Rodnaja historyja


Channel's geo and language: Belarus, Belarusian
Category: Edutainment


Гісторыя Беларусі.

Related channels  |  Similar channels

Channel's geo and language
Belarus, Belarusian
Category
Edutainment
Statistics
Posts filter


Пра Віцебск і Магілёў існуе меркаваньне, што ў параўнаньні з Горадняй, у якой гісторыя на кожнай вуліцы, няма чаго глядзець і гэтыя гарады не вартыя ўвагі.

Без спрэчак, у Горадні гісторыя сапраўды на кожнай вуліцы. Аднак перад тым, як выносіць вырак Магілёву й Віцебску, трэба ведаць пэўныя факты пра гэтыя гарады:

1) 13 сьнежня 1595 году казацкія загоны С. Налівайкі спалілі каля 40% забудовы Магілёва, у тым ліку некалькі цэркваў, і зьнішчылі значную колькасьць месьцічаў.
— 8 верасьня 1708 расейскія войскі, якімі камандаваў генэрал Радзівон Баўрар, на загад расейскага цара Пятра I цалкам спалілі Магілёў пасьля чаго горад ужо не змог вярнуць мінулую магутнасьць;

2) Ад пачатку XVІ ст. Віцебск неаднаразова (у 1502, 1516, 1519, 1534 і 1536 гадох) цярпеў ад агрэсіі Маскоўскай дзяржавы, войскі якой спусташалі ваколіцы места, забівалі і бралі ў палон ягоных жыхароў
3) У Інфлянцкую вайну маскоўскія захопнікі двойчы бралі Віцебск у аблогу (у 1562 і 1568 гадох), зьнішчаючы ягоныя пасады і ваколіцы
4) У 1602 годзе вяртаючыся дадому з вайны Рэчы Паспалітай з Швэцыяй, Віцебск быў абрабаваны запароскімі казакамі;

5)З пачаткам вайны Маскоўскай дзяржавы з Рэччу Паспалітай (1654—1667) Віцебскі замак па амаль 3-месячнай аблозе захапіла 20-тысячнае войска маскоўскіх ваяводаў і ўкраінскіх казакаў. У баях загінула большасьць месьцічаў, значная частка шляхты і жыдоў трапіла ў палон.

6) У Вялікую Паўночную вайну (1700—1721) 28 верасьня 1708 году на загад Пятра I места спалілі расейскія войскі. Згарэлі замкі, ратуша, крамы, усе пасады, 12 цэркваў і 4 касьцёлы. 3 гэтага часу пачаўся заняпад эканомікі места.

7)У верасьні 1941 году ў месьце заснавалі канцлягер «Пяты полк», дзе да канца нямецкай акупацыі забілі 75 тыс. ваеннапалонных і 4 тыс. віцяблянаў. За час нямецкай акупацыі 70 000 (39 %) са 180 000 месьцічаў Віцебска сагналі на прымусовую працу ў Нямеччыну.

Таксама варта ўлічваць тое, што шмат чаго яшчэ мы можам ня ведаць. Віцебск і Магілёў знаходзіліся больш пад савецкай уладай, чым Горадня й маглі значна больш пацярпець у выніку гэтага


Fatazdymki starych Mahilova j Viciebcka

Фатаздымкі старых Магілёва й Віцебска


Forward from: Rodnaja historyja
Пра тое, што ў Вялікім Княстве Літоўскім суровыя зімы, пры Еўрапейскіх дварах хадзілі анекдоты. Мабыць, самай вядомай была гісторыя пра замярзаючыя словы і купца з італьянскага горада Лука, які дзесьці на мяжы з Масквой купляў футра собаля. Праз холад словы суразмоўцаў, якія стаялі на розных берагах ракі, замярзалі ў паветры. Толькі калі літвіны развялі вогнішча і размарозілі словы, беднаму купцу ўдалося іх больш-менш зразумець.

