Асветніцкае Шмаравідла

Я злавіла вельмі многа паведамленьняў ад вас з пытаньнямі, чаму на такую важную тэму і так мала допісаў. Таму нам патрэбная сур'ёзная размова!

Ведаеце, што я атрымоўваю часьцей за ўсё ў бот зваротнай сувязі? Гэта паведамленьні з "крута, но давайце па-руску", "у меня ёсьць вапрос, толькі атвет хачу па-руску" ці маё любімае і самае папулярнае: "мне скінулі ваш пост, а можаце перавесьці мне па-руску?"
Спачатку мне было сьмешна, але празь нейкі час я злавіла такую дэматывацыю... Перад кожным допісам трэба сябе маральна рыхтаваць, так бы мовіць 😁

Ну й балючая тэма ўсіх кантэнт-мэйкераў у беларускамоўнай прасторы — калі ствараць, калі трэба працаваць? Пасьля кожнага допісу да мяне прыходзяць людзі з пытаньнямі, і я рада на іх адказаць, гэта матывуе і падтрымоўвае мяне. Але ж мне трэба ствараць допіс і выкладаць яго тады, калі я змагу адказваць. Улічваючы, што ў мяне дурнаватае здароў'е і я многа працую, на гэта ня так многа часу.

Цяпер я атрымала так многа паведамленьняў з просьбамі пісаць часьцей, што ігнараваць гэта проста нельга. Але й абяцаць постынг раз-два на тыдзень ці нават на два... я не магу.

Прашу прыняць і прабачыць! А каб кантэнт усё ж выходзіў, проста пішэце мне ў @smova_bot , пра што вам цікава, стаўце падабайку (ці што іншае), падтрымоўвайце канал рэпостамі, данатамі і проста заставайцеся з імной. Нешта будзе!

Аргазм ужо падыходзіць, але ніяк-ніяк не атрымоўваецца яго перажыць, усё быццам чагосьці не стае? Ёсьць ідэі!

Мэханізм атрыманьня аргазму ў нас усіх падобны, але трохі розны. Таму ўнівэрсальнай парады няма. Але я магу расказаць вам пра гэты мэханізм, вы паназіраеце за сабой і разам мы зможам дайсьці да піку!

Вам трэба зразумець і запомніць шлях, якім вы крочыце па лесьвіцы асалоды да аргазму.

Ёсьць нейкая стымуляцыя, на яе ёсьць цялесная рэакцыя. Будзем уважаць, што гэта быў першы крок асалоды. Але каб падняцца вышэй, нэрвовыя канчаткі патрабуюць пераменаў. Калі вы будзеце параўноўваць тое, якая стымуляцыя вас задавальняе ў самым пачатку і якая перад самым аргазмам, вы заўважыце розьніцу. Гэта можа быць розная хуткасьць, інтэнсіўнасьць, амплітуда рухаў, можа быць іншы рытм ці яшчэ штосьці. Гэта тое, на што трэба зьвярнуць увагу — на тое, як вашае цела рэагуе на стымуляваньне, якія патрэбы выказвае, якія зьмены вам характэрны.

Прыкладам, ёсьць людзі, якім патрэбна цыклічная стымуляцыя зь невялічкімі перапынкамі. І каб падняцца па лесьвіцы асалоды, ім трэба скарачаць перапынкі і прадаўжаць час на стымулы.

Ёсьць тыя, хто наадварот робіць павелічэньне перапынкаў і маленькія, інтэнсіўныя "забегі" стымуляцыі.

Ёсьць тыя, хто зьмяняе хуткасьць, тыя хто робіць больш рваныя рытмы і яшчэ многа іншых варыянтаў зьменаў.

Дык вось, калі аргазм ніяк не надыходзіць, але вы побач — вам патрэбны перамены. Вашыя плоцевыя ворганы вам крычаць: зьмяні жа нешта, гэтага нядосыць!

А што мы зьмяняем для таго, каб нэрвовыя канчаткі падарылі нам новыя ў сіле адчуваньні? Штосьці, што падыходзіць індывідуальна вам!
Тое, што вам трэба пра сябе даведацца і памятаць. Можа, гэта рытм, можа, інтэнсіўнасьць, можа, дадатковая стымуляцыя іншых частак цела, можа, напружаньне цягліцаў, можа, наадварот расслабленьне, можа, глыбіні ў рухах, можа, яшчэ чаго.

Спрабуйце рознае, зьвяртайце ўвагу на рэакцыю цела і няхай будзе з вамі аргазм!

