Хрысціянская візія: НЕ ВАЙНЕ!

В Мозыре вышла статья, представляющая Папу Франциска другом диктаторов

Для читателей мозырьского новостного портала опубликовали пропагандистскую статью «За мир без войны». В ней реальные факты из жизни Папы Франциска представлены так, будто Понтифик был союзником Путина и Лукашенко.

В первую очередь авторка статьи Людмила Липницкая отметила, что Папа Франциск решился на историческую встречу с главой Русской Православной Церкви. Однако журналистка опустила важные подробности общения Святого Отца с патриархом Кириллом.

Авторка упоминает цитату Святого Отца: «Никогда не забывайте о наследии... великой России Петра I, Екатерины II...». Однако после этой речи Святой Отец специально разъяснил, что его слова не были поддержкой российского империализма.

«Я не думал об империализме, когда все это говорил, я говорил о культуре, а передача культуры никогда не может быть имперской»,

— уточнил Папа.

«Как за эти слова его только ни обливали грязью», — призывает автор посочувствовать Папе, выставляя его мучеником за «правду о России».

В статье продвигается нарратив о «виновности НАТО» — автор утверждает, что Папа признал долю ответственности организации за конфликт в Украине.

Однако в действительности Понтифик лишь отметил, что политика НАТО могла способствовать росту напряженности. При этом Папа не оправдывал действия России.

Особенно абсурдно звучит утверждение о «теплых чувствах» Папы Франциска к Лукашенко, учитывая, что десятки католических священников в Беларуси подвергались политическим репрессиям:

Конечно, вот распознанный текст:

Папа Франциск демонстрировал теплые чувства к Беларуси и ее Президенту. Такая симпатия обусловлена совпадением взглядов обоих лидеров на ключевые мировые вопросы: у них схожие позиции по темам войны и мира, необходимости переговоров, принципов гуманизма и социальной справедливости. Эти общие ценности стали фундаментом для развития дружественных отношений и взаимного уважения между Беларусью и Ватиканом.

Отношения Понтифика и диктатора никогда не были предметом какой-либо публичной «симпатии». Это очевидное преувеличение, попытка легитимизировать Лукашенко через фигуру Папы, приписав им «общие ценности».

Новая інфармацыя пра а. Сяргея Трысценя

Сёння некалькі крыніц паведамілі пра затрыманне а. Сяргея Трысценя. На дадзены момант так і не атрымалася дакладна спраўдзіць, што адбывалася са святаром сёння, але вядома, што святар знаходзіцца дома.

Наталля Василевич — в подкасте BBC о Папе Франциске

Беларусская теологиня, публицист и модераторка инициативы «Христианская визия» Наталля Василевич стала гостьей нового выпуска подкаста BBC Russian «Что это было?» — выпуск посвящён жизни и наследию Папы Франциска.

В эпизоде обсуждаются ключевые темы понтификата: как Папа пришёл к власти, чем запомнился миру, зачем встречался с патриархом Кириллом, пытался ли остановить войну в Украине, как реагировал на кризис с педофилией в церкви — и как теперь будет выбран его преемник.

Вера Лукашэнкі: ад «праваслаўнага атэіста» да «духоўнага пастыра нацыі»

Аляксандр Лукашэнка на працягу сваёй палітычнай кар’еры дэманстраваў складанае і неадназначнае стаўленне да веры. У 1990-я ён сам назваў сябе «праваслаўным атэістам», і гэтая формула на доўгія гады адлюстроўвала яго адносіны да рэлігіі — паказная набожнасць без глыбокага духоўнага зместу. Аднак з часам яго стаўленне да рэлігіі пачало змяняцца - пра гэта выйшаў сюжэт на «Нашай Ніве».

Рэлігійная няграматнасць
У маладосці Лукашэнка займаўся атэістычнай прапагандай ў таварыстве «Веды» — арганізацыі, якая ўзнікла пасля роспуску Саюза ваяўнічых бязбожнікаў. Менавіта тады ён упершыню адкрыў для сябе Біблію.

Лукашэнка, як член Камуністычнай партыі, змагаўся з рэлігіяй у меру сваёй кампетэнцыі. Навязваць атэізм яму даводзілася нават святарам, якія супраціўляліся таму, што ўкладаў ім у вушы маладзён. Але з цягам часу Лукашэнка і сам прызнаўся, што адчуў слабасць сваёй пазіцыі і паступова страціў інтарэс да гэтай барацьбы.

Падчас сваёй першай прэзідэнцкай кампаніі Лукашэнка таксама прызнаўся, што не ведае дакладна, ці ахрышчаны, і даведаўся пра гэта ўжо дарослым ад маці, якая сама была камуністкай.

Яго няведанне базавых рэлігійных рытуалаў выклікала мноства камічных і нязграбных сітуацый, напрыклад, адсутнасць звычкі хрысціцца або блытаніна ў віншаваннях на Вялікдзень. Паказальна выглядае відэа, якой з'явілася ў 2021 годзе на Вадохрышча, дзе Лукашэнка п'е святую ваду і чокаецца з кубкам свайго шпіца Умкі.

Сучаснае разуменне веры
Падзеі пяцігадовай даўніны разам са старэннем, якое імкліва адбіваецца на здароўі, моцна паўплывалі на перакананні былога атэіста Лукашэнкі. Як і многія людзі з савецкай ментальнасцю, бліжэй да смерці ён стаў задумвацца пра тое, што будзе пасля яе. Цяпер Лукашэнка ўсё часцей згадвае Бога і ўсё часцей з'яўляецца ў цэрквах. Аднак, нярэдка ён выкарыстоўвае храмы як палітычную трыбуну.

Усё больш актыўна Лукашенка ўдзельнічае ў паказных рэлігійных рытуалах: купанне на Вадохрышча, малітвы ў «свайго» святара, стварэнне рэлігійнага антуража пакоя з выкарыстаннем іконаў і сімвалаў усіх канфесій.

Здаецца, што ён стварыў уласную форму веры, дзе спалучаюцца палітычная выгода і асабісты культ. Яго выказванні пра свае «прароцтвы», «дар Божы» і «адмысловую місію» выглядаюць як сакралізацыя ўлады — спроба паказаць сябе не проста кіраўніком, а «духоўным пастырам нацыі».

Адносіны з канфесіямі
Хаця Лукашэнка фармальна дэманструе талерантнасць да ўсіх канфесій, яго стаўленне заўсёды было інструментальным. Да Праваслаўнай Царквы ён бліжэй, бо яна падтрымлівае рэжым. У выпадку Каталіцкага Касцёла стаўленне доўгі час было нейтральным. Аднак, калі Касцёл заняў прынцыповую пазіцыю падчас пратэстаў 2020 года, Лукашэнка распачаў рэпрэсіі. Напрыклад, не пускаў у краіну каталіцкага арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча.