Священный Белавуд


Channel's geo and language: Belarus, Russian


Вся (не)правда о белорусском кино.
Блог киножурналиста Тараса Тарналицкого.
Возможности: @makethebelawood
Общение: @belawoodspeech
Быстрая связь: @tarnalit_sky
Сотрудничество: holybelawood@gmail.com

Related channels

Channel's geo and language
Belarus, Russian
Statistics
Posts filter


Video is unavailable for watching
Show in Telegram
На дзяржтэлеканале "Беларусь 3" паказваюць дакументальныя стужкі савецкага часу

Гэта працы з залатога фонду Белтэлерадыёкампаніі. Рэтраспектыва пачалася з 18 сакавіка і праходзіць у гонар 100-годдзя беларускага кіно.


На международном фестивале документального кино Artdocfest, который с 1 по 8 марта прошел в Риге, была показана небольшая белорусская программа из четырех фильмов.

📕The Accidental President ("Случайный президент") Майка Лернера и Мартина Херринга (Великобритания, 2023)

📒Motherland ("Родина") Александра Михалковича и Анны Бадзяки (Швеция, Украина, Норвегия, 2023)

📘Pussy Boy
s ("Писюши") Дарьи Андреяновой и Николая Куприча (Беларусь, 2023)

📙I want to
go to war ("Хочу на войну") Алёны Чернявской (Польша, Беларусь, 2023)

Издание Kontekst.lv обозревает их все:

https://www.kontekst.lv/kultura/44968
3-na-festivale-artdocfest-pokazali-filmy-pro-belarus-kontekst-lv-posmotrel-vse.htm


Рэжысёр і кліпмейкер Арцём Лобач зняў для гурта Naviband кліп на песню "Сокал"

У ім рассказваецца пра мужчыну, які пакідае свой дом, праходзіць праз снег, лясы і горы — і ператвараецца ў птушку.

У галоўнай ролі сыграў актор, экс-купалавец Ігар Сігаў.

Арцём Лобач знакаміт як аўтар дакументальных, ігравых фільмаў, а таксама кліпаў і ютуб-праектаў.

https://youtu.be/gU8esj282vg?si=8CeApQSrl41GUMX1


Беларус сыграў ролі ў знакавых замежных серыялах "Карона" і "Задача трох целаў"

Мінчук Міця Савелаў упершыню пайшоў на акторскія курсы ў 2021 годзе. Сёлета выйшаў ужо другі сэрыял зь ягоным удзелам для Netflix. Актор расказаў выданню "Радыё Свабода", як здымаўся ў фільме з Энтані Хопкінсам, як яго на здымках падтрымала "каралева" і ў чым сакрэт ягонага посьпеху.

https://www.svaboda.org/a/32872794.html


З учорашняга дня фестываль "Бульбамуві" ладзіць па Польшчы турнэ з паказамі беларускіх фільмаў

Першая частка тура — гэта паказы на Падляшшы дакументальнага фільма "Такога кшталту надзея" пра палітыка Андрэя Саннікава. Яны пройдуць у гарадах: Гайнаўка, Беласток і Бельск Падляшскі.

На хутары Гораец пакажуць кароткаметражны ігравы фільм "Бусел" Януша Гаўрылюка і дакументальны фільм "Беларусь 23.34" Тані Свірэпы, які атрымаў узнагароду "Фільматэкі" фестывалі "Бульбамуві 2023".

У Быдгашчы будуць паказаныя два фільмы: дакументальная карціна Андрэя Куцілы "Калі кветкі не маўчаць" і кароткаметражная стужка "Бусел".

У нарэшце ў Варшаве 28 сакавіка, у кінатэатры Iluzjon, пакажуць фільм "Беларусь 23.34" Тані Свірэпы.


Паразмаўляў з "Белсатам" адносна беларускага камерцыйнага праката.