Вам бывае сумна пасьля сэксу? А пасьля аргазму?
Можа, вам знаёмая сытуацыя, калі сэксуальны досьвед яскравы, усё цудоўна, цікава, прыемна, а пасьля гэтага быццам сэрца ад болю разрываецца?
А можа, пасьля сэксу з цудоўным чалавекам вы калісьці адчувалі раздражненьне ці нават агрэсію да таго чалавека?

Віншую, магчыма, у вас посткаітальная дысфарыя!
Гэта яна, калі сам сэкс быў добры, стан пад час яго быў здавальняючы, умовы, чалавек, кантакт — усё гэта не выклікала нэгатыўных пачуцьцяў, але ПАСЬЛЯ сэксу вы адчуваеце сябе маркотна, пакінута, вам хочацца плакаць, ці невядома адкуль бярэцца злосьць. Гэтая зьява ня тое каб добра дасьледавана, але ў рабоце я бачыла многа запытаў ад людзей, якія перажываюць нешта падобнае доўгі час ці пэрыядычна.

Але чаму добры сэкс можа выклікаць такую супярэчлівую рэакцыю?
Як часта бывае ў тэме сэксу, справа можа быць ня ў сэксе. Вядома, траўматычны сэксуальны досьвед у мінулым можа ўплываць, але калі чалавек упэўнена кажа: "сэкс цудоўны, а траўмы няма!" – пры гэтым пасьля яго на вачох сьлёзы і ў сэрцы боль, то прычыны могуць быць глыбейшыя.

Прыкладам, мы даволі часта неўсьвядомлена перажываем у сэксе тое, што баліць у камунікацыі з чалавекам.
Вось уявеце: ёсьць нейкая крыўда, трывога, нейкі досьвед, які схаваны дзесьці ўнутры. Пад час добрага сэксу, калі мы ўразьлівыя і адкрытыя, наш унутраны боль можа "падымацца". У такіх выпадках стан дысфарыі можа паказваць на магчымасць нашай псыхікі пражыць тое непрыемнае й недагаворанае.

Падобнае можа быць, калі чалавек жыве ў напружаньні ўвесь час. Сэкс у такім варыянце здымае з псыхікі забарону на чульлівасьць, і парадаксальная рэакцыя пасьля яго — гэта вынік зьняцьця кантролю за праяўленьнем рэальнага стану.

Такім парадкам, калі ведаць прычыны такой рэакцыі, посткаітальная дысфарыя ўжо ня будзе выглядаць для вас супярэчлівай. Бо сэкс, мабыць, і быў цудоўны, але ж тое, што знаходзілася ўнутры чалавека цудоўным не было. І пасьля добрага сэксу, дзякуючы магчымасьці адкрыцца эмацыйна, гэтае ўнутранае проста вылезла вонкі.

Нашае дарослае дзіця мае галоўнае з сэкс-асьветы — разуменьне сваёй нармальнасьці й базавую веду, якая зьменшыць імавернасьць веры рознай дурной інфармацыі. Бо зь ёй так ці інакш нашае дзіця сустрэнецца 100%. Ці ў размовах зь іншымі, ці нават пачуўшы нешта, пабачыўшы ў кіно, рэкляме й хоць дзе яшчэ.

Даволі складана агрэсару рознымі салодкімі абяцанкамі дамовіцца з дзіцем паказаць свае плоцевыя ворганы, калі дзіця дакладна ведае, што гэта інтымная частка й розныя людзі не павінны глядзець ці чапаць гэта.

І як заўсёды, рэзюмую: гаварыць пра сэкс можна й трэба. Але адваведна веку й пытаньням і памятаючы, што сэкс як дзеяньне — гэта зусім маленькая частка гэтай тэмы. І для бясьпекі дзяцей фізыялягічныя аспэкты займаюць даволі маленькае месца, калі параўнаць зь іншымі.

Навошта нам размаўляць зь дзецьмі пра сэкс, гэта ж можа траўмаваць?!

Шчыра кажучы, гэта можа быць карыснай думкай. Бо размаўляць зь дзецьмі пра сэкс як дзеяньне (якое дзяцей амаль ніколі не цікавіць) запраўды можа быць даволі чульлівай падзеяй. Але сэнс сэкс-асьветы ў тым, каб унікнуць траўмаваньня й НЕ расказваць дзецям тое, да чаго ў іх няма зацікаўленасьці й практычнай патрэбы. А калі і расказваць нешта, то на мове ўзросту.
Але што гэта азначае?

Дзеці заўсёды намагаюцца спазнаць сьвет, у якім апынуліся. Іхнае цела — гэта таксама тое, што іх цікавіць. Яны кратаюць сябе, розныя часткі, вывучаюць свае адчуваньні, намагаюцца зразумець, як цела працуе.

Ці можна на гэтам этапе расказаць дзіцяці пра сэкс? Ну хто я такая, каб забараніць, але навошта? Затое размова пра гігіену, інтымныя правілы (не даваць чужым людзям кратаць, глядзець ці паказваць свае інтымныя часткі) — гэта вельмі карысна.
Нам можа здавацца, што дзіця 1-4 гадоў ніяк ня можа трапіць у гісторыю ґвалту, але гэта ня так, на жаль. Гэта можа быць як сэксуалізаваныя дзеяньні ад дарослых, так і нейкія дзеяньні ад іншых дзяцей. Не канечне іншае дзіця ў садочку, якое паказвае свае плоцевыя ворганы, траўмуе тое, што ня ведае пра свае і інтымнасьць. Але можа задаць неадэкватныя погляды на асабістыя межы. Ну й дзеці, калі чагосьці ня ведаюць, могуць нешта прыдумляць. І не заўсёды гэта нешта адэкватнае ці бясьпечнае.

А калі гаворка вядзецца пра дзяцей больш дарослых? Ужо пара размаўляць пра сэкс?
Зноўку я не магу нікому нічога забараніць. Але звычайна дзяцей больш цікавіць адкуль і як яны ўзяліся ў гэтым сьвеце. Пытаньне гэтае трохі глыбейшае, чым размова пра сам сэкс. Пытаньне дзіцяці пра сваё зьяўленьне — гэта й пра сэкс, цяжарнасьць, нараджэньне, але ў вялікай частцы гэта пра:
— А мяне чакалі?
— Ці мяне любяць?
— Я — гэта добрая падзея для бацькоў?
— Мае бацькі не шкадуюць, не пакутуюць?

Тут ужо, вядома, можна гаварыць пра сэкс як частку стварэньня дзіцяці. Але ўлічваючы гады й межы веды дзіцяці, гэта гаворка не пра сэкс як асобную дзею, а як адну з частак стварэньня. Максымальна простая мова, расьпісваць сэкс і рэклямаваць яго ня трэба. Часьцей за ўсё дзяцей тут цікавіць, ці не балюча гэта, ці канечне гэта для стварэньня дзяцей, ці будзе гэта адбывацца з самім дзіцем. Калі запытаецца, то можна й расказаць (усё тымі ж простымі, адпаведнымі дзіцячаму веку словамі й без падрабязнасьцяў, бо пакуль асэнсаваць іх дзіця ня зможа). Маўляў, "усё добра, гэта было прыемна, такім займаюцца дарослыя, калі кахаюць адзін аднаго (ці) калі хочуць дзіця. Дзеці такім не займаюцца, бо іх ворганы й наогул цела яшчэ не дарослыя. Калі ты будзеш больш дарослым, тваё цела зьменіцца, у цябе будзе больш веды й ты зможаш выбіраць час і чалавека для гэтага".
А яшчэ тут мы задаем тон даверу ў дачыненьнях і магчымасьць зьвярнуцца да нас яшчэ з пытаньнямі ці развагамі.

А што наконт падлеткаў?
Да падлеткаў яшчэ многа часу, калі дзеці могуць прыходзіць з пытаньнямі. Добра, калі прыходзяць. Тут ужо можна расказаць трохі больш. І зноўку вяртаюся да важнага: пытаньні пра сэкс — гэта ня столькі пра сэкс, колькі пра межы й бясьпеку. Таму калі дзіця расказвае, прыкладам, што пабачыла порна, нам не пра члены й вагіны трэба расказваць пад час усяго адказу. Можна закрануць бясьпеку й фізыялягічныя нюансы, але большая частка гаворкі будзе пра асабістыя межы, стаўленьне да порна, чаму яно не адлюстроўвае рэальную камунікацыю паміж дарослымі людзьмі пад час сэксу й наогул. А яшчэ многа-многа пра любоў да дзіцяці, бо вы толькі ўявеце, які гэта давер і якое шчасьце, што вам так давяраюць!

І вось калі нашае дзіця, якое спакойна ўсё жыцьцё сваё да гэтага часу прайшло зь ведай, што цела ў яго нармальнае, яно зьмяняецца, дзеці зьяўляюцца ад сэксу, ім займаюцца дарослыя, гэта не канечне й толькі з згоды й з тым, каму давяраеш, што мы можам рэгуляваць зьяўленьне дзяцей і мы можам не згаджацца на камунікацыю, якую не жадаем... І (самае галоўнае!) што да бацькоў можна бясьпечна зьвярнуцца з пытаньнямі, НАВАТ ТАКІМІ...