Гэтую гісторыю можна знайсці ў вельмі папулярным у XVI стагоддзі і выдадзеным у Венецыі зборніку аповесцяў Бальдасарэ Кастыльёнэ "Il Cortegiano". У польскую версію "Il Cortegiano", выдадзеную Лукашам Гурніцкім у 1566 годзе, выдавец-перакладчык прадбачліва не ўключыў гэтую гісторыю.


Forward from: BELARUSIUM
...Але няма на сьвеце такіх скарбаў, што б вечна цешылі нашае сэрца. Хваробы, калецтвы, сьмерць паказываюць, якую малую цану маюць дастаткі, гонар, высокае становішча. Здрада, ашуканства — вось адплата за прыязьнь і любоў да вышэйшых ад нас. Чым больш пазнаем мы сьвет, тым меншую цану маюць для нас яго скарбы, тым болей бачым благога, болей зьдзеку, крыўд і сьлёз...

Бедны той, хто, апрача грошай, апрача багацьця, каторае пры першым няшчасьці зьнікне дазваньня, ня мае скарбаў вечных — скарбаў душы. Такі скарб, каторы ніхто й ніколі адабраць ад нас не здоліць, гэта любоў да бацькаўшчыны, да свайго народа, да роднае мовы, — гэта вялікае мілаваньне чалавека — слабога, пакрыўджанага.

Яркім полымем гарыць такая любоў у душы, сагравае яе, асьвятляе дарогу ў жыцьці. Хто любіць свой народ, хто ў кожным бачыць брата-чалавека, той не сагнецца перад крыўдай і перад зьдзекам: ён бачыць навакол сябе мільёны падобных сабе, і яго думкі, яго жаданьні зьліваюцца з думкамі й жаданьнямі вялікае людзкое грамады. Такі чалавек ніколі ня будзе адзін — самотны і пакінуты.

Але поруч з любоўю да сваіх братоў патрэбна яшчэ нешта, што злучае людзей у суцэльны народ — гэта родная мова.

Яна, быццам цэмэнт, злучае людзей. Яна дае ім найлепшы спосаб разумець адзін аднаго, адной думкай жыць, адной долі шукаць. Хто адрокся мовы бацькоў сваіх, хто ўзьдзеў чужую вопратку — той адышоў ад народа далёка-далёка. Ён чужы ў роднай вёсцы, у сваёй сям'і. I на яго браты глядзяць, як на чужынца...


Цётка, «Шануйце роднае слова!».


Forward from: Rodnaja historyja
Адам Станкевіч

Адам Станкевіч — беларускі грамадзка-палітычны дзеяч, выдавец, гісторык, публіцыст, літаратуразнавец, каталіцкі сьвятар.

Адзін з кіраўнікоў Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні. У 1924—1926 гг. узначальваў Таварыства беларускай школы (ТБШ), быў старшынёй і фактычным кіраўніком Беларускага інстытута гаспадаркі й культуры. У 1928—1939 гг. рэдактар і выдавец часопіса «Хрысьціянская думка». Адзін з заснавальнікаў у Вільні беларускай друкарні імя Ф. Скарыны (1926—1940), у якой выдадзена ня менш за 146 назваў беларускіх рэлігійных і сьвецкіх кніг, Беларускага каталіцкага выдавецтва. На ІV зьезьдзе БХД абраны сябрам ЦК партыі. Адстойваў асновы дэмакратычнага ладу, выступаў за эвалюцыйны шлях разьвіцьця грамадзтва, легальныя формы барацьбы, адмоўна ставіўся да сацыялістычнай рэвалюцыі.


Forward from: Rodnaja historyja
Adam Stankievič

Adam Stankievič — biełaruski hramadzka-palityčny dziejač, vydaviec, historyk, publicyst, litaraturaznaviec, katalicki śviatar.

