Праз шчыльныя ды каляровыя мроі
Праскочыць ланцуг недарэчных разваг:
Наколькі бязглузда гуляць у герояў,
Калі вершы пішуць, хто перамог.

Навошта жаданьне зрабіцца ахвярай
Нам дорыць салодкі прываблівы смак?
Чаму замест шчасьця мы выбіраем
Ірвацца наперад, дзе шчасьця няма?

Калі ад імкненьня пакінуць надзею,
Што дойдзеш аднойчы, куды так хацеў,
Калі ад каханьня пакінуць надзею,
Што зможаш калісьці зноў узьляцець,

Калі ад сусьвету, дзе была так добра,
Пакінуць адное надзею на цуд -
Яна не заменіць сабою нічога,
Ня дась забыцьця, каб унікнуць пакут.

І ў сэрцы пустым палымнее надзея,
Што выпрабаваньні ня будуць дарма.

Праз мроі праскочыць дурная ідэя,
Каб зьнішчыць яе.
Дагала.