Яна прыйшла той дзіўнаю хвілінай,
Калі прамень ужо першы дакрануўся да Зямлі.
І сэрца верыць, стане той адзінай.
Мы разам марым, дзе б мы ні былі.

Я нашу памятаю першую сустрэчу,
Ты бы спакуса, што пакліча за сабой.
І час пасьля нагадвае пустэчу,
Апроч чароўных момантаў з табой.

Няма яшчэ тых межаў у сусьвеце,
Якія б перашкодзілі кахаць.
І нават на бязлюднае плянэце,
Шукаць цябе, заўжды буду шукаць..