Знакі прыпынку ў складаных бяззлучнікавых сказах. Адзначце сказы, у якіх на месцы пропускаў трэба паставіць двукроп’е:
1. 1) Дабро прыносіш добрым людзям _ з табою людзі як браты.
2) Напэўна, матчына доля такая _ сыноў гадаваць, выпраўляць у дарогу.
3) Максім пранёс праз усё жыццё простую ісціну _ слова павінна мець цвёрдую цану.
4) Цвітуць лугі _ жаўцее проса _ ўздымае жыта каласы.
5) Пульсуе радасць у прасторах _ залатыя свецяцца агні.
2. 1) Меднастволы, як выліты, высіцца бор _ зацвітае на ўзлессі блакітны чабор.
2) Так ужо наканавана небам _ маці дзеліцца з дзецьмі душою, як хлебам.
3) Тут трэба быць пільным _ у верасе заўсёды хаваюцца хітрыя баравікі.
4) Поле спускалася краем у лагчыну _ вілася-пятляла сярод лугавіны спакойная рэчка.
5) Сваё сябрам адкрыеш сэрца _ душу сяброў пазнаеш лепш.
3. 1) Хлеб у возе _ няма бяды ў дарозе.
2) Ноч гусцее _ пагасла зара _ зорка срэбная ўпала ў ваду.
3) Побач з пшаніцай пасеялі лён _ побач з рабінай красуецца клён.
4) Яшчэ і цяпер у сялянскіх хатах жыве даўні звычай _ фотакарткі бацькоў і дзядоў многія трымаюць пад шклом у рамках на сцяне пры покуці.
5) Сэрцу быць гадзіннікам нягожа _ спыніцца – ужо не завядзеш.
4. 1) Маланкі стрэламі ўстаюць _ у бубен сыпле гром.
2) Сумна, тужліва пазіралі шкляныя вокны пустой Мацвеевай хаты _ паехаў дзед у горад.
3) Дуброва выглядала вельмі прыгожа _ пасля дажджу на сонцы яна блішчала, аж зіхацела.
4) Пушынка да пушынкі _ нам пярынка.
5) Тут вецер вільготны і пругкі _ тут ружы ў духмянай расе.
5. 1) Даспявалі суніцы ў зялёных барах _ на шыпшыне звінелі пчаліныя гуслі.
2) Заўсёды помню ісціну святую _ нельга пражыць на гэтым свеце без святла і цяпла.
3) Зара вясенняя над полем дагарае _ ў змроку тоне сцежка палявая _ змаўкае хор дзявочы.
4) Сабіна, відаць, збіралася вышываць _ у руках яна трымала паркаль і мулінэ.
Зара вясенняя над полем дагарае _ ў змроку тоне сцежка палявая _ змаўкае хор дзявочы.
5) Прыйдзе раніца _ будзем раіцца.
Даведкі:
1. 1) Дабро прыносіш добрым людзям _ з табою людзі як браты.
2) Напэўна, матчына доля такая _ сыноў гадаваць, выпраўляць у дарогу.
3) Максім пранёс праз усё жыццё простую ісціну _ слова павінна мець цвёрдую цану.
4) Цвітуць лугі _ жаўцее проса _ ўздымае жыта каласы.
5) Пульсуе радасць у прасторах _ залатыя свецяцца агні.
2. 1) Меднастволы, як выліты, высіцца бор _ зацвітае на ўзлессі блакітны чабор.
2) Так ужо наканавана небам _ маці дзеліцца з дзецьмі душою, як хлебам.
3) Тут трэба быць пільным _ у верасе заўсёды хаваюцца хітрыя баравікі.
4) Поле спускалася краем у лагчыну _ вілася-пятляла сярод лугавіны спакойная рэчка.
5) Сваё сябрам адкрыеш сэрца _ душу сяброў пазнаеш лепш.
3. 1) Хлеб у возе _ няма бяды ў дарозе.
2) Ноч гусцее _ пагасла зара _ зорка срэбная ўпала ў ваду.
3) Побач з пшаніцай пасеялі лён _ побач з рабінай красуецца клён.
4) Яшчэ і цяпер у сялянскіх хатах жыве даўні звычай _ фотакарткі бацькоў і дзядоў многія трымаюць пад шклом у рамках на сцяне пры покуці.
5) Сэрцу быць гадзіннікам нягожа _ спыніцца – ужо не завядзеш.
4. 1) Маланкі стрэламі ўстаюць _ у бубен сыпле гром.
2) Сумна, тужліва пазіралі шкляныя вокны пустой Мацвеевай хаты _ паехаў дзед у горад.
3) Дуброва выглядала вельмі прыгожа _ пасля дажджу на сонцы яна блішчала, аж зіхацела.
4) Пушынка да пушынкі _ нам пярынка.
5) Тут вецер вільготны і пругкі _ тут ружы ў духмянай расе.
5. 1) Даспявалі суніцы ў зялёных барах _ на шыпшыне звінелі пчаліныя гуслі.
2) Заўсёды помню ісціну святую _ нельга пражыць на гэтым свеце без святла і цяпла.
3) Зара вясенняя над полем дагарае _ ў змроку тоне сцежка палявая _ змаўкае хор дзявочы.
4) Сабіна, відаць, збіралася вышываць _ у руках яна трымала паркаль і мулінэ.
Зара вясенняя над полем дагарае _ ў змроку тоне сцежка палявая _ змаўкае хор дзявочы.
5) Прыйдзе раніца _ будзем раіцца.
Даведкі: