Нудзіць дождж у акне
Ціхі, нібы вінаваты.
Як не хацелася мне
Сёння вяртацца дахаты!
Горыч і вусцішны змрок –
Даўнія тут пастаяльцы.
Быццам вада праз пясок,
Точацца хвілі скрозь пальцы.
Воблачкам пыхне, як дым,
Час мой, заціснуты ў жмені.
Нельга прашыцца сухім
Праз дажджавыя струмені.
Гусі, шпакі, журавы
Дружна ляцелі дадому.
Толькі вось дождж яравы
Нудны без ветру і грому.
Ціхі, нібы вінаваты.
Як не хацелася мне
Сёння вяртацца дахаты!
Горыч і вусцішны змрок –
Даўнія тут пастаяльцы.
Быццам вада праз пясок,
Точацца хвілі скрозь пальцы.
Воблачкам пыхне, як дым,
Час мой, заціснуты ў жмені.
Нельга прашыцца сухім
Праз дажджавыя струмені.
Гусі, шпакі, журавы
Дружна ляцелі дадому.
Толькі вось дождж яравы
Нудны без ветру і грому.