***
Я ня знаю, што будзе заўтра:
мне сягоння — апошняй мяжой;
дні стаяць сталёваю вартай
паміж будучынай і мной.
Знаю толькі — будзе другое,
заквітнеюць другія дні…
Сёняшняе ўсё і дарагое
непатрэбным стане другім.
Можа, заўтра будуць смяяцца,
можа, будуць смяяцца з поэта…
Зарастуць дарогі рутай-мятай,
зарастуць дарогі белым цьветам.
Гэтак кніга — адкрылі і закрылі,
прачыталі — дый зноў на паліцу…
Бачу Будучыну з сінімі крыламі,
Стану і буду ёй маліцца.
Алесь Дудар🖤 Афіша памятных імпрэзаў📺 Відэаматэрыялы пра расстраляных (лекцыі, вершы, песні) ✍️ Вершы расстраляных і рэпрасаваных літаратараў🌠 Cайт "Ноч паэтаў"