Słuchać hadko! (былы Rerum Novarum)

Ці можа Расея пачаць рэальную, а не гібрыдную вайну з Захадам у 2025-2026 гадах? Хутчэй, не. Для гэта ў Крамля па-просту не хапае сродкаў. Пакуль нябачна таго, што ў яго былі сілы і сродкі на вайну яшчэ і з Захадам, а не толькі з Украінай.

Так, Расея наступае ва Украіне, але наколькі эфектыўна? За тры гады вайны яна нават не выйшла на адміністрацыйныя межы Данецкай і Луганскай вобласцяў. У боі ідуць старыя, хворыя і калекі, а тэхнікі для маштабнага наступу проста няма. Яна і ў тактычных наступах практычна не выкарыстоўваецца.

Пры гэтым Расея ўжо паўгода не можа выбіць украінскія войскі з Курскай вобласці. Нават папрасіла дапамогі ў КНДР, але і паўночныя карэйцы пакуль раскладу не змянілі і былі выведзеныя з фронту.

Адначасова Крэмль не рашаецца пайсці на новую мабілізацыю. У тым ліку таму, што ў расейскай эканоміцы проста не хапае кадраў. Хтосьці з’ехаў, а хтосьці сышоў на фронт. Каму працаваць - невядома, бо працоўныя імігранты - таджыкі і ўзбекі - на хвалі імперскай істэрыі не так ужо і хочуць ехаць, дый кваліфікацыя ў іх не надта высокая. Бюракратыя і эканоміка могуць проста не вытрымаць новай мабілізацыі. Таму Масква спрабуе павышаць выплаты новым кантрактнікам, але і на іх грошай не хапае - выплаты за раненні скарачаюцца.

Не ў лепшым стане і сама расейская эканоміка, хоць яна ўсё больш мілітарызуецца. Большасць снарадаў у расейскім войску - з КНДР і Ірану, узбраенні, якія былі на складах, у значнай ступені або ўжо выкарыстаныя, або згнілі. Імпартазамясціць новыя тэхналогіі ва ўмовах санкцыяў таксама не надта атрымліваецца. А прывід стагфляцыі ўсё лепш бачны на даляглядзе.

У гэтых умовах пачынаць вайну яшчэ з Польшчай, краінамі Балтыі ці Фінляндыяй - гэта як проста ўзяць і застрэліцца. Расея і так згубіла Чарнаморскі флот, кінула Асада і Прыднястроўе. Калі б у яе былі сілы на новую маштабную вайну з у разы мацнейшым праціўнікам у выглядзе краінаў НАТО, яна б сябе паводзіла інакш.

Але гэта не значыць, што можна выдахнуць. Расея адназначна будзе працягваць гібрыдную вайну і, магчыма, нарошчваць яе маштабы: падпалы, прарывы кабеляў, як варыянт забойствы і тэракты, каб пасеяць хаос. У гэтым ёй вельмі карысна будзе ручны шпіц з Менску, які так раскарачыўся, што стаць у позу не зможа. А значыць, колькасць правакацыяў на беларускай мяжы можа толькі ўзрасці, што будзе пагражаць і новымі праблемамі для Беларусі і беларусаў.

Таксама ва ўмовах дэфіцыту вайсковых кадраў і страхаў перад новай мабілізацыяй узрастае і верагоднасць прыцягнення беларускіх вайскоўцаў непасрэдна для вайны ва Украіне. Неабавязкова для паўночнага нападу. Але нельга выключаць удзелу беларускіх вайсковых кантынгентаў у баях па прыкладзе карэйцаў. Так, у Менску разумеюць рызыкі такога ўдзелу, бо нават сярод ябацек мала ахвочых ваяваць за Расею. Але для Пуціна ахвяраваць стабільнасцю Лукашэнкі, каб не ахвяраваць сваёю - чым не варыянт? Салідарнасць дыктатараў - яна такая.

Лепш за лукашэнкаўскага шпіца, які памеціў выбарчы ўчастак, ніхто, відаць, пра гэтыя "выбары" і не выкажыцца.

Вынікі 31 года кіравання Лукашэнкі на міжнароднай арэне:

🇪🇺🇺🇸🇺🇦Захад, суседзі і розныя "англасаксы" адгардзіліся ровам з кракадзіламі

У 🇦🇲Арменіі заявілі, што на адным полі з ім не сядуць

🇰🇵КНДР пасылае прамым тэкстам

🇨🇳Кітай не прымае ў госці, хоць і абяцаў

Ёсць пытаннечкі ў 🇰🇿Казахстана, 🇰🇬Кыргызстана, 🇹🇲Туркменістана, 🇯🇵Японіі і 🇮🇱Ізраіля, санкцыі ад 🇹🇼Тайваня і 🇰🇷Паўднёвай Карэі

Што яшчэ забыліся?

Чым захапляе каманда Трампа, дык гэта тым, што адразу пасля інаўгурацыі былі падпісаныя дзясяткі самых розных указаў. То бок, усе неабходныя дзеянні для гэтага ўжо былі загадзя зробленыя. Гэта былі не ідэі, не канцэпцыі, а ўжо гатовыя ўказы, якія толькі і чакалі што росчырку асадкі. Ці ляжыць такі стос дакументаў у беларускіх дэмакратычных сілаў на выпадак, калі ён раптам спатрэбіцца?

Дамарошчаныя камуністы прыдумляюць, як далей загнаць Беларусь узад. “Кандыдат” ад КПБ Сыранкоў прапануе сярод іншага “обязать коммерческие предприятия заниматься благотворительностью”.

То бок, прапануецца фактычна новы падатак. Прыватны бізнес і так плаціць падаткі, за якія ўжо дзяржава павінна займацца клопатам пра немаёмных і патрабуючых. Патрабаванне ад камерцыйных прадпрыемстваў займацца дадаткова дабрачыннасцю ўскладзе дадатковыя выдаткі на гэтыя прадпрыемствы, якія ўрэшце або знізяць заробкі работнікаў, або павысяць кошт прадукцыі для атрымальнікаў. У выніку пацерпяць звычайныя людзі.

Замест гэтага дзяржаве і грамадству неабходна развіваць атмасферу, дзе займацца дабрачыннасцю выгадна. Дзе камерцыйныя прадпрыемствы ў тым ліку канкуруюць за кліентаў з дапамогай сваёй грамадскай актыўнасці. Але гэта цяжка, патрабуе нейкіх намаганняў і ізвілінаў, што не ўсім дадзена. А прапісаць указ з дадатковым падаткам вялікага розуму не трэба. Менавіта такіх і бяруць цяпер у кандыдаты і лідары зарэгістраваных партый.

Таксама прапануецца “отказаться от частной медицины”. То бок, штучна скарачаюцца магчымасці лекавання грамадзянаў. У нармальнай краіне, якой не кіруюць лукашэнкі-сыранковы, могуць спакойна суіснаваць і развівацца прыватная і дзяржаўная медыцына. Больш за тое, прыватная медыцына можа быць сродкам прыцягнення дадатковых інвестыцыяў, якіх можа не быць у дзяржавы. Лепш бы Сыранкоў падумаў над ліквідацыяй лечкамісіяў для чыноўнікаў, якія падзяляюць беларусаў на касты паноў і халопаў, і платных паслугаў у дзяржаўных медычных установах, бо людзі і так плацяць за іх са сваіх падаткаў. А таксама над тым, чаму некаторыя прыватныя медцэнтры зачыняюцца, а іншым даецца зялёнае святло. Але зноў жа сыранкоўскі розум на гэта няздольны.

P.S. “Бязвыбараў” мы не прызнаем, але гэты час - нагода артыкуляваць свае ідэі і аспрэчыць чужыя.

70-гадовы Лукашэнка сёння хворым голасам заявіў, што беглыя чакаюць, але не дачакаюцца, “когда сдохнет президент”.

З гэтай нагоды вось што падумалася. У габрэяў існуе свята Пурым у гонар забойства Амана-амалікіцяніна, на якое гатуюць адмысловае пячэнне з макам. Украінскія мігранты ў ЗША ў 1953 годзе раздавалі бясплатны боршч з нагоды смерці Сталіна.

А якія менавіта дранікі - з мукой ці без яе - варта будзе гатаваць беларусам, якія ўсё ж дачакаюцца?

Апошнім часам можна часта пабачыць меркаванне, што вось пройдуць “выбары” 26 студзеня, рэжым адчую сваю перамогу і пачне перагортваць старонку. Ажно да нейкай лібералізацыі.

Аднак нам такія думкі падаюцца хутчэй выдаваннем жаданага за рэальнае. Так, восеньскае абвастрэнне вострая перадвыбарчая фаза, відаць, адпусціць. Так, могуць працягнуцца кропкавыя вызваленні палітвязняў. Але нечага большага чакаць наўрадці варта, калі рэжым, вядома, не прыцісне так, што інакш - ніяк.

Нават пасля “выбараў” рэжым не будзе пачувацца ўпэўнена, бо добра ведае кошт такіх перамогаў і народнай любові. А таксама ведае сапраўдную сітуацыю ў эканоміцы ў сябе і ў Расеі, да якой сам жа прывязаўся. Таксама ён няўпэўнены наконт далейшай сітуацыі на ўкраінскіх і курскіх франтах. І гэта ўсё не спрыяе нейкім паслабленням і лібералізацыі.