На занятках сэкс-асьветы з падлеткамі іх амаль ніколі не цікавіць сам сэкс. Але заняткі ёю падабаюцца: у мяне ёсьць досьвед, калі да мяне падыходзілі празь некалькі гадоў і выказвалі падзяку. Таму я надумала напісаць, што насамрэч цікавіць падлеткаў у кантэксьце сэкс-асьветы.

Пачнем з таго, што слова "сэкс" палохае многіх людзей, бо ў іхнай галаве адразу малюецца нешта накшталт сэкс-інструктара з НАТА, які паказвае, як ябацца ў сраку (прабачце). Але калі дайсьці да заняткаў у школе ці цэнтры для падлеткаў, там амаль нічога няма пра працэс сэксу. Большая частка інфармацыі сканцэнтравана на тэме здароў'я й таго, як працуе нашае цела. Бо (сюрпрыыыыыз) гэта тое, што баліць падлеткам, што яны адчуваюць проста цяпер і што яны перажываюць сам-насам.

Калі ў групе больш-менш здаровая атмасфэра, то падлеткі пачынаюць задаваць пытаньні "ці нармальна, што..." і далей нешта пра зьмены ў целе ці чаканьні ад гэтых зьменаў. Яны могуць пытацца так, быццам гэта не для іх, а для сяброў ці знаёмых. Іншы раз падыходзяць пасьля заняткаў, каб ніхто не пачуў. Але часьцей за ўсё сцэнар адзін — яны цікавяцца мэтамарфозамі, якія адбываюцца ўнутры іх. Многія зьвяртаюць увагу ня толькі на тое, што зьявіліся валасы, новыя адчуваньні ці новыя здольнасьці, але й на тое, што рэакцыя на нейкія жыцьцёвыя сытуацыі зьмянілася. То бо ня кожны дарослы шчыра разумее, што ў падлетка адбываецца бум гармонаў, але самі дзеці разумеюць, што нешта зьмянілася. Могуць казаць нешта накшталт "вось, раней мы сябравалі, а цяпер вар’юе, і я не разумею чаму".
Ці "раней не заўважаў, а цяпер увесь час пра гэта думаю".

Многія пытаюцца пра порна й тое, што яны там пабачылі. Паміж сабой яны пра порна часьцей гутараць як пра нешта забаўляльнае, але пры гэтым многія на самай справе адчуваюць трывогу вакол пабачанага. Калі вы думаеце, што гэта недзе там у гадоў 16, то я вас магу зьдзівіць ці нават напалохаць: сярэдні век першага кантакту з порна — каля 8 гадоў, а першы больш усьвядомлены прагляд — каля 11 гадоў. У гэтым веку часьцей за ўсё яны ня могуць перапрацаваць пабачанае ў галаве. Бо часьцей за ўсё ім проста няма да каго зьвярнуцца па дапамогу, а самі ня могуць проста таму, што не стае веды і разуменьня, што з пабачаным рабіць.

Падлеткі заўважаюць, як адрозьніваецца іхнае цела ад таго, што яны бачаць там, гэта можа засмуціць. Многа думак вакол камунікацыі паміж людзьмі ў порна: чаму яны так робяць, ці нармальна гэта, і самае папулярнае пытаньне — ці канечне так рабіць?

Бывае, што пад час заняткаў дзеці скардзяцца на атмасфэру ў групе. Хто каму што паказвае на тэлефоне, хто каго цалуе ці кранае без дазволу. Не заўсёды гэта нейкія сэксуалізаваныя дзеяньні, але дакладна зьвязаныя з сэкс-асьветай, бо культура згоды — гэта ня толькі пра сэкс. Насамрэч, я мяркую, што гэта галоўнае, што дзецям важна пачуць і прыняць: яны маюць значэньне, іхныя пачуцьці важныя, нельга рабіць ім непрыемна, балюча, прымушаць да чагосьці. І, шчыра кажучы, гэта тое, што цікавіць іх ледзь ня больш за ўсё. Яны намагаюцца зразумець, дзе межы іхнага цела, іхнай асобы. Гэта важная веда, бо калі яна ёсьць, мы зьніжаем рызыкі згоды на сэкс ці сэксуалізаваныя практыкі, на якія чалавек насамрэч ня згодзен. Але яшчэ гэта і пра разуменьне з кім і як сябраваць, як гутарыць паміж сабой, як слухаць сябе й іншых.

Так атрымоўваецца, што на занятках сэкс-асьветы падлеткі сутыкаюцца з тэмай сэксу. Але гаворка больш часу ідзе пра іх, іхныя пачуцьці, дазволы й прыняцьце сябе й іншых.

Была я ў Крэўскім замку і да мяне падыйшлі двойчы з пытаньнем "дзе пасты?"
Да такога жыцьцё мяне на рыхтавала!

