Forward from: Я бачыў Бога
Рэнэ Жырар Казёл адпушчэння🐐
Кранула мяне назва і ідэі, якія коратка агучыў на філасофскім кружку адзін хлопец дзесьці паўгады таму, і толькі нядаўна я пазнаёміўся асабіста з ідэямі Жырара.
У кнізе ён выявіў праблемы чалавецтва ў некалькіх аспектах, што агульная назваў канцэпцыяй казла адпушчэння. Яна ўключае:
- Мімесіс, або імітацыя. Ён кажа, што людзі імкнуцца пераймаць адзін другога, валодаць тым, чым валодаюць іншыя, што прыводзіць да канфліктаў.
- Ахвяра. Калі паміж людзьмі канфлікт даходзіць да кіпення, людзі выяўляюць "казлоў адпушчэння", на якіх скідаюць усе праблемы. Варта падкрэсліць , што ахвяра не абавязкова павінна сапраўды быць вінаватай. У прыклад ён прыводзіць яўрэяў, якіх прыгняталі ў 20 стагоддзі. Таксама ён прыводзіць прыклады з Ацтэкскага міфа і яшчэ некалькі з Бібліі. Ён заключае, што пасля гэтага, свет прыходзіць на міра і жыве далей.
- Прырода гвалту. Жырар на працягу ўсёй кнігі даказвае цыклічнасць гвалту і выхад яго праз "казлоў адпушчэння".
Усё гэта ён аналізуе і спрабуе давесці думку: варта перайсці гэта. На колькі я ведаю, гэта канцэпцыя была галоўнай на працяг усей яго творчасці. Відаць, як ён спрабуе менавіта даказаць сваю тэорыю (у кнізе ён шмат піша пра крытыкаў, якія не прызнавалі яго тэорыю з прычыны нейкіх недахопаў фактаў). Тым не менш мне здаецца гэтая тэорыя прынамсі цікавай. Калі задумацца, ёсць штосьці ў яго доказах цыклічнасці гвалту і сканчэння канфлікту праз "казла адпушчэння". Гэта можна ўбачыць і ў французскай рэвалюцыі, дзе народ таксама выявіў сваіх "казлоў". Ды і калі разбіраць іншыя рэвалюцыі, можна убачыць гэтая прыклады. Але пытанне, ці зможам мы перайсці гэта? Здаецца мне, што гэта канцэпцыя мае сваё месца ў дыскусіях.
Зараз свет знаходзіцца ў стадыі, калі вада поўнасцю закіпела. І мы можам ужо ўбачыць, каго імкнуцца зрабіць "казлом адпушчэння". І, калі верыць гэтай тэорыі, менавіта пакаранне ахвяры зможа выпусціць увесь пар, каб чалавецтва змагло яшчэ трохі пражыць без канфлікту, пакуль гэта зноў не паўтарыцца.
Кранула мяне назва і ідэі, якія коратка агучыў на філасофскім кружку адзін хлопец дзесьці паўгады таму, і толькі нядаўна я пазнаёміўся асабіста з ідэямі Жырара.
У кнізе ён выявіў праблемы чалавецтва ў некалькіх аспектах, што агульная назваў канцэпцыяй казла адпушчэння. Яна ўключае:
- Мімесіс, або імітацыя. Ён кажа, што людзі імкнуцца пераймаць адзін другога, валодаць тым, чым валодаюць іншыя, што прыводзіць да канфліктаў.
- Ахвяра. Калі паміж людзьмі канфлікт даходзіць да кіпення, людзі выяўляюць "казлоў адпушчэння", на якіх скідаюць усе праблемы. Варта падкрэсліць , што ахвяра не абавязкова павінна сапраўды быць вінаватай. У прыклад ён прыводзіць яўрэяў, якіх прыгняталі ў 20 стагоддзі. Таксама ён прыводзіць прыклады з Ацтэкскага міфа і яшчэ некалькі з Бібліі. Ён заключае, што пасля гэтага, свет прыходзіць на міра і жыве далей.
- Прырода гвалту. Жырар на працягу ўсёй кнігі даказвае цыклічнасць гвалту і выхад яго праз "казлоў адпушчэння".
Усё гэта ён аналізуе і спрабуе давесці думку: варта перайсці гэта. На колькі я ведаю, гэта канцэпцыя была галоўнай на працяг усей яго творчасці. Відаць, як ён спрабуе менавіта даказаць сваю тэорыю (у кнізе ён шмат піша пра крытыкаў, якія не прызнавалі яго тэорыю з прычыны нейкіх недахопаў фактаў). Тым не менш мне здаецца гэтая тэорыя прынамсі цікавай. Калі задумацца, ёсць штосьці ў яго доказах цыклічнасці гвалту і сканчэння канфлікту праз "казла адпушчэння". Гэта можна ўбачыць і ў французскай рэвалюцыі, дзе народ таксама выявіў сваіх "казлоў". Ды і калі разбіраць іншыя рэвалюцыі, можна убачыць гэтая прыклады. Але пытанне, ці зможам мы перайсці гэта? Здаецца мне, што гэта канцэпцыя мае сваё месца ў дыскусіях.
Зараз свет знаходзіцца ў стадыі, калі вада поўнасцю закіпела. І мы можам ужо ўбачыць, каго імкнуцца зрабіць "казлом адпушчэння". І, калі верыць гэтай тэорыі, менавіта пакаранне ахвяры зможа выпусціць увесь пар, каб чалавецтва змагло яшчэ трохі пражыць без канфлікту, пакуль гэта зноў не паўтарыцца.