Adzin z kiraŭnikoŭ Biełaruskaha nacyjanalnaha kamiteta ŭ Vilni. U 1924—1926 hh. uznačalvaŭ Tavarystva biełaruskaj škoły (TBŠ), byŭ staršynioj i faktyčnym kiraŭnikom Biełaruskaha instytuta haspadarki j kultury. U 1928—1939 hh. redaktar i vydaviec časopisa «Chryścijanskaja dumka». Adzin z zasnavalnikaŭ u Vilni biełaruskaj drukarni imia F. Skaryny (1926—1940), u jakoj vydadziena nia mienš za 146 nazvaŭ biełaruskich relihijnych i śvieckich knih, Biełaruskaha katalickaha vydaviectva. Na IV źjeździe BChD abrany siabram CK partyi. Adstojvaŭ asnovy demakratyčnaha ładu, vystupaŭ za evalucyjny šlach raźvićcia hramadztva, lehalnyja formy baraćby, admoŭna staviŭsia da sacyjalistyčnaj revalucyi.


3 студзеня 1946 году нарадзіўся Тадэвуш Кандрусевіч — рыма-каталіцкі герарх, які служыў у Летуве, Расеі й Беларусі. У Расеі й Беларусі аднаўляў рыма-каталіцкія касьцёльныя структуры падчас перабудовы й пасьля падзеньня камуністычнай сыстэмы. Адзін зь нямногіх герархаў Каталіцкага Касьцёла, які два разы запар быў арцыбіскупам-мітрапалітам у дзьвюх рыма-каталіцкіх мітраполіях, што знаходзяцца на тэрыторыі суседніх краінаў. Пакінуў пасаду Арцыбіскупа-Мітрапаліта Менска-Магілёўскага 3 студзеня 2021 году.


3 studzienia 1946 hodu naradziŭsia Tadevuš Kandrusievič — ryma-katalicki hierarch, jaki słužyŭ u Letuvie, Rasiei j Biełarusi. U Rasiei j Biełarusi adnaŭlaŭ ryma-katalickija kaściolnyja struktury padčas pierabudovy j paśla padzieńnia kamunistyčnaj systemy. Adzin ź niamnohich hierarchaŭ Katalickaha Kaścioła, jaki dva razy zapar byŭ arcybiskupam-mitrapalitam u dźviuch ryma-katalickich mitrapolijach, što znachodziacca na terytoryi susiednich krainaŭ. Pakinuŭ pasadu Arcybiskupa-Mitrapalita Mienska-Mahiloŭskaha 3 studzienia 2021 hodu.


Šanoŭnyja čytačy!

Sa śviatam vas, z nadychodziačym Novym Hodam! Niachaj hety hod pryniasie vam novyja viedy j natchnieńnie dla paznavańnia našaj rodnaj historyi.
Pamiatajcie, što historyja — heta nia tolki fakty, ale j žyvyja historyi ludziej, jakija žyli pierad nami. Adminy zyčuć vam dabrabytu ŭ vašych siemjach, zdaroŭja, ščaścia j šmat cikavych adkryćciaŭ!
Vitajem vas z Novym Hodam!
S najlepšymi pažadańniami, adminy Rodnaj Historyi!

Шаноўныя чытачы!

Са сьвятам вас, з надыходзячым Новым Годам! Няхай гэты год прынясе вам новыя веды й натхненьне для пазнаваньня нашай роднай гісторыі.
Памятайце, што гісторыя — гэта ня толькі факты, але й жывыя гісторыі людзей, якія жылі перад намі. Адміны зычуць вам дабрабыту ў вашых сем’ях, здароўя, шчасьця й шмат цікавых адкрыцьцяў!
Вітаем вас з Новым Годам!
С найлепшымі пажаданьнямі, адміны Rodnaj Hіstoryі!


Uładzisłaŭ Čarniaŭski — biełaruski katalicki śviatar. Pierakładnik Biblii j Katechezisa na biełaruskuju movu.
Pravodziŭ biełaruskamoŭnyja imšy navat da II Vatykanskaha Saboru (1962—1965) jaki dazvoliŭ karystacca nacyjanalnymi movami: «Ja adrazu staŭ havaryć pa-biełarusku. Mianie kali zaprašali, ja kazaŭ: kali chočacie ksiandza — budu havaryć pa-biełarusku… Niekatoryja kryvilisia spačatku, kazali, što kamunist, usiakaja była havorka. A čas prajšoŭ — i ŭsie pryvykli»
Dva razy jaho zaprašaŭ Jan Pavał II ŭ Vatykan. «Ale ja admoviŭsia. Adkazaŭ: chaj papa ŭ Biełaruś pryjedzie. Chaj pabačyć, jakija my zaniadbanyja, jakija my samotnyja ŭ svaim zmahańni…» — tłumačyć paśla a. Čarniaŭski