Шчыра кажучы, у мяне апошнія месяцы значныя праблемы са здароў'ем, адсюль з фінансамі і таму я многа хвалююся. Па працы я пішу пра сэкс, але ж на гэты канал, які існуе выключна на любві, часу амаль не застаецца.

І вось учора мне напісалі ў бот, што сумуюць і хвалююцца, таму... Чакайце, хутка ўсё будзе.

Дзякуй, што не забываеце❤️

Але калі зьвярнуць увагу на тое, што ў вас адгукаецца з гэтага допісу ці што падымаецца ўнутры пад час выбару заняцца сэксам, вы можаце зразумець многа пра сябе, свой стан, свае чаканьні і жаданьні.

Навошта людзям займацца сэксам?
Вы мне зараз можаце адказаць нешта пра тое, што ад гэтага зьяўляюцца дзеці і нешта пра прыемныя адчуваньні пад час сэксу. Але насамрэч гэта толькі верхавіна айсбэргу. І сэкс для людзей можа мець вельмі многа розных сэнсаў, бальшыня зь якіх нават не ўсьведамляюцца намі.

Тут будзе толькі частка варыянтаў, бо кожны чалавек — гэта асобная гісторыя са сваімі асаблівасьцямі. Але калі гаварыць больш агульна, то:

Сэкс — гэта каханьне
Ня кожны сэкс адбываецца з тымі, каго мы кахаем ці хто нас кахае. Але нават у такіх выпадках мы можам адчуваць сябе каханымі ці тымі, хто заслугоўвае каханьня наогул. Бывае, што сэкс становіцца ледзь не адзінай умовай, каб мозаґ паставіў птушку каля радка "мяне кахаюць, мяне могуць кахаць". Але ў норме ў нас у жыцьці ёсьць многа заняткаў ці ўмоў, пры якіх мы маглі бы адчуваць каханьне. Сэкс — гэта адна зь іх, але не заўсёды, і добра, калі не адзіная.

Сэкс — гэта пакараньне
На жаль, такое не заўсёды можна ўсьвядоміць хутка, каб скончыць займацца такім відам сэлфгарму. Пры гэтым думкі ці перакананьні, якія прыводзяць да выбару сэксу як пакараньня, бываюць розныя: можна адчуваць сябе кепскім чалавекам, які павінен займацца сэксам, каб яго кахалі (ці выбіралі, ці прыймалі, ці не адмаўляліся, ці дазвалялі нешта і гэтак далей). А бывае, што гэта вынік хворых дачыненьняў, у якіх ёсьць маніпуляцыі і сэксуалізаваны ґвалт. У такіх дачыненьнях сэкс можа выступаць як форма кіраваньня паводзінамі ці...

Сэкс — гэта дапушчальная форма агрэсіі
Трэба памятаць, што агрэсія — гэта цалкам здаровая частка нашага жыцьця. Яна можа праяўляцца па-рознаму і не заўсёды гэта нешта, што калечыць, крыўдзіць, зьнішчае. Здаровая агрэсія патрэбна нам, каб мы маглі абараніць свае межы, заяўляць пра сябе (не хавацца), каб атрымоўваць новы досьвед у жыцьці, каб абіраць сябе ці нейкія ўмовы для сябе. Пад час сэксу агрэсія — гэта як раз пра межы і пра магчымасьць абіраць сябе, сваё задавальненьне, заяўляць пра сябе. Людзі, у якіх ёсьць складанасьці ў праяўленьні агрэсіі ў жыцьці, могуць займацца сэксам і "выгульваць" сваю агрэсію там. Не, гэта не значыць, што такія людзі будуць займацца агрэсіўнымі ці ґвалтоўнымі практыкамі (але і такое бывае). Сам выбар сэксу і канцэнтрацыя на сваіх адчуваньнях, задавальненьні — гэта ўжо пра магчымасьць заявіць пра сябе, свае патрэбы, свае асаблівасьці.
Але бывае, што сэкс як агрэсія — гэта выбар для таго, каб адчуць уладу, атрымаць права на злосьць, агрэсію да таго ці той, хто выклікае непрыемныя эмоцыі. То бо сэкс у такім выпадку выступае ў ролі дазволу на нэгатыўныя эмоцыі і нават дзеяньні, якія ў іншых умовах было б немагчыма сабе дазволіць. Прыкладам, абразьлівыя словы, ґвалт. Гэта можа падабацца ўсім удзельнікам, але тут важна зразумець: сэкс можа справіцца ў моманце са схаванай агрэсіяй, але гэта не палепшыць камунікацыю, у якой тая агрэсія не перажывацца.

