KRYVIS


Channel's geo and language: Belarus, Belarusian
Category: Religion


Crivica. Baltica. Indogermanica
Этнарэлігійнае з'адзіночанне
Супраць экстрымізмы ў любых праявах. У адносінах да сучаснай палітыкі займаем пазіцыю апалітэйі

Зваротная сувязь — @kryvisbot

Related channels

Channel's geo and language
Belarus, Belarusian
Category
Religion
Statistics
Posts filter


Нядаўна ў адным з "дэмакратчыных" ЗМІ выйшла размова з Алегам Латышонкам, дзе ён тлумачыць парочную сутнасць літвінізма і гаворыць аб балцкім харатаре літоўскай арыстакратыі. Але ў ключавых пытаннях пазіцыя гісторыка выкрывае тыпова руска-праваслаўны погляд на літоўшчыну, як на нейкую чужую з'яву "замежнага паходжання". Што ж тады рабіць з поўнай летта-літоўскай гідраніміяй і тапаніміяй Гарадзеншчынай, што этнаграфічна непадзельная з Віленшчынай? Пры ўсіх рытуальных узгадках ролі балтаў ці ўласна літоўцаў у этнагенезе беларусаў (аб чым кажа ў тым ліку Латышонак), амаль ніхто не ўспрымае ані старалітоўскую, ані агульнабалкую спадчыну, як сваю. У выніку ўсё скончываецца пошукам сённяшніх беларусаў 1000 гадоў таму з адкіданнем усяго, што ў гэтую мадэль не ўкладаецца.


Пад пытаннем мае стаяць не каштоўнасць той ці іншай эканамічнай сістэмы, а каштоўнасць самой эканомікі

Юліус Эвола


Pār kalniņu Ūsiņš jāj
Ar akmeņa kumeliņ’
Tas atnesa kokiem lapas
Zemei zaļu āboliņ’

Ei Ūsiņi, labais vīrs
Jāj ar manīm pieguļā
Es guntiņas kūrējiņš
Tu kumeļu ganītājs

Ūsiņā, Mārtiņā
Saldu daru alutiņ’
Mārtiņš miežus audzināja
Ūsiņš labus kumeliņus

Ūsiņam gaili kāvu
Deviņiem cekuliem
Lai tek manis kumeliņis
Deviņiem celiņiem


Video is unavailable for watching
Show in Telegram
Пастка кансерватызму

Людзям, што маюць погляды ў той ці іншай ступені падобныя на нашы ўласціва часам мець пэўныя сімпатыі да кансерватызму. У рыторыцы кансерватараў можна знайсці даволі трапную крытыку глабалізацыі, лева-ліберальнага палітычнага мейнстрыму, маральнага заняпаду захаду. Праблемы паўстаюць тады, калі яны ад крытыкі пераходзяць да ўласна сваёй візіі гэтага свету і яго залатога веку. А тут аказваецца, што іх пазіцыя ніяк анталагічна не супярэчыць ані глабалізму, ані экспарту дэмакратыі, ані “цывізізаванню тубыльцаў”. То бок ніякі аўтэнтычны культурны і этнічны плюралізм іх не вабіць, яны жадаюць адное глабалізму папярэдняй, не сённяшняй, версіі. Асабліва камічна выглядаюць усходнееўрапейскія кансерватары, якія з нейкім ніяк невытлумачальным у іх жа ўласнай ідэалогіі нахабствам адкідаюць сучасныя трэнды “донараў цывілізацыі”, адначасова будучы цалкам задаволеныя роллю рабскага адаптатара на працягу ўсёй сваёй ранейшай гісторыі. Як жа “ўскраіна еўрапейскай цывілізацыі” (як яны з гонарам сябе клічуць) можа вырашаць, што праймаць ад захаду, ацэньваць яго крызісы і заняпады, калі да стварэння яго “залатога веку” іх продкі даклалілся крыху менш, чым ніяк? Няўжо яны спадзяюцца, што ў вачах умоўнага брытанскага каланізатара казакі ў шараварах стаяць у адным раду з Вільгельмам Заваёўнікам, а не дзесьці паміж кангалезцамі і індусамі?

