​​Для тых, хто глядзіць не толькі Галівуд, у мяне ёсць проста абавязковы для прагляду фільм. Нарвежская драма "Тэльма", якую зняў Трыер (не той, пра якога вы падумалі). Стужка мімікруе пад фільм жахаў, але ніякіх монстраў там няма. Магчыма, адзіны - гэта сама галоўная гераіня. Дзяўчынка, якая едзе вучыцца і пакідае гіперрэлігійных бацькоў, сутыкаецца са светам, якога раней не бачыла. І гэта не проста ўзроставыя цяжкасці сталення. Тут вам і адсылкі да Хічкока, і да олдскульных трымценнікаў 70-х.

Асобны рэверанс - аператару, які нібы перанес Нарвегію, якой бы яе ўяўляем, на вялікі экран. Дзіўным чынам "Тэльма" пераклікаецца з яшчэ адным вартым ўвагі еўрапейскім фільмам 2017 года - хорарам "Сырое", які (а гэта рэдкаць для жанра) быў прэзентаваны на Канскім кінафестывалі, няхай і не ў асноўнай праграме. Але пра яго ў іншы раз.