Уладзіслаў Чарняўскі — беларускі каталіцкі сьвятар. Перакладнік Бібліі й Катэхэзіса на беларускую мову.
Праводзіў беларускамоўныя імшы нават да ІІ Ватыканскага Сабору (1962—1965) які дазволіў карыстацца нацыянальнымі мовамі: «Я адразу стаў гаварыць па-беларуску. Мяне калі запрашалі, я казаў: калі хочаце ксяндза — буду гаварыць па-беларуску… Некаторыя крывіліся спачатку, казалі, што камуніст, усякая была гаворка. А час прайшоў — і ўсе прывыклі»
Два разы яго запрашаў Ян Павал ІІ ў Ватыкан. «Але я адмовіўся. Адказаў: хай папа ў Беларусь прыедзе. Хай пабачыць, якія мы занядбаныя, якія мы самотныя ў сваім змаганьні…» — тлумачыць пасьля а. Чарняўскі




Forward from: Rodnaja historyja
Помнік крывічам

Помнік прысвечаны старажытным заснавальнікам горада Полацка – крывічам, быў усталяваны ў 2001 годзе ў Полацку.


Pomnik kryvičam

Pomnik pryśviečany staražytnym zasnavalnikam horada Połacka – kryvičam, byŭ ustalavany ŭ 2001 hodzie ŭ Połacku.


Forward from: Rodnaja historyja
29 снежня 1884 года памёр першы класік беларускай літаратуры, паэт, драматург, тэатральны дзеяч – Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч.


29 śniežnia 1884 hoda pamior pieršy kłasik biełaruskaj litaratury, paet, dramaturh, teatralny dziejač – Vincent Dunin-Marcinkievič.


Administracyja kanała Rodnaja historyja vinšuje ŭsich tych, chto adznačaje siońnia Božaje naradžeńnia. Biełaruś znakamitaja tym, što napraciahu našaj historyi pamiž viernikami roznych relihij nie było bujnych i kryvavych sutyknieńniaŭ. Pahancy, chryścijanie, musulmanie, judei j inšyja znachodzili sabie miesca na ziemlach Vialikaha kniastva litoŭskaha. Niachaj i zaraz nia budzie anijakich sprečak, a kožny stavicca adzin da adnaho z pavahaj da viery svaich ziemlakoŭ!

Адміністрацыя канала Rodnaja hіstoryja віншуе ўсіх тых, хто адзначае сёньня Божае нараджэньня. Беларусь знакамітая тым, што напрацягу нашай гісторыі паміж вернікамі розных рэлігій не было буйных і крывавых сутыкненьняў. Паганцы, хрысьціяне, мусульмане, юдэі й іншыя знаходзілі сабе месца на землях Вялікага княства літоўскага. Няхай і зараз ня будзе аніякіх спрэчак, а кожны ставіцца адзін да аднаго з павагай да веры сваіх землякоў!


Forward from: Rodnaja historyja
24 śniežnia 1798 hodu naradziŭsia Adam Mickievič — biełaruska-polski paet, publicyst (u tym liku palityčny), aśvietnik, siabar Tavarystva fiłamataŭ.

Za svaju antyŭradavuju palityčnuju dziejnaść Adam Mickievič pravioŭ u ssyłcy ŭ centralnaj Rasiei piać hadoŭ, pakinuŭ Rasiejskuju imperyju ŭ 1829 hodzie j pravioŭ reštu svajho žyćcia ŭ vyhnańni, pieršapačatkova asieŭšy ŭ Rymie, zatym pierabraŭšysia ŭ Paryž, dzie jon staŭ prafesaram słavianskaj litaratury ŭ «Kalež de Frans». U Paryžy sustrakaŭsia z Fryderykam Šapienam.

