася „рускай".

Кожны народ павінен мець сваю Царкву, інакш ён ніколі ня будзе суб'ектам міжнародных дачыненьняў ды астанецца аб'ектам міжнароднага гандлю. Народ, які дасьпеў да таго, каб мець сваю самастойную Царкву, лічыцца дзяржаўна сьпелым народам. Вось чаму ідэя арганізацыі беларускага рэлігійна-нацыянальнага жыцьця спатыкае моцную рэакцыю з боку ворагаў беларушчыны розных масьцей. Яны — ворагі беларускае незалежніцкае думкі – вельмі добра разумеюць, што, арганізуючы наша рэлігійна-нацыянальнае жыцьцё, мы кладзем моцны грунт пад наш незалежніцкі й палітычны рух.


— а. Мікалай Лапіцкі.

#вілейшчына
#нашвядомызямляк


Канал @pavillie ёсць апалітычным каналам, адзінай мэтай якога ёсць распаўсюджванне ведаў пра мясціны, асобы, падзеі ды другія часціны гісторыі Павілля.

Канал не мае на мэце адлюстроўванне падзей, асоб ды г.д. праз прызму будзь-якіх палітычных поглядаў.

Канал не мае на мэце рэабілітацыю фашызму і нацызму, а таксама гераізацыю нацысцкіх злачынцаў і іх саўдзельнікаў.

Адміністрацыя асуджвае праявы, прапаганду ды рэабілітацыю фашызму і нацызму у будзь-якіх формах.

Адміністрацыя асуджвае праявы, прапаганду ды распаўсюджваннем экстрэмізму у будзь-якіх яго праявах.

Усялякія згадкі пра асобы, падзеі, арганізацыі ды г.д., у тым ліку тыя, што маюць дачыненне да нацызму або фашызму маюць на мэце выключна адлюстроўванне ўсёй шырыні гісторыі нашага рэгіёну ды Беларусі наогул, у якой былі розныя падзеі ды людзі.

Канал не мае ў мэтах распальванне будзь-якой нянавісці альбо з'яўленне добрага стаўлення да аб’ектаў рознага сацыяльна-палітычнага ладу, а толькі паказвае факт іхняй бытнасці ў нашай гісторыі.


Forward from: Спадчына
Група валанцёраў вырашыла прывесці ў парадак капліцу-пахавальню Качаноў у вёсцы Івашкаўцы Смаргонскага раёна. Падчас працы яны заўважылі, што астанкі пахаваных парушаны. З саркафагаў выцягнулі косткі і рэчы, таксама памерлым адарвалі чарапы.

У крыпце знаходзіцца шэсць цынкавых саркафагаў і тры драўляныя труны. Як удалося высветліць Бобінай, тут пахаваны бацька і дачка — Казімір і Аляксандра Качаны. Імёны астатніх прадстаўнікоў роду пакуль невядомыя.

«З усіх пахаваных толькі ў аднаго захаваўся чэрап (наогул гэты саркафаг найменш пашкоджаны, магчыма, вандалы і злачынцы не паспелі да яго дабрацца), астатнія чарапы былі выкрадзены. Большасць цел выцягнуты з разадраных металічнымі прадметамі (ламамі, манціроўкамі?) саркафагаў. Верагодна, пасля таго, як з іх былі знятыя ўсе каштоўныя рэчы (няма нават ружанцаў), яны былі раскіданы ў хаатычным парадку. Ад тых целаў, якія не маглі выцягнуць з саркафагаў, проста адрывалі галовы, пры тым ніжняя сківіца заставалася з целам. І ўсё гэта з улікам таго, што астанкі часткова муміфікаваныя. На адным з саркафагаў, аздобленых анёламі, у анёлаў таксама адрэзаныя галовы», — піша краязнаўца.