Чаму і як амерыканскія блакбастары трапляюць у кінатэатры ва ўмовах санкцый, якую ролю іграе расійскі кантэнт і якую — беларускі.

https://belsat.eu/news/17-03-2024-kali-vajna-i-sanktsyi-hots-by-shto-chamu-u-belarusi-pratsyagvayuts-pakazvats-galivudskiya-filmy


Дакументальнае кіно знаходзіцца ў фокусе ўвагі тэлеканалу "Белсат". І яго стварэнне працягнуць фінансаваць

Пра гэта паведаміў гендырэктар тэлеканала Аляксей Дзікавіцкі. Па яго словах, у гэтым годзе павінны выйсце два фільмы, цалкам спансуемые "Белсат". Дакументальнае кіно, па словах медыямэнеджара, застаецца "мессійным кантэнтам" для канала і ад яго дакладна не будуць адмаўляцца, нават ва ўмовах немагчымасці афіцыйна здымаць незалежнае кіно ў межах краіны.


Другі сезон серыяла "Працэсы" не будуць здымаць у 2024 годзе.

Пра гэта паведаміў новы гендырэктар каналу "Белсат" Аляксей Дзікавіцкі падчас прэс-канферэнцыі. Каналу, які фінансаваў першы сезон, на дадзены момант не хапае грошай для працы і гэты напрамак стварэння кантэнту трапіў пад скарачэнне.

Серыял "Працэсы" - сатырычны серыял-анталогія, які рэфлексаваў на падзеі ў Беларусі і Расіі пасля 2020 году. Яго шаўранэрамі з'яўляюцца Андрэй Кашперскі і Міхась Зуй.


Напісаў пра фільмы, якія паказваюць ці пакажуць у беларускіх кінатэатрах гэтай вясной

Атрымалася
11 прэм'ер, без расійскага кантэнту

https://euroradio.fm/yakiya-filmy-getay-vyasnoy-paglyadzyac-belarusy-euraradyyo-rekamendue


Пачынаючы беларускі рэжысер-аніматар Глеб Куфцерны апублікаваў сваю дыпломную працу "Вячэра з Індычкай" (Dinner with Turkey).

Яе ён у 2021 годзе рабіў у Эстонскай Акадэміі Мастацтваў. Праца ўдзельнічала ў конкурсе прэміі "Чырвоны верас" і трапіла ў шорт-ліст.

Мультфільм распавядае пра адносіны чалавека і індычкі на кулінарным шоў, дзе разгартваюцца каханне, зайздрасць і здрада.
Dinner with Turkey | animated short film
A TV cooking show spiced with love, envy and betrayal. Director | Script | Art Design | Composite | Animation | Editor: Hleb Kuftseryn Music | Sound Design: Pavel…


Стваральнікі запрашаюць на кінапаказ дакументальанага фільма “Беларусь: кароткі сон пра волю”

Калі: 25.03 а 19:00

Дзе: SCENA CHMIELNA Klub-Bar, Warszawa, Nowy Świat 27a

Фільм здымаўся нямецкім прадзюсарскім цэнтрам LichtFilm у 2020-2022 годзе, калі падчас мантажу чарнавой версіі адбылася паўнамасштабнае ўварванне ва Ўкраіну.

Гэтым кінапаказам аўтары хочуць яшчэ раз узняць тэму палітычных зняволеных у Беларусі. На сённяшні дзень, па розных звестках, у турмах знаходзіцца каля 1500 палітычных вязняў. Гэта тыя людзі, пра якіх публічна вядома. Сярод іх — тыя, хто прымаў удзел у здымках гэтага фільму.

Мовы дыскусіі: беларуская, ангельская, польская, і расійская.

Колькасць месцаў абмежаваная мажлівасцямі пляцоўкі.

Рэгістрацыя:

Insta: @mediabitchey
Telegram: @mediabitche


Міжнародны фестываль кароткаметражнага кіно "Нефільтраванае кіно" працягне сваю працу

Пра гэта паведаміў мастак-акцыяніст Аляксей Кузміч. На фестывалі пакажуць фільм пра яго і яго бацьку "Любоўю свету адпомсцім".

Падзея па яго словах пройдзе ў красавіку ў Вільнюсе.

Я спраўдзіў у арганізатараў падзеі — фестываль сапраўды ў хуткім часе пройдзе. Не толькі ў Вільнюсе, але і ў Берліне: 21 і 22 сакавіка.

