Мікробы парушілі правіла счытваньня ДНК.
ДНК ўзяла на сябе ролю інструкцыі па зборцы жывой клеткі і будаўнічых матэрыялаў для яе. Ланцужок ДНК складаецца са спалучэньняў нуклеатыдаў адэніна А, тыміна Т, цытазіна Ц і гуаніна Г. Гэтыя нуклеатыды складаюць кожны ланцужок ДНК і разьмяшчаюцца ў прасторы адпаведна прынцыпу камплементарнасьці, то бок калі на першым ланцужку ДНК у нас пасьлядоўнасьць - трыплет ці кадон - ЦТГ, то насупраць яго будзе кадон ГАЦ. Кожны такі трыплет адпавядае пэўнай амінакісьлі, напрыклад ЦТГ - лейцыну. Гэтыя прынцыпы назіраюцца ва ўсіх жывах клетках, а збоі ў счытваньні пасьладоўнасьці ДНК не праходзяць бясьследна.
Аўтыры новага дасьледваньня вывучалі клеткі дрожджавых грыбкоў і заўважылі дзьве асаблівасьці: кадон ЦТГ у іх кадуе не лейцын, а серын. Але на гэтым нечаканасьці не скончыліся, так у аднаго віда дражджэй Ascoidea asiatica названы кадон інтэрпрытуецца выпадкова: прыкладна 50 выпадкаў - лейцын і 50 - серын. Раней нічога падобнага не назіралася.
Натуральна што навукоўцы не змаглі не высьветліць, чаму так адбываецца. А ўсё апынулася досыць проста. Акрамя ДНК ёсьць яшчэ малекулы транспартнай РНК (тРНК), якія "перакладаюць" пасьладоўнасьць кадонаў ланцугу ДНК ў пасьлядоўнасьць амінакісьляў. У віду A. asiatica выявіліся дзьве папуляцыі тРНК: адна кадон ЦТГ счытвае як лейцын, а другая як серын. Гэтыя амінакісьлі маюць супрацьлеглыя ўласьцівасьці, таму такая замена вядзе да парушэньняў работы бялка, які складаецца з амінакісьляў, што можа быць небясьпечным для клетак арганізму.
Цікава, што геном A. asiatica перабудаваўся пад гэты недахоп: кадон ЦГТ у ім амаль не выкарыстоўваецца, калі гаворка ідзе пра важныя функцыі будучых бялкоў.
Аўтары мяркуюць, што дрожджы займелі гэтую небясьпечную асаблівасьць 100 млн год таму. А вось чаму A. asiatica яе захоўваюць, у той час як іншыя віды здолелі пазбавіцца ад такой мутацыі, яшчэ трэба даведацца.
ДНК ўзяла на сябе ролю інструкцыі па зборцы жывой клеткі і будаўнічых матэрыялаў для яе. Ланцужок ДНК складаецца са спалучэньняў нуклеатыдаў адэніна А, тыміна Т, цытазіна Ц і гуаніна Г. Гэтыя нуклеатыды складаюць кожны ланцужок ДНК і разьмяшчаюцца ў прасторы адпаведна прынцыпу камплементарнасьці, то бок калі на першым ланцужку ДНК у нас пасьлядоўнасьць - трыплет ці кадон - ЦТГ, то насупраць яго будзе кадон ГАЦ. Кожны такі трыплет адпавядае пэўнай амінакісьлі, напрыклад ЦТГ - лейцыну. Гэтыя прынцыпы назіраюцца ва ўсіх жывах клетках, а збоі ў счытваньні пасьладоўнасьці ДНК не праходзяць бясьследна.
Аўтыры новага дасьледваньня вывучалі клеткі дрожджавых грыбкоў і заўважылі дзьве асаблівасьці: кадон ЦТГ у іх кадуе не лейцын, а серын. Але на гэтым нечаканасьці не скончыліся, так у аднаго віда дражджэй Ascoidea asiatica названы кадон інтэрпрытуецца выпадкова: прыкладна 50 выпадкаў - лейцын і 50 - серын. Раней нічога падобнага не назіралася.
Натуральна што навукоўцы не змаглі не высьветліць, чаму так адбываецца. А ўсё апынулася досыць проста. Акрамя ДНК ёсьць яшчэ малекулы транспартнай РНК (тРНК), якія "перакладаюць" пасьладоўнасьць кадонаў ланцугу ДНК ў пасьлядоўнасьць амінакісьляў. У віду A. asiatica выявіліся дзьве папуляцыі тРНК: адна кадон ЦТГ счытвае як лейцын, а другая як серын. Гэтыя амінакісьлі маюць супрацьлеглыя ўласьцівасьці, таму такая замена вядзе да парушэньняў работы бялка, які складаецца з амінакісьляў, што можа быць небясьпечным для клетак арганізму.
Цікава, што геном A. asiatica перабудаваўся пад гэты недахоп: кадон ЦГТ у ім амаль не выкарыстоўваецца, калі гаворка ідзе пра важныя функцыі будучых бялкоў.
Аўтары мяркуюць, што дрожджы займелі гэтую небясьпечную асаблівасьць 100 млн год таму. А вось чаму A. asiatica яе захоўваюць, у той час як іншыя віды здолелі пазбавіцца ад такой мутацыі, яшчэ трэба даведацца.