Барацьба за і нават супраць
На вялікі жаль, палітычная барацьба для немалай часткі дэмсупольнасьці, пераўтварылася ў барацьбу за выжываньне. І гэтая барацьба выйшла на абсалютна неверагодны ўзровень. Праяўленьнем гэтага становяцца рэгулярныя скандалы і палемікі. Апошні разгарнуўся на днях паміж А.Ягоравым і П.Латушка, адносна таго, куды ж трапляюць грошы ЕЗ для беларускай дэмсупольнасьці? І хто за гэта адказны. Як аказалася частка застаецца ў еўрапейскіх структурах, частка ідзе на падаткі, частка ідзе камусьці і кудысьці на штосьці, і ніхто не ведае куды і як. Хаця размеркавальнікамі фін дапамогі канкрэтна называюцца ОСТ-АПК-КС. Але гэта тэма для іншай размовы (дарэчы, як мне падаецца ніводнае незалежнае СМІ не адважылася правесьці аналіз і ацаніць вынікі гэтага агульнага дзеяньня - атрыманьне і пераразмеркаваньне грошаў. А гаворка ж ідзе пра дзесяткі міл’енаў. Гэтае пытаньне ўжо сталася галоўным фактарам (сама)дэскрыдэтацыі апазіцыі, канфліктаў, расколаў і рознага кшталту спекуляцый. У выніку гэта прывядзе да таго, што ўселякая дапамога для беларускай супольнасьці мінімалізуецца, як гэта ўжо было пасьля 2014 году.
Дарэчы, новаапазіцыя ў 2020 годзе абвінавачвала старую ў грантажэрстве, але зараз сама грунтоўна асела на гэтых патоках, забыўшыся, што менавіта прага да грашэй зьнішчыла апазіцыю Беларусі.
Зараз мы назіраем тое самае, але ў большых памерах. Чаму?
Канешне, перш за ўсе таму, што аб’емы падтрымкі пасьля 2020 году былі маштабнымі, у тым ліку і з боку беларусаў, якія ахвяравалі агулам сотнітысячаў на дапамогу і салідарнасьць ( і менавіта гэта важная частка беларускай рэвалюцыі зараз знішчаецца. Фактычна зьнішчына). Разбураецца давер, які ёсьць аснова пераменаў да лепшага. ДАВЕР. А аднавіць яго будзе амаль немагчыма Памятаеце адносіны беларусаў да Лукашэнкі і ўлады. "А гэтыя ўжо накралі, няхай застаюцца, бо новыя прыдуць, будуць рабіць тон самае". Няўжо стаўленьне да апазіцыі будзе такое ж? Цікава і тое, што так большасьць беларусаў ацэньвае прыход да ўлады - ўзбагачацца. (Магчыма я памыляюся).
З іншага боку, барацьба за фінансы есьць аб’ектыўная рэч. Людзі, у барацьбе за перамены не жадаюць да канца жыцьця ахвяраваць сваім камфортам. І, чым на болшы тэрмін адсоўваюцца перамены, тым больш інтэнсіўнай становіцца барацьба за рэсурсы і раслаеньне ўнутры апазіцыі. З'яўляецца апазіцыйны пралетарыят і арыстакратыя (двор прыбліжаных). Пра гэта я пісаў ў мінулым годзе.
Сітуацыя ускладняецца і тым, што эміграцыя носіць масавы характар, а людзі якія вымушаны былі з’ехаць у Беларусі фактычна страцілі даробак усяго жыцьця (нездарма рэжым увеў у практыку канфіскацыю маёмасьці. Дарэчы пра гэта я таксама пісаў і папярэджваў).
Шмат людзей страцілі сввю маемасьць, бізнэсы, з’ехалі з сям’ей у пустэчу, ў нікуды. Можна ўявіць іх маральны і псіхалагічны стан. Актыў пратэсту быў таксама элітарны, у ім ўдзельнічалі людўі са статусам. Яны ўдзельнічалі бо верылі ў хуткія перамены, а зараз вымушаны выжываць (большасьць зь йх). Тое самае датычыць і людзей, якія фарміруюць палітычны актыў. Гэта цэлы пласт: палітычныя актывісты, блогеры, журналісты, прадстаўнікі партый і арганізацый. Іх дзейнасьць і есьць праца, якая павінна прыносіць сталы даход.
А ен можа быць толькі з грантаў (атрымаць якія даволі цяжка і трэба быць у фаворы пэўных структур, якія манапалізавалі рынак).
Пачуцьце несправядлівасьці (асабліва з боеу тых хто прайшоў пакуты і нічога не атрымаў ні статусу, ні падтрымкі) стварыла канфліктную атмасферу. Яна ўзрастае з прычыны таго, што палітычныя сліўкі (ОСТ-АПК-КС) фактычна не вылазяць з розных паездак-канфэрэнцый-сустрэч, аынік якіх акрамя гучных заяваў = 0. А перспектывы перамен вельмі вялікаму 0.
Палітычны пралетарыят у сваю чаргу, сыходзячы з уласнага самапачуцьця, не разумеюць якім чынам людзі, якія нідзе не працуюць могуць не толькі выжываць.
Канешне, гэта спараджае недавер, агрэсію і ненавісьць да "апазіцыі" - усей.
Тым больш, што на сітуацыю ўнутры Беларусі "такая актыўнасьць ну ніяк не ўплывае".