Нагадаю, што фестываль "Нефільтраванае кіно" праводзіцца з сярэдзіны 2010-х гадоў у Мінску. Год таму ён прайшоў у Вільнюсе праз тое, што Мінкульт раптоўна адазваў ужо выданыя пракатныя пасведчанні на фільмы з раскладу падзеі. Таксама ў снежні чальцоў каманды арыштавалі падчас сустрэчы з чыткай кінасцэнароў у гарбатнай майстэрні ў Мінску.


У Берліне пройдзе вялікі фестываль беларускай культуры. Знайшлося месца і фільмам

Падзею ладзіць Гётэ Інстытут ў выгнанні з 22 па 25 сакавіка. Уваход на падзею вольны.

Праграма фэсту ўключае шмат мерапрыемстваў з удзелам тэатралаў, кінематаграфістаў, пісьменнікаў, паэтаў, музыкаў, філосафаў, мастакоў і актывістаў з Беларусі.

З кіно арганізатары пакажуць стужкі, якія ўдзельнічалі ў вялікіх фестывалях і атрымалі перамогу на прэміі "Чырвоны верас": "Радзіма" Аляксандра Міхалковіча і Ганны Бадзякі, "Спатканне ў Мінску" Мікіты Лаўрэцкага, "Маладосць па-беларуску" Ксеніі Галубовіч, "Дзённік Анастасіі" Максіма Буйніцкага, двух эпізодаў серыяла "Працэсы" Андрэя Кашперскага, праекта ЧынЧынЧанэл "ЧынЧыны ў Берліне".

https://www.goethe.de/prj/gex/be/ver.cfm?event_id=25488361




У латвийского актера Николая Шестка в издании Podhoubi вышел большой разговор про жизнь и творчество.

Артист рассказал про работу над фильмом "Купала", свое понимание роли и восприятие событий 2020 года.

***

Почему Вы заплакали?

Потому что я… позавидовал беларусам. Я смотрел фильм уже после протестов, в их контексте. Кино ведь в итоге оказалось очень пророческим. Ты смотришь, видишь эти параллели – расстрел и разгон демонстрантов, репрессии – и всё просто один в один.

Я плакал из-за того, что вы – нация. Из-за того, что у вас есть такое кино, которое проявляет национальный и культурный код беларуса. У меня в жизни ведь такого никогда не было. То есть, я не могу себя причислить на сто процентов к какой-то нации. Я всё время на периферии. Я живу в Латвии, но я не этнический латыш. Я жил в России, но я не россиянин с их менталитетом – я чувствовал себя там не своим, несмотря на то, что я был погружён по сути в свою культуру. И я почувствовал очень тёплое отношение к себе в Беларуси. После «Купалы» я почувствовал свою причастность к этому народу. Если бы не было всех этих современных реалий, я бы даже поехал туда пожить и поработать. Представляю, что мы могли бы с Янковским и другими ребятами сделать что-то именно для Беларуси, что-то ваше, родное, настоящее… Но обстоятельства диктуют совсем другие правила игры.

Мне было завидно, что я – не вы, что я не чистый беларус и не могу выйти «официально» с бчб-флагом и петь гимн «Пагоня»… Пример того, как объединяется нация в случае с Украиной, точно так же вызывает во мне очень сильные чувства. Видимо, как у человека, который никогда в жизни этого не почувствует. А может только радоваться за своих соседей и за то, что у кого-то это всё есть. Я очень жду момента, когда в Беларуси что-то изменится. Помню, меня впечатлила какая-то картинка о дне освобождения Беларуси, на которой изображён аэропорт и городские улицы, увешанные бчб-флагами – и я подумал, что в этот день я обязательно поеду в Беларусь. Знаете, Лихачёв говорил, что любая маленькая нация рано или поздно обречена на вымирание. Допустим, латышский язык может исчезнуть, потому что страна будет поглощена более крупной империей. Точно так же мы сейчас можем видеть процесс уничтожения беларуского языка. Поэтому важно петь песни на беларуском языке, писать на нём стихи, потому что пьесы, рассказы – именно это всё останется. Именно это будет свидетельством беларуского языка.

И я очень надеюсь, что нам удастся продлить жизнь маленьких культур.