Сэкс — гэта сумесны досьвед
Ня ў кожных дачыненьнях ёсьць час на камунікацыю, тым болей на блізкую камунікацыю. Так сэкс можа выступаць у ролі занятку, які можа зацікавіць усіх удзельнікаў, дык яшчэ і пакінуць прыемныя эмоцыі! Тут яшчэ дадаем, што гэта досыць блізкі кантакт, якога можа неставаць у звычайнам жыцьці, калі хочацца нешта расказаць, паказаць, адчуць блізкасьць. А калі часу наогул нестае, тут ужо 2 у 1!

Сэкс — гэта легальна
Ня ўвесь і заўсёды, але я спадзяюся, што вы тут людзі дарослыя і адказныя🙃
У такім выпадку гэты тэзіс пра тое, што сэкс можа закрыць нашы патрэбы ў спакоі, прыемных адчуваньнях, агрэсіі, ґвалце, адкрытасьці ці наадварот, у магчымасьці паспрабаваць сябе ў іншым амплюа... Карацей, сэкс можа быць нашай легальнай магчымасьцю атрымаць нейкі досьвед, якога нам нестае. І легальна — гэта ня столькі пра закон, колькі пра нутраныя дазволы.

Мы можам у розныя часы ці ў розныя разы займацца сэксам, каб закрыць розныя патрэбы. Не заўсёды яны зразумелыя, не заўсёды прыемныя, не заўсёды мы можам выбіраць, для чаго канкрэтны сэкс.

Сэксуалізаваны ґвалт над дзецьмі і пэдафілія — гэта рознае.

Увага! У тэксьце ёсьць апісаньне ґвалтоўных дзеяньняў супраць дзяцей. Яны закрыты ад прагляду без папярэдняй згоды.

Наколькі я ведаю, за апошнія 10 гадоў у Беларусі было зафіксавана больш за 5,5 тысяч сэксуалізаваных злачынстваў над дзецьмі. Але дакладная колькасьць пацярпелых значна большая, бо ня ўсе дзеці могуць атрымаць дапамогу, ня ўсе расказваюць пра свой досьвед, ня ўсе нават разумеюць, што тое, што зь імі адбылося — гэта ґвалт.

Складанасьць абароны дзяцей зьвязана з тым, што мы ня ведаем, колькі людзей мае пэдафілічны разлад — ня ўсе зь іх ґвалтуюць, ня ўсе зь іх дзеляцца сваімі думкамі. А яшчэ мы ня ведаем, як гэты разлад знаходзіць, бо калі чалавек нічога ня кажа, ня робіць, мы ня можам ведаць, што ў яго ў галаве. А калі ўжо зрабіў ці сказаў, мы не заўсёды можам зразумець, што з гэтым рабіць. У некаторых краінах выкарыстоўваецца хімічная кастрацыя, псыхатэрапія, недзе — толькі турма ці сьмяротнае пакараньне.

Але нават калі б мы ведалі ўсё пра пэдафілічны разлад і ведалі, што з гэтым рабіць, мы ўсё роўна не маглі бы дасягнуць жыцьця ў сьвеце без сэксуалізаванага ґвалту над дзецьмі, бо яго ўчыняюць ня толькі людзі з гэтым разладам. Шчыра кажучы, часьцей яго робяць людзі, у якіх няма такога разладу і сэксуальнага ўзбуджэньня да дзяцей.

Чаму так адбываецца?
Сэксуалізаваны ґвалт не заўсёды пра сэксуальнае жаданьне, часта гэта менавіта магчымасьць адчуць сябе мацнейшым за ахвяру, атрымаць асалоду ад яе страху, залежнасьці, немагчымасьці абараніцца ці іншыя падобныя варыянты. У такім выпадку узбуджаюць самі думкі пра гэта, сам факт ґвалту ці тое, што будзе зь ім зьвязана, а ня ґвалт адбываецца празь нясьцерпнае (!) ўзбуджэньне.

Калі не разглядаць тыя выпадкі, калі ґвалт робяць, каб "навучыць дзіця сэксу" ці праз нездаровую рэўнасьць, што нехта іншы будзе займацца сэксам з гэтым дзіцем, а любімы татачка ня будзе адзіным самым самым... Усё роўна застаецца многа прычынаў, чаму людзі ґвалцяць дзяцей.

Такімі людзьмі могуць быць тыя, хто адчувае агрэсію да маці і цераз ґвалт над дзіцем адчувае сваю ўладу над ЯЕ пачуцьцямі, яе жыцьцём.