«Блаженные, кто верит»

430 1 14 143 6

Пяркун у ўяўленнях беларускіх літоўцаў

"Сярод беларускіх літоўцаў захаваліся шматлікія згадкі і пра Пяркунаса (літ. Perkūnas, альбо Perūnas). Яго атаясамлівалі з хрысціянскім святым Аліёшусам (літ. Šv. Alijošius - «Св. Ілля»). Пяркунас быў богам грому, маланкі і наогул усіх атмасферных з'яў, даваў зямлі дождж і ўрадлівасць. Паводле літоўскіх павер'яў, ён таксама змагаўся са злымі духамі, рупіўся аб справядлівасці і парадку, караў дрэнных людзей, а лепшым прыносіў добры ўраджай. Аднак галоўная функцыя Пяркунаса — пераслед вяльнясаў. У літоўскіх паданнях вяльнясы хаваліся ад Пяркунаса нават пад крыжамі, але і там ён іх даставаў. Звычайна, калі Пяркунас з'яўляўся ў вобразе чалавека, то гэта быў моцны мужчына, паляўнічы з вялікай стрэльбай у руцэ"

Ю. Унуковіч. Літоўцы Беларусі

298 1 5 10 10

Гарадзішча ранняга жалезнага веку каля пасёлка Нарач Мінскай вобласці


Ir maną susiedą, buvo i polskas, ir aš — mūsų du palėku — itai kap art eitum

І мой сусед, быў таксама палякам, і я — мы два палякі — ішлі арац
ь

Усё, што трэба ведаць пра заходнебеларускіх "палякаў". Фрагмент быў запісаны ў літоўскамоўнага жыхара ваколіц Зецелы


Балцкая гаворка Зецелы

"Галоўнымі прыкметамі заходнебалцкага моўнага ўплыву ў гаворцы літоўцаў Дзятлаўшчыны з'яўляюцца фанетычныя асаблівасці: вымаўленне z замест ž, найперш, у слове ząsis замест літоўскагa žąsis («гусь»), а таксама baznyčіа замест bаžnyčіа («касцёл,царква, бажніца»), zvėris замест žvėris («звер») і інш.. Нават вядомы літоўскі мовазнавец А. Відугірыс, які даволі скептычна ставіцца да гіпотэзы заходнебалцкага паходжання мясцовых літоўцаў, усебакова прааналізаваўшы іх гаворку, урэшце зрабіў выснову: «Хоць мноства яе (гаворкі. - Ю. В.) асаблівасцей цесным чынам звязаны з паўднёвым аўкштайцкім паддыялектам, аднак паводле асноўных рысаў, асабліва фанетычных, яна больш блізкая да заходнеаўкштайцкіх гаворак (як у Вялікай, так і ў Малой Літве). Сваімі каранямі дзятлаўская гаворка, напэўна, сягае яшчэ ў падпласт судоваў (яцвягаў), якія тут калісьці пражывалі»"

Ю. Унуковіч. Літоўцы Беларусі


Балцкая гаворка Пелясы

"У мове мясцовага літоўскага насельніцтва захавалася таксама нямала архаізмаў і дыялектызмаў. Да іх можна аднесці ўжыванне словаў dievaitis (утворанае ад літ. Dievas «Бог») у значэнні тепио («месяц»), draugė (ад літ. draugas «сябар») у значэнні šeіmа («сям'я») (параўн. бел. дыял. дружына) і інш.

Галоўную прычыну і першапачатковы імпульс унікальнай устойлівасці літоўскай гаворкі ў ваколіцах Пелясы многія даследчыкі бачаць у перадгісторыі літоўцаў-барцякоў, а менавіта, у той ролі, якую адыграў у іх фарміраванні заходнебалцкі, у прыватнасці барцянскі і скаловенскі этнічны кампаненты. Да ліку лінгвістычных аргументаў на карысць гэтага меркавання можна аднесці шэраг фанетычных архаізмаў, якія суадносяцца з рысамі заходнебалцкага тыпу. У першую чаргу гэта так званае саканне — вымаўленне s, z замест š, ž, а таксама замена t', d' на k', g' у пазіцыі перад галоснымі е, ė, і, іе, мена u на і (напрыклад, žuvis: žyvis «рыба», Rodūnia: Rodinia «Радунь» і інш.)"

