Вечар задуменна
Сеў каля дзвярэй.
Аказаўся вечар
Раніцы мудрэй.
Згінула няпэўнасць,
Знаю, што чакаць.
Ад слязы бяссільнай
Высахла шчака.
Хай вам светла будзе,
Ўсім, каго люблю!
Промнем вечаровым
Смутак спапялю.
Свет такі адзіны,
Дык чаго ж яшчэ?
Чарадою птушкам
Весці лёт лягчэй.
Шляху немінуча
Сонцам набракаць.
Прагай скрыжавання –
Да рукі рука.
І не размінуцца...
Травы ці ў расе?
Задуменна вечар
Пад дзвярыма сеў.
Сеў каля дзвярэй.
Аказаўся вечар
Раніцы мудрэй.
Згінула няпэўнасць,
Знаю, што чакаць.
Ад слязы бяссільнай
Высахла шчака.
Хай вам светла будзе,
Ўсім, каго люблю!
Промнем вечаровым
Смутак спапялю.
Свет такі адзіны,
Дык чаго ж яшчэ?
Чарадою птушкам
Весці лёт лягчэй.
Шляху немінуча
Сонцам набракаць.
Прагай скрыжавання –
Да рукі рука.
І не размінуцца...
Травы ці ў расе?
Задуменна вечар
Пад дзвярыма сеў.