Гэта могуць быць тыя, хто зь нейкіх прычынаў ня могуць атрымаць асалоду ці наогул заняцца сэксам з роўнымі людзьмі. Тады гэта можа быць як акт роспачы, злобы, адчужэньня і нават крыўды да ўсяго сьвету, сябе, жанчынаў, мужчынаў ці іншага. А можа быць як магчымасьць дамовіцца з сабой і ўпэўніць сябе, што "я яшчэ магу ўзбуджацца й на сэкс з імной могуць згаджацца!" Дарэчы, пад час навучаньня многа размаўлялі пра тое, што так могуць паводзіць сябе сталыя мужчыны. А яшчэ, што некаторыя зь іх бачаць у гэтым ня ґвалт, а акт шчодрасьці ці дапамогу ад дзіцяці. Маўляў, дапамога сталаму няшчаснаму чалавеку.

Яшчэ ўчыняюць сэксуалізаваны ґвалт над дзецьмі праз жаданьне прынізіць, прымусіць слухацца ці паважаць. Іншы раз каб пераканаць у чымсьці, выправіць.

Нярэдка сэксуалізаваны ґвалт можа быць не праз пэніса-вагінальны, аральны ці анальны кантакты, а цераз фатаграфаваньне, прымус слухаць ці глядзець порна, мастурбацыю, кратаць сябе ці ґвалтаўніка. Гэта таксама траўматычны досьвед, які можа моцна паўплываць на развіцьцё дзіцяці і ўсё далейшае жыцьцё.

Падсумоўваючы напісанае, хачу сказаць, што многім бацькам вельмі страшна, што іх дзеці стануць ахвярамі пэдафілаў. Але важна ведаць, што імавернасьць стаць ахвярай сэксуалізаванага ґвалту ад умоўна здаровага чалавека вышэйшая. Таму так важна падтрымоўваць даверныя стасункі зь дзецьмі, каб пры першых жа званочках адрэагаваць. І, ведаючы гэта ўсё, важна не глядзець на дзіўныя гульні, словы, звычкі блізкіх людзей праз "ну, ён жа не пэдафіл, ён жа нармальны". Бо жахлівая гіронія ў тым, што нейкі чалавек з пэдафілічным разладам можа ўсё жыцьцё нікога не пакрыўдзіць і нават не спажываць кантэнту для ўзбуджэньня. А нейкі здаровы добры блізкі чалавек — рабіць страшэнныя рэчы.

Гэта ня значыць, што людзі з пэдафілічным разладам не становяць небясьпекі. Але значыць, што небясьпека можа зыходзіць ня толькі ад іх. І гэта вельмі, вельмі важна памятаць.

Падтрымаць гэты канал 💫

Я тут дадала магчымасьць падтрымліваць маю дзейнасьць цераз данэйшн.
Ваш унёсак жывіць гэты канал і дапамагае прынесьці больш цікавага!

Сэксуальны ґвалт ці сэксуалізаваны?

Мабыць, вы бачылі, што ўсё часьцей пра зґвалтаваньні, гарасмэнт ці іншыя падобныя рэчы пішуць як пра "сэксуалізаваны ґвалт" замест "сэксуальны". Я мяркую, што канчатковы выбар за кожнай асобай, але я ўважаю новы варыянт за больш карэктны.

Замена адбываецца праз тое, што слова "сэксуальны" ў першую чаргу гаворыць нам пра саму сэксуальнасьць ці тое, што зь ёй зьвязана: сэксуальны выгляд, сэксуальная арыентацыя, сэксуальная камунікацыя, адзеньне, музыка, словы і іншае. Калі гаворка вядзецца пра ґвалт, то яго складана назваць "сэксуальным" — насамрэч, зґвалтаваньне рэдка падобнае да сэксу ці нават да порна (якое таксама далёкае ад сапраўднага сэксу). Часьцей за ўсё, нават калі ён нямоцна траўмуе фізычна, ён усё роўна больш падобны да дэманстрацыі ўлады, выкарыстаньня. Але зусім не да сэксу.

Таму й зьявілася ідэя, што гэтыя рэчы трэба абазначаць па-рознаму.

Што адчуваеце да гэтых зьменаў у грамадзтве?

👍 Адгукаецца
🤔 Не падтрымліваю змены

Віншую з 8 сакавіка! Няхай ваш сэкс (з сабой ці іншымі) будзе па ўзаемнай згодзе, дастаўляе толькі задавальненьне і асалоду!

Рада, што вы ёсьць ❤️

Віншую ўсіх! Няхай новы 2024 год пройдзе для ўсіх нас лягчэй, мабыць нават шчасьлівым і добрым! Дзякую ўсім, хто тут яшчэ застаецца. Спадзяюся, я ў 2024 выйду са свайго асабістага крызісу ў пляне здароў'я і змагу радаваць вас як мага часьцей.