Ю. Унуковіч. Літоўцы Беларусі


Беларутенія замест Балткріевіі. Беларусы звярнуліся з ініцыятывай змены назвы Рэспублікі Беларусь у латышскай мове да адпаведнай моўнай камісіі. Матывацыя ўся тая ж–справа ў тым, што Krievija у латышскай мове-гэта назва Расеі, адпаведна ж Baltkrievija–нібы Белая Расея. Крывічы ж спрадвеку былі суседзямі проталатышскіх плямёнаў і з'яўляюцца найбольш кампліментарнымі латгалам і латышам Відземе, не маюць ніякага дачынення ні да якой Расеі і храналагічна старэйшыя за такую зʼяву, як рускасць. Відаць, называцца абсалютна беззмястоўным і ніяк не менш «рускім» словам Рутэн гэтым людзям больш да спадобы. Змагацца за абстрактную свабоду без ведаў ані сваёй, ані чужой мінуўшчыны, арыентуючыся на сённяшняй палітычны кантэкст–чыстае злачынства.

580 1 12 31 26

Старажытныя музычныя інструменты на тэрыторыі Крыўі

Крыніца: Acta Archaeologica Albaruthenica


Forward from: Aryānām
Map of the Corded Ware culture.

Article




Цікавы эпізод з серыі "Балтыстычныя мініацюры" аб найстарэйшых тэкстах напісаных на балцкіх мовах. Для большасці будзе нечаканасцю, што найстарэйшы з іх--верш па пруску, падрабязней аб гэтым у відэа. Для нелітоўскамоўных гледачоў прадугледжаныя субцітры на ангельскай мове



770 0 9 35 17



У індуізме адной з асноўных форм рэлігійнай практыкі з'яўляецца стотра. Літаральна слова stotra азначае "гімн, усхваленне", рэцытацыю яго ў той ці іншай рэлігійнай сітуацыі.

Гімн выступае як форма «ахвяры веданнем» (jñāna-yajña): калі адэпт утрымлівае ў розуме вобраз боства з усімі яго ўласцівасцямі і ўсёй звязанай з ім міфалогіяй, ён ведае боства, калі ж вобраз сыходзіць з фокусу ўвагі, адэпт яго ўжо не ведае, таму, калі ў індуісцкіх рэлігійных тэкстах гаворыцца, што веданне бажаства само даруе вызваленне, гэта трэба разумець менавіта ў вышэйапісаным сэнсе: ведаць боства - значыць пастаянна ўтрымліваць у фокусе ўвагі яго вобраз, так што ў рэшце рэшт вобраз бога пачынае бачыцца адэпту нават у звычайных свецкіх рэчах

Бурмістраў С. Л. Стотра як форма рэлігійнай практыкі ў індуізме


У гэты дзень замест безсэнсоўнага зацыклівання на народна-абрадавых формах трэба найперш заняцца візуалізацыяй боства й ягонага міту, спалучыць сваю свядомасць са светам боскага


Šlovinome Perkūną, Dievo sūnų, siunčiantį lietaus dovaną ir naikinantį pekolius!

Perkūnas yra kunigaikštis visko, kas juda ir nejuda
Būtent jis valdo tautas kaip didys šeimininkas
Tarsi ratlankis dengė juos visus


Досвед камунікацыі са славянскімі паганцамі падштурхнуў да думкі, што адносна іх нават праваслаўна-руская ідэнтычнасць мае больш легітымны змест і элементарна ўтрымлівае значна менш самападману. У выпадку ж са славянскімі паганцамі мы бачым канструктывісцкія спробы аддзялення славянства ад хрысціянская абгорткі з пошукамі нейкай “сапраўднай веры”, якую нібы агнём і мячом прынеслі хрысціцелі. Пры гэтым носьбітам гэта “аўтэнтычнай” традыцыі яны вызначаюць сучасныя народы-нацыі (палякі, рускія), сфармаваныя...каталіцтвам і праваслаўем. Пры тым тыя ж спробы накінуць свае кабінетна-эзатэрычныя ўяўленні застаюцца ідэнтычнымі паляка-каталікам і руска-праваслаўным. У выпадку нашага караю выкарыстоўваюцца псэўда-архаічныя тэрміны кштату “Белая Русь”, а нашае адасабленне ад “рускага маналіту” называюць штучным непаразуменнем эпохі мадэрну. Сумесь празелітызму, месіянства і псэўда-традыцыйнасці не мае нічога супольнага з прымарадыяльным халічным светапоглядам і мае ўсе прыкметы сута хрысціянскага падыходу з даволі недарэчным у дадзеным выпадку адкіданнем самога хрысціянства.

627 1 11 3 18

Сутнасць рэлігіі-гэта яднанне з надпрыродным

Йонас Трынкунас, “Baltų religija šiandien”.

20 last posts shown.