Пажоўклае лісьце вецер зрывае,
Апошняга сонца ловіш прамень.
І восень, чамусьці, сум навявае,
Жыве ў паветры мая летуцень.
Вось дні карацеюць - доўжацца ночы,
Зазьзяюць чароўным сьвятлом ліхтары.
І вуліцы шэпчуць:"Крочы. Ты, крочы"
Той водар натхненьня сабе падары.
Апошняга сонца ловіш прамень.
І восень, чамусьці, сум навявае,
Жыве ў паветры мая летуцень.
Вось дні карацеюць - доўжацца ночы,
Зазьзяюць чароўным сьвятлом ліхтары.
І вуліцы шэпчуць:"Крочы. Ты, крочы"
Той водар натхненьня сабе падары.