Светлана Тихановская

«У гэтым годзе зварот, на мой погляд, будзе зусім незвычайны. Не такі, да якога вы прызвычаіліся.

Дзякуй усім беларусам, хто далучыўся да здымак. Вы браліся ўдзельнічаць сем’ямі, з дзеткамі, і стварылі такую шчырую, цёплую атмасферу, што яна адчуваецца ў кожным кадры. Было прыемна бачыць знаёмых людзей – тых, хто ўвесь гэты час крочыць поруч і штодзённа ўкладаецца ў тое, каб мы як мага хутчэй вярнуліся дамоў».

«Я памятаю, як дзесяць гадоў таму Асад жартаваў, што ніколі не ўцячэ так, як Віктар Януковіч збег з Украіны. Гэта сігнал Лукашэнку: у крытычны момант ніхто цябе не ўратуе. Нават калі дыктатар верыць, што ў яго ёсць сетка прыхільнікаў, – яны будуць падтрымліваць дыктатуру толькі да таго часу, пакуль яна будзеце карысныя для іх інтарэсаў. Калі я гляджу на тое, што адбылося ў Сірыі, бачу, што няма нейкага спускавога кручка, нейкага канкрэтнага моманту, які зрынуў бы дыктатара. Гэта вынік збегу абставінаў. Нашая задача – быць гатовымі да такога моманту».

«Я бачыла фатаграфіі з Сірыі: людзей катуюць на некалькіх паверхах пад зямлёй. У гэтым уся сутнасць дыктатуры: на паверхні – адзін узровень жорсткасці, але самае страшнае заўсёды ўтоена трыма ўзроўнямі ніжэй. Я спадзяюся, што наступіць дзень, калі мы зможам вызваліць нашых палітычных зняволеных і паказаць усю ступень болю, якую прычыніў Лукашэнка. Свет павінен гэта ўбачыць. Сітуацыя ў Сірыі таксама павінна надаць новыя сілы нашым саюзнікам і дэмакратычным краінам, каб падтрымаць нас і застацца з намі, нават калі гэта зойме шмат часу і будзе нялёгка».

«Перш за ўсё, трэба зразумець, што Расія не гуляе па дэмакратычных правілах – яна не паважае іх ды лічыць слабымі і нязручнымі. Масква мае час і гатовая ахвяраваць людзьмі. Яна кантралюе рэсурсы дзяржавы, суды, паліцыю, СМІ – гэта не сумленная барацьба, але і ўлада дыктатуры не бязмежная. Дэмакратыі мацней, таму што ў іх ёсць агульная мэта. Але дэмакратыі неабходна ўмацоўваць. На мой погляд, дэмакратыям яшчэ трэба будзе здзейсніць гэты зрух, калі яны павінны ўсвядоміць, што свет ужо не той, што раней, і што гэты новы свет патрабуе значна большай самадысцыпліны».

«Захад часта ўспрымае сітуацыю ў Беларусі праз прызму аднаго тэзіса: гэта не вайна. Такі падыход аўтаматычна зніжае цікавасць да Беларусі і абмяжоўвае магчымасць зразумець драматычныя выпрабаванні, з якімі сутыкаюцца беларусы»,

«Трымаць кантроль над эканомікай для Лукашэнкі важней, чым даваць людзям і бізнесу развівацца. Таму не бачна ніякіх прыкметаў таго, што пасля выбараў можа пачацца нейкая лібералізацыя ў эканамічным плане. Можна будзе чакаць працягу той палітыкі, якая была апошнія чатыры гады: рэпрэсіі супраць прыватнага бізнесу, забарона на продаж акцыяў 1850 кампаніяў, якія маюць замежны капітал, і штучнае рэгуляванне цэнаў».

«Наступны год будзе апошнім для прыблізна 10%. Ім давядзецца змяніць форму дзейнасці і ўтварыць юрыдычную асобу або закрыць справу. Цягам апошніх гадоў умовы працы для індывідуальных прадпрымальнікаў сістэматычна пагаршаліся: раслі падаткі, скасоўваліся ільготы, спіс відаў дзейнасці, даступных для ІП, таксама скарачаўся. Таму ў гэтым напрамку ўлады проста працягнуць рабіць тое, што запланавалі раней».