24 сьнежня 1798 году нарадзіўся Адам Міцкевіч — беларуска-польскі паэт, публіцыст (у тым ліку палітычны), асьветнік, сябар Таварыства філаматаў.

За сваю антыўрадавую палітычную дзейнасьць Адам Міцкевіч правёў у ссылцы ў цэнтральнай Расеі пяць гадоў, пакінуў Расейскую імпэрыю ў 1829 годзе й правёў рэшту свайго жыцьця ў выгнаньні, першапачаткова асеўшы ў Рыме, затым перабраўшыся ў Парыж, дзе ён стаў прафэсарам славянскай літаратуры ў «Калеж дэ Франс». У Парыжы сустракаўся з Фрыдэрыкам Шапенам.


Forward from: Rodnaja historyja
«Тадэвуш Касцюшка карыстаўся вялікай пашанай усёй Эўропы, быў гразой для ворагаў і боствам для ліцьвінаў; узвышаны да рангу генэрал-лейтэнанта, не ведаў іншага гонару як служыць Айчыне і змагацца за яе. Заўсёды сціпла сябе паводзіў, не насіў ніякіх знакаў вышэйшай улады, хадзіў у сурдуце з простага шэрага сукна і сталаваўся гэтак, як звычайны афіцэр», — Міхал Агінскі.


«Tadevuš Kaściuška karystaŭsia vialikaj pašanaj usioj Eŭropy, byŭ hrazoj dla vorahaŭ i bostvam dla litvinoŭ; uzvyšany da ranhu hienerał-lejtenanta, nie viedaŭ inšaha honaru jak słužyć Ajčynie i zmahacca za jaje. Zaŭsiody ścipła siabie pavodziŭ, nie nasiŭ nijakich znakaŭ vyšejšaj ułady, chadziŭ u surducie z prostaha šeraha sukna i stałavaŭsia hetak, jak zvyčajny aficer», — Michał Ahinski.


12 сьнежня 1586 году памёр Стэфан Баторый — кароль польскі, вялікі князь літоўскі.

Ён зрабіў значны ўклад ва ўмацаваньне Рэчы Паспалітай, спрыяў падняцьцю яе аўтарытэту ў Эўропе. Умацаваў армію, дзеля чаго стварыў пешае войска для аблог і штурмаў крэпасьцей, якое набіралася з замежных жаўнераў-наёмнікаў. Прывёў Лівонскую вайну да задавальняльнага для Рэчы Паспалітай выніку.

Пры Баторыі кожны трэці сойм праходзіў у Горадні. У ВКЛ замест гаспадарскага суда як вышэйшай судовай інстанцыі былі зацьверджаныя шляхецкія выбарныя трыбуналы.

Сваю рэзыдэнцыю Стэфан Баторый трымаў у Горадні, у Старым замку. Жыхарам Горадні ён даў пэўныя ільготы.


12 śniežnia 1586 hodu pamior Stefan Batoryj — karol polski, vialiki kniaź litoŭski.

Jon zrabiŭ značny ŭkład va ŭmacavańnie Rečy Paspalitaj, spryjaŭ padniaćciu jaje aŭtarytetu ŭ Eŭropie. Umacavaŭ armiju, dziela čaho stvaryŭ piešaje vojska dla abłoh i šturmaŭ krepaściej, jakoje nabirałasia z zamiežnych žaŭnieraŭ-najomnikaŭ. Pryvioŭ Livonskuju vajnu da zadavalnialnaha dla Rečy Paspalitaj vyniku.

Pry Batoryi kožny treci sojm prachodziŭ u Horadni. U VKŁ zamiest haspadarskaha suda jak vyšejšaj sudovaj instancyi byli zaćvierdžanyja šlachieckija vybarnyja trybunały.

Svaju rezydencyju Stefan Batoryj trymaŭ u Horadni, u Starym zamku. Žycharam Horadni jon daŭ peŭnyja ilhoty.

18 last posts shown.