Няма нічога больш мярзотнага за спачуванні патрыярха РПЦ Кірыла жыхарам Курскай і Белгародскай вобласцяў. І нават не толькі таму, што, спачуваючы ім, ён не спачувае жыхарам Украіны, якія першымі церпяць ад расейскіх войскаў і менавіта ў абарону якіх удары ў адказ наносяць ЗСУ.
Мярзотнейшымі спачуванні кіраўніка РПЦ робіць тое, што ён як ніхто іншы мог бы спыніць гэтую вайну і пакуты цывільных жыхароў па абодва бакі фронту. Для гэтага дастаткова забараніць у служэнні не антываенных, а праваенных святароў і біскупаў. Разагнаць усе гэтыя вайскова-праваслаўныя клубы і свята-елізавецінскія манастыры. І ў рэшце выйсці самому і заявіць гучна, каб пачулі ўсе:
“Вайну трэба спыніць! Неабходна вывесці расейскія войскі з Украіны, уключна з Крымам! А вайсковых злачынцаў - пакараць!”
Вядома, гэта не спыніць вайну адразу, але выб’е з-пад яе ладны кавалак ідэалагічнага падмурку. І тым самым уратуе жыцці яшчэ тысячаў і тысячаў чалавек, у тым ліку з Курскай і Белгародскай вобласцяў.
Але ён на такое пойдзе. Ён працягне ліць кракадзілавыя слёзы па расейскіх грамадзянах, на якіх яму, як і на ўсіх іншых, па шчырасці напляваць, і пры гэтым захапляцца ўзроўнем “сложившегося церковно-государственного взаимодействия” з людажэрскімі рэжымамі.
Мярзотнейшымі спачуванні кіраўніка РПЦ робіць тое, што ён як ніхто іншы мог бы спыніць гэтую вайну і пакуты цывільных жыхароў па абодва бакі фронту. Для гэтага дастаткова забараніць у служэнні не антываенных, а праваенных святароў і біскупаў. Разагнаць усе гэтыя вайскова-праваслаўныя клубы і свята-елізавецінскія манастыры. І ў рэшце выйсці самому і заявіць гучна, каб пачулі ўсе:
“Вайну трэба спыніць! Неабходна вывесці расейскія войскі з Украіны, уключна з Крымам! А вайсковых злачынцаў - пакараць!”
Вядома, гэта не спыніць вайну адразу, але выб’е з-пад яе ладны кавалак ідэалагічнага падмурку. І тым самым уратуе жыцці яшчэ тысячаў і тысячаў чалавек, у тым ліку з Курскай і Белгародскай вобласцяў.
Але ён на такое пойдзе. Ён працягне ліць кракадзілавыя слёзы па расейскіх грамадзянах, на якіх яму, як і на ўсіх іншых, па шчырасці напляваць, і пры гэтым захапляцца ўзроўнем “сложившегося церковно-государственного взаимодействия” з людажэрскімі рэжымамі.