«Пры сённяшнім палітычным рэжыме Беларусь чакае працяг застою. І справа не ў эканамічных санкцыях, а ў стымулах, якія ствараюць улады. У другім квартале 2014 годзе сярэдні заробак бруднымі ў Беларусі складаў $600. Напачатку 2020 года, то бок да кавіду, выбараў, масавых рэпрэсіяў, вайны і эміграцыі каля паловы мільёна беларусаў, сярэдні заробак у Беларусі ледзь перавышаў $500 – менш чым у 2013-2014 гадах. Ужо тады было бачна, што беларуская эканоміка не дае росту. Наступныя падзеі толькі ўзмацнілі гэта перакананне».

«Салідарнасць – гэта магутная сіла, якая аб'ядноўвае людзей. І сённяшні дзень – добрая нагода, каб нагадаць адно аднаму пра важнасць узаемадапамогі і падтрымкі.

Менавіта крызісныя моманты паказваюць нам, як шмат салідарнасці ў беларусах. Тое, як вы, мае дарагія, прыходзіце на дапамогу адно аднаму ў складаных сітуацыях, уражвае і натхняе працаваць надалей, як бы складана ні было. Вы падтрымлівалі лекараў падчас пандэміі, ладзілі летнікі для тых, хто выходзіў з вязніц пасля затрымання, стваралі дваровыя суполкі. Вы робіце гэта і цяпер: збіраеце грошы цяжкахворым, пішыце лісты палітвязням, ствараеце адукацыйныя ініцыятывы і ладзіце бясплатныя заняткі для дзетак.

Вашае адзінства штодзённа даказвае: светлыя часы абавязкова прыйдуць. Не забывайце пра тое, як многа мы можам зрабіць, калі трымаемся разам. Салідарнасць – нашая суперсіла ў барацьбе за сваю краіну і будучыню».

«Перадусім – жонка палітвязня. Яшчэ я маці дваіх дзяцей.

Так склаўся лёс, што я стала лідаркай дэмакратычнага руху Беларусі, што я з'яўляюся абранай прэзідэнткай Беларусі. То бок у мяне шмат роляў.

Вядома, я нясу вялікую адказнасць за лёс краіны, за беларусаў. Але я моцная настолькі, наколькі моцны беларускі народ. Я заўсёды кажу, што адзін чалавек нічога не можа зрабіць. Я раблю, што магу, на міжнароднай арэне. Але далей – адказнасць кожнага грамадзяніна, кожнага беларуса – рабіць наш рух, нашу незалежную краіну мацней».

«Офіс Святланы Ціханоўскай – гэта офіс абранай прэзідэнткі. Аб'яднаны Пераходны Кабінет – «протаўрад», дзе ёсць прадстаўнікі па розных напрамках. Каардынацыйная Рада – зачаткавы «протапарламент». Мы пабудавалі гэтую сістэму, каб палітыкі маглі камунікаваць, дыскутаваць. Трэба зрабіць усё магчымае, каб паказаць беларусам, як могуць працаваць дэмакратычныя структуры».

«Розныя палітыкі могуць называць па-рознаму. Смялейшыя абіраюць зварот «прэзідэнтка» ці «абраная прэзідэнтка», іншыя – «лідарка дэмакратычнага руху». Але гэта не змяняе сутнасці. Ёсць усе атрыбуты афіцыйных сустрэчаў. Мяне прымаюць як кіраўніцу дзяржавы, дэмакратычнага руху, то бок як альтэрнатыву Лукашэнкі».

«Тое, што робіць Лукашэнка, не легітымізуе яго ні ў вачах беларусаў, ні ў вачах нашых заходніх партнёраў, і так жа, спадзяюся, у вачах украінцаў. Таму гэтае перапрызначэнне Лукашэнкі ніяк не ўплывае на маю дзейнасць. Мы, як і раней, будзем працаваць над паслабленнем рэжыму Лукашэнкі і ўмацоўваць усё беларускае».