Martsinovich Theatre

Анастасія Грыненка стала галоўным рэжысёрам Іркуцкага музычнага тэатра (Расія).

Яна доўга працавала ў Музычным тэатры, дзе ставіла шэраг мюзіклаў (у тым ліку, "Вестсайдскую гісторыю", першы брадвейскі ліцэнзійны мюзікл), потым стварыла тэатр "Тэрыторыя мюзікла".

На кінастудыі "Беларусьфільм" новы гендырэктар — прызначылі Юрыя Аляксея (экс-кіраўніка "Гроднааблвідэапраката") і знялі Уладзіміра Карачэўскага.

Гісторыя апошняга — ідэальны прыклад, як сапсаваць сабе біяграфію. Даўно, у 2014-2018 гадах Карачэўскі быў дырэктарам РТБД, і сыходзіў адтуль з нядрэннымі вынікамі і рэпутацыяй паспяховага мэнэджара-чыноўніка.

Але за пяць гадоў на "Беларусьфільме" не зроблена нічога. Толькі "Купала" і "Авантуры Пранціша Вырвіча" ляжаць на паліцы, і надоўга.

У 2020 годзе расійскія драматургі спрабавалі дапамагчы сваім беларускім калегам (драматургам і акцёрам): арганізаваць паказы іх спектакляў у Маскве, прапанаваць іх п'есы для пастаноўкі. Пра гэта стала вядома з тэкста рускай службы Бі-бі-сі:

"Оставшиеся без работы белорусские театральные деятели пытались организовать спектакли в Москве, и некоторые российские коллеги пытались им в этом помочь. Но им отказывали.

«Наши белорусские коллеги-драматурги были без денег, без работы и находились в совершенно отчаянном положении. И была инициативная группа, которая предлагала их пьесы худрукам различных московских театров. Но те говорили: „Нет, ребята, у нас такое нельзя“. Даже если это была совершенно невинная пьеса», — вспоминает драматург Михаил Дурненков, уехавший после начала войны из России в Финляндию. Среди отказавших (с формулировкой «мы хотим помочь, но не можем, нам не дадут») он называет Театр Наций, «Современник» и еще «ряд театров». «Говорю это сейчас, потому что люди, с которыми мы разговаривали, в этих театрах больше не работают», — добавил драматург.

Белорусы приходили предлагать свои пьесы и в Центр имени Всеволода Мейерхольда, рассказывает режиссер Дмитрий Волкострелов: «Мы были вынуждены им отказать, потому что мы государственная площадка и мы не можем себе это позволить. Мы понимали, что это может привести к санкциям, закрытию и так далее». Это стало еще одним проявлением ситуации, в которой «все всё понимали», и было «абсолютной самоцензурой», признает он".

З 1 студзеня 2024 года беларускія тэатры будуць працаваць па іншай мадэлі.

На сайце афіцыйнага Саюза пісьменнікаў Беларусі з'явілася вельмі цікавая інфармацыя.

"20 июля в Министерстве культуры состоялось совещание театральных деятелей страны, включая руководителей большинства театров. Председательствовала Ирина Дрига, начальник Главного управления государственных специальных культурных мероприятий и профессионального искусства.

С 1 января 2024 года государственные театры страны переходят на комбинированную систему финансирования, при которой только часть расходов покрывается из бюджета".

Пра новую мадэль кажуць даўно. Першы раз агучаныя канкрэтныя даты, калі яе плануюць увесці, але без дэталяў.

Цытую далей.

"В связи с этим предстоит существенное обновление репертуара с целью постановки спектаклей, обеспечивающих повышенный зрительский спрос. . Театры заинтересованы в пьесах следующей тематики: современные герои Беларуси, Великая Отечественная война, проблемы молодого поколения в наши дни, славное прошлое Беларуси. Неизменным спросом пользуются комедии, обязательное пожелание театралов – избегать концентрации юмора «ниже пояса». Не стоит бояться затрагивать остросоциальные темы современности, важна правильная политическая установка автора. Приветствуется патриотическое воспитательное начало, но не «в лоб», а на положительных примерах деятельности персонажей".

Апошні абзац сведчыць, што такіх п'ес якраз пакуль няма. Тым больш, што назва навіны "Срочно требуются качественные отечественные пьесы и либретто!"

Але змены ў рэпертуары будуць працягвацца. Магчыма, пераход да новай мадэлі стане нагодай для гэтага.

Дадам: калі гаворка ідзе пра пастаноўку спектакляў, якія карыстаюцца попытам у гледачоў (= на якія трэба сабраць 100% гледачоў), то эксперыментальных пастановак будзе мізерная колькасць.

Заўтра, 13 ліпеня (чацвер) відэасэрвіс VOKA пакажа прамую трансляцыю прэм'ернага спектакля РТБД “Карней ”. Трансляцыя будзе даступна бясплатна з любой кропкі свету для ўсіх жадаючых. Анлайн-паказ пачнецца ў 19:00 па мінскім часе.

Машына часу існуе. Сёння я з гэтым пераканаўся. Пайшлі з жонкай на спектакль "Шэпт", а трапілі ў Купалаўскі тэатр 2019 года. З сябрамі , знаёмымі, прыяцелямі, з якімі толькі паспяваў вітацца. З акцёрамі  Святланай Анікей і Алесям Малчанавым. З рэжысурай Рамана Падалякі, які пачынаў ствараць свой уласны свет у Купалаўскім і працягнуў у "Купалаўцах".

Акцёраў і рэжысёра я не бачыў са жніўня 2020-га, з часоў іх развітання з тэатрам - мы сядзелі за столікамі "Уршулі" і я рабіў для таго самага выдання развітальны рэпартаж. Усё было, як учора - нібыта трох гадоў і не было.

Калі казаць пра спектакль, то "Шэпт" - лепшае, што стварылі "Купалаўцы" за два гады. Мяне торкнула - і ўвесь час пастаноўкі я лунаў у яго хвалях, наталяўся і натхняўся яго атмасферай, па-глядацку кайфаваў ад пераўвасаблення Святланы Анікей. Некалькі разоў заплюшчваў вочы - і чуў на сцэне голас... Не, галасы! Не актрысы, а яе гераінь - самых розных бабуль. Жыхароў вёскі, нават цэлага свету. Дзякуючы "Шэпту" ён не знік незваротна, а застаўся.