Бобіна адзначае, што са слоў мясцовых жыхароў у 2016 годзе, пасля смерці мясцовага чалавека, які наглядаў за могілкамі, дзверы капліцы былі ўзламаныя і каля месяца стаялі расчыненымі. Краязнаўца мяркуе, што менавіта тады пахаванні маглі апаганіць.

Пахаванні перажылі піянераў і камсамольцаў, але не перажылі высокадухоўнасці сучаснай Беларусі
#вандалізм #капліцы #Івашкаўцы


12 снежня 1828 году ў вёсцы Выганічы пад Ракавам нарадзіўся Міхал Грушвіцкі — беларуска-польскі кампазытар.

Падтрымліваў паўстанне 1863 году на Меншчыне. Апекаваўся сіротамі ў Менскай губэрні.

Напісаў кантаты паводле паэмы А. Міцкевіча «Дзяды» і твораў У. Сыракомлі. Выступаў з аўтарскімі канцэртамі ў Менску.

Рабіў дабрачынныя канцэрты. Клапаціўся аб сялянскіх сем'ях, што працавалі ў яго маёнтках.

#івянеччына
#нашвядомызямляк


Forward from: Paville | Pavilenščyna
11 снежня 1852 году ў вёсцы Немеж каля Вільні нарадзіўся Бэнэдыкт Генрых Тышкевіч — беларускі фатограф і калекцыянэр. Адзін з піянэраў мастацкае фатаграфіі Беларусі й Летувы.

Дэбютаваў у 1876 годзе на выставе ў Філядэльфіі.
Па смерці жонкі ў 1883 годзе пераехаў у паляўнічы маёнтак Тышкевічаў Вялае каля Івянца. Зладзіў у маёнтку фоталабараторыю і павільён для здымкаў. Займаўся фатаграфаваннем побыту беларускіх сялян.

У Другую Ўсясветную вайну маёнтак Вялае быў разрабаваны й большая частка здымкаў знішчаная. У 1993 годзе супрацоўнікі музэю Нісэфора Н’епса ў Шалён-сюр-Сон набылі ў парыскага антыквара ацалелы альбом са здымкамі Тышкевіча.

Бэнэдыкт Тышкевіч, як і іншыя заставаўся калекцыянэрам і аматарам мастацтва. Калекцыя Тышкевічаў з Краснага Двара, якая належала Тышкевічу, была адным з найбагацейшых у Літве-Беларусі сямейных архіваў. Ён налічваў 20 000 дакумэнтаў, 12 000 лістоў, больш за 10 000 тамоў кніг. Тышкевіч праславіўся таксама як пакупнік карціны «Стэфан Баторы пад Псковам» Яна Матэйкі, якая была перавезена ў Вялае.

#івянеччына
#нашвядомызямляк


Forward from: Paville | Pavilenščyna
11 снежня 1876 году ў Вішневе на Смаргоншчыне нарадзіўся Мечыслаў Карловіч — беларускі сымфаніст і кампазытар.

Быў заснавальнікам сымфанічнага аркестру пры Варшаўскім музычным таварыстве, працаваў яго галоўным дырыжорам. Паводле прызнання самога Мечыслава Карловіча, ён з дзяцінства любіў беларускія песні. Па прыкладу бацькі ён запісваў узоры народных спеваў.

Карловіч першы ўвёў беларускі фальклёр у сымфанічную эўрапейскую літаратуру, шчодра ўключаў матывы беларускіх песняў у свае творы. Напрыклад, у сымфанічным трыпціху «Адвечныя песні» (1904–1906) Карловіч выкарыстаў матывы беларускіх хаўтурных песняў, а свой галоўны твор — сымфанічную паэму «Літоўская рапсодыя» (1906) — цалкам пабудаваў на беларускіх жніўных песнях, якія слухаў у родных мясцінах. Асноўны лейтматыў «Літоўскае рапсодыі» — беларуская жніўная песня «Ды пара дамоў».

#нашвядомызямляк
#смаргоншчына



12 last posts shown.