Усім жадаю добрага сэкса як з сабой, так і з іншымі людзьмі. Няхай вашыя сэксуальныя фантазіі ператвараюцца на цікавы і прыемны сэксуальны досьвед ❤️

Калі становіцца холадна, я адразу гляджу ў бок цацак з падагрэвам. Насамрэч, іх можна выкарыстоўваць увесь год, але пад восеньскія халады вынікі ад такіх цацак лягчэй заўважыць.

З вамі Асьветніцкае Шмаравідла і мая штогадовая агрэсіўная рэкляма цёплых цацак!

Праз уплыў цяпла на плоцевыя ворганы павялічваецца прыток крыві, то бо павялічваецца ўзбуджэньне і адчувальнасьць. Толькі ня блытайце, калі ласка, ўзбуджэньне фізычнае з псыхалягічным. Цацкі не прымусяць вас жадаць сэксу ці адчуць пал унутры. Але змогуць падрыхтаваць ворганы да больш глыбокага аргазму, павялічыць глыбіню адчуваньняў ад кантакту, паўплываць на хуткасьць надыходу аргазму.

Мабыць, гучыць як мана, але ўсё тут проста — фізычнае ўзбуджэньне ў плоцевых ворганах завязана на напоўненасьці пячорыстай тканкі. А цеплыня ад цацкі палягчае гэтае напаўненьне, нават можа павялічваць яго.

Карацей кажучы, цацкі з падагрэвам могуць рабіць эрэкцыю нашых ворганаў мацнейшай, тканкі становяцца больш успрымальнымі да стымуляцыі. Таму ў халодныя часы нават цёплыя шкарпэткі ці абагравальнік — гэта таксама інвэстыцыя ў вашае сэксуальнае жыцьцё.

Зараз пісала сюды пост, седзячы ў мэтро. Шкада, што неяк непрыгожа ўключыць камеру на тэлефоне, каб паказаць вам, як у мой тэлефон глядзіць нейкі мужык... Ён ледзь нос мне пад руку не пхнуў! Здаецца, таксама сумуе, што я рэдка нешта пішу....

Нядаўна ўпершыню былі праведзены дасьледаваньні сродкаў для мэнструацыі... З выкарыстаньнем крыві. Калі дакладней, то гэта была эрытрацытная маса. Але не фізіялягічная рошчына і тым болей не вада з фарбай.

Гэта сумна, бо колькі б з нас маглі жыць лепей, калі б былі раней праведзены гэтыя й іншыя падобныя дасьледаваньні?
Але дзякуй, што цяпер зрабілі. Мабыць, мая дачка ці дзеці нашых дзяцей застануць зручныя сродкі і камфортныя мэнструацыі.

Пад час гэтага дасьледаваньня стала зразумела, што ня ўсё, што на ўпакоўцы мае надпіс пра зьбіраньне вялікай колькасьці крыві, можа гэтым пахваліцца.

Доктарка Бэтані Самуэльсан Багоў з калегамі выкарысталі 21 сродак розных брэндаў з рознай маркіроўкай ёмістасьці для ацэньваньня іх рэальнай ёмістасьці. Гэта былі пракладкі звычайныя і пасьляродавыя, тампоны, мэнструальныя капы, мэнструальныя дыскі, трусы для мэнструацый.

Больш за ўсё крыві ўбіраюць мэнструальныя дыскі — 60 мл, а дыск брэнду Ziggy — усе 80 мл. Гэта вельмі, вельмі многа! Бо цяпер лічыцца, што ў норме ў сярэднім выдзяляецца 30-50 мл крыві за ўвесь час мэнструацый, максымум — 80 мл. За ўвесь час!

Тампоны, пракладкі і мэнструальныя капы (чашы) убіраюць да 20-50 мл.

А вось мэнструальныя трусы мяне зьдзівілі — усяго 2 мл. Тыя, што ў мяне, якія я выкарыстоўвала і пасьля родаў, і пасьля апэрацый, сказалі бы "паклёп!". Таму прапаную трымаць у галаве, што гэта ацэна канкрэтных сродкаў, а ня ўсёй разнастайнасьці наяўных.

Паводле вынікаў дасьледаваньня можна ня толькі зразумець, які сродак больш падыходзіць пад індывідуальныя асаблівасьці і колькасьць выдзяленьняў, але й дапамагчы з ацэньваньннем стану здароў'я. Такім спосабам, можна зразумець прыкладную колькасьць выдзяленьняў і зьвярнуцца да лекараў каб ацаніць, наколькі гэтая колькасьць — норма.