Пра тое, што “лепей не будзе, будзе толькі горш”, сведчаць і навагоднія заканадаўчыя падарункі. Гэтак, цяпер бацькоў будуць ставіць на СОП за палітычную адміністратыўку (такі вось у нас клопат пра сем’і і дзяцей). А таксама ўжо прымаюцца папраўкі ў Крымінальны кодэкс. Яны з аднаго боку пашыраюць магчымасці пераследу палітычных эмігрантаў. А з другога, скасоўваючы пазбаўленне волі жанчынам і адзінокім мужчынам, якія ўпершыню ўчынілі менш цяжкае злачынства і выхоўваюць дзяцей да 14 гадоў або дзяцей-інвалідаў, інвалідам I групы, а таксама няпоўнагадовым, не распаўсюджваюць гэтае правіла ў тым ліку на палітвязняў.

Калі б улады сапраўды нацэльваліся на нейкія паслабленні з лютага, ці прымалі б яны такія законы ў студзені? Наўрад ці. Што б ім перашкаджала іх не ўводзіць або не рабіць выключэнняў для палітычных? Нічога. А значыць, нічога яны не плануюць і не збіраюцца паслабляць.

Траўма 2020 года і няўпэўненасць дастаткова моцныя, каб ад іх пазбыцца.

У Беларусі падпісаны указ, які “предусматривает активизацию волонтерского движения и реализацию гражданских инициатив”. То бок, гэтыя людзі на поўным сур’ёзе збіраюцца дырэктыўнымі метадамі развіваць валанцёрскі рух і грамадзянскія ініцыятывы.

І гэта пры тым, што валанцёрскі рух апрыёры ёсць добраахвотніцкім, а не прымусовым. Калі вы плануеце з дапамогай указаў прымусіць чалавека нешта рабіць, то гэта не валанцёрства. Гэта прымус.

Тое ж самае і з грамадзянскімі ініцыятывамі. Яны на тое і грамадзянскія, што сыходзяць ад грамадзянаў, а не ад чыноўнікаў. Гэта ініцыятывы, якія ідуць знізу, а не дырэктывы, якія вы спускаеце зверху.

То бок, гэты ўказ ёсць нічым іншым як нонсэнсам або проста наборам словаў, за якімі або нічога не стаіць, або стаіць нешта супрацьлеглае напісанаму.

Валанцёрскі рух і грамадзянскія ініцыятывы не могуць развівацца ўказамі. Яны развіваюцца пашырэннем свабоды і перадачай паўнамоцтвам. Хрысціянская дэмакратыя ўжо даўно дала адказ на тое, як пашыраць ініцыятыўнасць і валанцёрства - развіваць субсідыярнасць. Прынцып, згодна з якім дзяржава не ўмешваецца там і тады, дзе і калі яе не просяць. Але для гэтага дзяржава павінна ведаць сваё месца.

У Беларусі ж, дзе дзяржава свайго месца не ведае і спрабуе ўсім навязаць сваю - прыдуманую кімсьці зверху - волю, такі ўказ - гэта проста карга-культ і бутафорыя. А значыць, і вынікі ў яго будуць адпаведнымі - ніякімі. З усё тымі ж брсмамі, жаночымі і ветэранскімі арганізацыямі ў якасці валанцёраў ды прымусовымі суботнікамі замест ініцыятываў.

Майстар-клас таго, як схлусіць у кожным слове. Ды яшчэ і ў царкве на Раство.

"Я надеюсь еще при новой власти, и вы тоже, пожить. Мои дети будут жить. Я хочу видеть, как они будут жить. Мои - не то, что это мой ребенок. Мои дети - вот эти (указывая на детей в церкви. - Прим. БЕЛТА). Я хочу видеть, как они будут жить. Вот моя цель. Поэтому это большое мое преимущество, что я не пытаюсь силой как-то удержать власть", - сказаў сёння Лукашэнка.

Лідар КПБ і па сумяшчальніцтве кандыдат у “любімую жонку” Лукашэнкі нехта Сыранкоў заявіў пра скептыцызм камуністаў адносна вызвалення палітвязняў. Пры гэтым марыянетка назвала марыянеткамі “иностранных спецслужб” і здраднікамі тых, хто выступае супраць тэрору ўладаў у краіне.

Калі ў Беларусі будуць зносіць помнікі Леніным, Дзяржынскім і іншым Сталіным ды пераймяноваць камуністычныя назвы вуліцаў, можна будзе падзякаваць за гэта ў тым ліку і Сыранкову.