Час спыніўся даўно, нашы сьвечкі гараць,
На стале недапіты сьвітанак.
Надакучыла сэрцу штосьці шукаць,
Сьветлай мроі прывідны ганак.
І сярод гэтых доўгіх, халодных начэй,
Мне маўчаньнем тваім не сагрэцца.
Зьзяюць зоркі на небе мільёнам вачэй,
Нам ад іх нікуды не падзецца
На стале недапіты сьвітанак.
Надакучыла сэрцу штосьці шукаць,
Сьветлай мроі прывідны ганак.
І сярод гэтых доўгіх, халодных начэй,
Мне маўчаньнем тваім не сагрэцца.
Зьзяюць зоркі на небе мільёнам вачэй,
Нам ад іх нікуды не падзецца