На вялікі жаль, палітычная барацьба для немалай часткі дэмсупольнасьці, пераўтварылася ў барацьбу за выжываньне. І гэтая барацьба выйшла на абсалютна неверагодны ўзровень. Праяўленьнем гэтага становяцца рэгулярныя скандалы і палемікі. Апошні разгарнуўся на днях паміж А.Ягоравым і П.Латушка, адносна таго, куды ж трапляюць грошы ЕЗ для беларускай дэмсупольнасьці? І хто за гэта адказны. Як аказалася частка застаецца ў еўрапейскіх структурах, частка ідзе на падаткі, частка ідзе камусьці і кудысьці на штосьці, і ніхто не ведае куды і як. Хаця размеркавальнікамі фін дапамогі канкрэтна называюцца ОСТ-АПК-КС. Але гэта тэма для іншай размовы (дарэчы, як мне падаецца ніводнае незалежнае СМІ не адважылася правесьці аналіз і ацаніць вынікі гэтага агульнага дзеяньня - атрыманьне і пераразмеркаваньне грошаў. А гаворка ж ідзе пра дзесяткі міл’енаў. Гэтае пытаньне ўжо сталася галоўным фактарам (сама)дэскрыдэтацыі апазіцыі, канфліктаў, расколаў і рознага кшталту спекуляцый. У выніку гэта прывядзе да таго, што ўселякая дапамога для беларускай супольнасьці мінімалізуецца, як гэта ўжо было пасьля 2014 году.
Дарэчы, новаапазіцыя ў 2020 годзе абвінавачвала старую ў грантажэрстве, але зараз сама грунтоўна асела на гэтых патоках, забыўшыся, што менавіта прага да грашэй зьнішчыла апазіцыю Беларусі.
Зараз мы назіраем тое самае, але ў большых памерах. Чаму?
Канешне, перш за ўсе таму, што аб’емы падтрымкі пасьля 2020 году былі маштабнымі, у тым ліку і з боку беларусаў, якія ахвяравалі агулам сотнітысячаў на дапамогу і салідарнасьць ( і менавіта гэта важная частка беларускай рэвалюцыі зараз знішчаецца. Фактычна зьнішчына). Разбураецца давер, які ёсьць аснова пераменаў да лепшага. ДАВЕР. А аднавіць яго будзе амаль немагчыма Памятаеце адносіны беларусаў да Лукашэнкі і ўлады. "А гэтыя ўжо накралі, няхай застаюцца, бо новыя прыдуць, будуць рабіць тон самае". Няўжо стаўленьне да апазіцыі будзе такое ж? Цікава і тое, што так большасьць беларусаў ацэньвае прыход да ўлады - ўзбагачацца. (Магчыма я памыляюся).
З іншага боку, барацьба за фінансы есьць аб’ектыўная рэч. Людзі, у барацьбе за перамены не жадаюць да канца жыцьця ахвяраваць сваім камфортам. І, чым на болшы тэрмін адсоўваюцца перамены, тым больш інтэнсіўнай становіцца барацьба за рэсурсы і раслаеньне ўнутры апазіцыі. З'яўляецца апазіцыйны пралетарыят і арыстакратыя (двор прыбліжаных). Пра гэта я пісаў ў мінулым годзе.
Сітуацыя ускладняецца і тым, што эміграцыя носіць масавы характар, а людзі якія вымушаны былі з’ехаць у Беларусі фактычна страцілі даробак усяго жыцьця (нездарма рэжым увеў у практыку канфіскацыю маёмасьці. Дарэчы пра гэта я таксама пісаў і папярэджваў).
Шмат людзей страцілі сввю маемасьць, бізнэсы, з’ехалі з сям’ей у пустэчу, ў нікуды. Можна ўявіць іх маральны і псіхалагічны стан. Актыў пратэсту быў таксама элітарны, у ім ўдзельнічалі людўі са статусам. Яны ўдзельнічалі бо верылі ў хуткія перамены, а зараз вымушаны выжываць (большасьць зь йх). Тое самае датычыць і людзей, якія фарміруюць палітычны актыў. Гэта цэлы пласт: палітычныя актывісты, блогеры, журналісты, прадстаўнікі партый і арганізацый. Іх дзейнасьць і есьць праца, якая павінна прыносіць сталы даход.
А ен можа быць толькі з грантаў (атрымаць якія даволі цяжка і трэба быць у фаворы пэўных структур, якія манапалізавалі рынак).
Пачуцьце несправядлівасьці (асабліва з боеу тых хто прайшоў пакуты і нічога не атрымаў ні статусу, ні падтрымкі) стварыла канфліктную атмасферу. Яна ўзрастае з прычыны таго, што палітычныя сліўкі (ОСТ-АПК-КС) фактычна не вылазяць з розных паездак-канфэрэнцый-сустрэч, аынік якіх акрамя гучных заяваў = 0. А перспектывы перамен вельмі вялікаму 0.
Палітычны пралетарыят у сваю чаргу, сыходзячы з уласнага самапачуцьця, не разумеюць якім чынам людзі, якія нідзе не працуюць могуць не толькі выжываць.
Канешне, гэта спараджае недавер, агрэсію і ненавісьць да "апазіцыі" - усей.
Тым больш, што на сітуацыю ўнутры Беларусі "такая актыўнасьць ну ніяк не ўплывае".