К слову, то, как звучит Янка Купала в фильме – это, прежде всего, заслуга Татьяны Комоновой, которая меня подбадривала, мотивировала и поправляла каждое моё неправильное ударение. Я очень рад и горд, что являюсь маленькой частью беларуской культуры. И что даже, возможно, сделал некий полезный вклад в сохранение беларуского языка – я, человек, который на нём не говорит и учил его просто с листа.


Прывет з Беларусі — у сеціве з'явіўся дакументальны рэпартаж "Адзіная такая"

Яго зняла Дар'я Воўчык у 2018 годзе пра Ангеліну — беларуская мадэль з дыягназам ДЦП.

Ангеліна нарадзілася з цэрэбральным паралюшам. Яна амаль не размаўляла і не магла хадзіць.

У Беларусі такія людзі звычайна праводзяць жыццё як вязні ва ўласным пакоі – у горы і слязах. Магчыма, такі лёс чакаў бы і Ангеліну, каб не ейная мама.

Ангеліна зрабілася першаю беларускаю мадэллю з дзіцячым цэрэбральным паралюшам. Яе запрасілі ўзяць удзел у найпрэстыжнейшым конкурсе "Міс свету на інвалідным вазку".

Але аказалася, што нават гэта не тое, чаго Ангеліна хоча найбольш.


https://youtu.be/pp99Bd67Y6k?si=l5thXV8HhUNP_z5J




Як сінхранізуюцца расійская і беларуская прапаганды

Нядаўна сталічны кінатэатр Falcone Boutique Club анансаваў сустрэчу з рэжысёрам Аляксандрам Сакуравым і паказ яго стужак, а потым раптоўна адмяніў нібы з тэхнічных прычын.

Прарасійскай прапаганда ў асобе Вадзіма Гігіна і Грыгорыя Азаронка негатыўна выказваліся наконт прыезда ў Мінск расійскага мастака з ліберальнымі поглядамі.

Можна было б падумаць, што бізнес спужаўся прапагандыстаў, але ўсё куды больш празаічней - сустрэчу з Сакуравым забараніў сам Мінкульт.

Аб гэтым распавёў Сакураў у размове з выданнем РБК.

Гэта значыць дзве рэчы.

Першае -- уплыў прапагандыстаў на бізнес і дзяржаўныя інстытуты не такі ўжо вялікі, як яны хочуць паказаць. Другое -- Мінкульт Расіі моцна трымае за яйцы Мінкульт Беларусі. Калі раней, да 2020 году, дзяржведамства праводзіла сваю самастойную палітыку, не падобную да расійскай, то цяпер бачна, што такога прывілея на самастойнасць беларускія чыноўнікі больш не маюць. Па ўсюль цяпер Расія і яе законы.


Мсціслаў Чарноў, рэжысёр украінскай карціны «20 дзён у Марыупалі», якая сёння атрымала "Оскара" за найлепшы дакументальны фільм, у жніўні 2020 года працаваў на беларускіх пратэстах як журналіст-відэаператар Associated Press.

На гэта звярнула увагу выданне "Брэсцкая газета"

Менавіта Чарноў зняў момант расстрэлу сілавікамі Аляксандра Тарайкоўскага 10 жніўня 2020 года. У МУС сцвярджалі, што Аляксандр загінуў ад выбуховага прыстасавання, якое ён нібыта хацеў кінуць у сілавікоў.

15 жніўня агенцтва Associated Press апублікавала відэа, на якім Мсціслаў Чарноў зняў момант гібелі Аляксандра Тарайкоўскага. Гэта стала бясспрэчным доказам таго, што ў руках у Тарайкоўскага нічога не было. Сілавікі ва ўпор застрэлілі бяззбройнага чалавека.

Тарайкоўскі стаў першым пратэстоўцам, загінулым ад рук сілавікоў, чыя смерць была афіцыйна пацверджана.


Напісаў, чаму дакументальны фільм "20 дзён у Марыўпалі" —- найлепшы дакументальны фільм гэтага году. І чаму ён атрымаў узнагароду на Оскары. І дзе яго беларусам паглядзець.

https://euroradio.fm/chamu-20-dzyon-u-maryupali-calkam-zasluzhana-atrymau-oskara

20 last posts shown.