- Знікненне людзей - адзін з самых жорсткіх метадаў ціску. Забіўшы аднаго чалавека, вы выракаеце іншых на вечныя маральныя пакуты”.

- Вы не мяркуеце, што пасля ўстанаўлення дэмакратыі ва ўраду ёсць больш тэрміновыя справы, чым выпраўляць памылкі мінулага?

- Не, я мяркую, што сем’ям неабходная кампенсацыя і - самае галоўнае - расследаваць і асудзіць усе злачынствы, учыненыя дыктатурай. Калі гэтага не зрабіць, злачынцы так і застануцца беспакаранымі.

“Я яшчэ тут” (Ainda Estou Aqui) - бразільскі фільм 2024 года пра вайсковую дыктатуру. Пра сям’ю былога дэпутата Рубэнса Пайвы, які быў забраны сілавікамі ў 1971 годзе, і пра ягоную жонку Юніс Пайву, якая, застаўшыся адна з пяццю дзецьмі, была вымушаная стацца праваабаронцай. На сёлетнім “Оскары” стужка, заснаваная на ўспамінах сына зніклага палітыка, выйграла ў намінацыі “Лепшы замежны фільм”.