Лукашынскі дзённік

@lukadzen

Channel's geo and language: Belarus, Belarusian

Category: Blogs

🐷 Нейра-селянін, бульба-інвестар, SMS-калгаснік
👨‍💻 Ствараю тэксты, будую сэнсы і сюжэты
🏡 Жыву ў вёсцы Лукашына Іўеўскага раёна
🤓 Сувязь з аўтарам: @evgenirum

Related channels | Similar channels

Channel's geo and language

Belarus, Belarusian

Лукашынскі дзённік

10 Jan, 15:25

02:06

Video is unavailable for watching

Show in Telegram

🌲 Гуляю па лесе ASMR

P.S: спрабую новы відэафармат. Планую час ад часу выпускаць такія відэа з аповедамі пр сваё жыццё-быццё.

Каб я разумеў, што вам падабаецца, стаўце ❤️

Калі лічыце, што гэта лепш пакінуць для іншых сацсетак, стаўце 👎

#відэа_лд

284 0 0 2 50

Лукашынскі дзённік

9 Jan, 10:16

🔆 Вагаўся і думаў, што ж такога разумнага пад гэтымі фота напісаць.

А потым зразумеў.

Ну на што тыя словы, калі такое неба даюць, ды яшчэ і без фільтраў

327 0 1 1 46

Лукашынскі дзённік

8 Jan, 18:04

Вітаю, сябры!

Хачу параіць вам канал, які з першага допіса і прагляду відэа трапіў мне прама ў сэрцайка.

Называецца ён «Около Деревни». Аўтары - Дзяніс і Наташа, муж і жонка, бацькі чатырох дзяцей, гаспадары катоў, сабакі і процьмы курачак.

Дзяніс і Наташа простымі словамі, з душой і шчыра распавядаюць пра сваё вясковае жыццё-быццё, прычым робяць гэта так, што хочацца ўсё закінуць і неадкладна да іх далучыцца.

Шчыра раю падпісацца на іх Тэлеграм, ну а новыя серыі пра жыццё сям'і выходзяць на Youtube два разы на тыдзень.

Не пашкадуеце, гарантую

@OkoloDerevni

348 0 2 18

Лукашынскі дзённік

6 Jan, 18:42

00:32

Video is unavailable for watching

Show in Telegram

🕯️Сьвяты вечар добрым людзям

#відэа_лд

433 0 2 66

Лукашынскі дзённік

6 Jan, 14:41

😔 10 год таму сышла з жыцця мая бабуля Любоў Канстанцінаўна. На вялікі жаль асэнсаваць, які значны ўнёсак яна зрабіла ў фармаванне маёй асобы, я змог толькі пасля таго, як яе не стала.

Але я цябе памятаю, бабуля.

Гляджу ў тое самае вакно.

Вешаю календар на тое самае месца, дзе вешала і ты.

Таплю ў той самай печы, варушачы вуголле тымі самымі качэргамі, да якіх дакраніліся і твае рукі.

Заходжу ў чысты пакой і дакранаюся да вышыўкі, над якой ты сядзела доўгімі зімовымі вечарамі.

Я памятаю і стараюся хоць на некалькі адсоткаў быць такім, якім ты хацела бачыць мяне.

Памятаю і люблю

P.S.: успомніць бабу Любу, трошкі пачытаць пра яе і паглядзець фотакарткі можна па спасылцы

На здымку вышэй – я, бабуля і малодшы брат Міша падчас святкавання яе Дня народзінаў. Пачатак 2000-х.

437 0 0 3 66

Лукашынскі дзённік

4 Jan, 13:06

👂 Рубрыка «Падслухана», выпуск 12

Аўтарскае вымаўленне максімальна захавана.

ПАДСЛУХАНА Ў ІЎІ

🚕

– А мне вот нравіцца ў Лідзе. Там і страіцельные магазіны харошыя, і ваапшчэ. Помню, пакупаў вот дверы: прыдзёш у «Панараму», Андрэй там такі есць, с нім і пагаварыць прыятна, і цэны харошыя. А што наша Іўе? Эх, яма!

🧍‍♀🧍‍♀

– Твой памёр жа?
– Ну так, ужо тры месяцы як памёр. Цяпер адна ў хаце. Спачатку цяжка было, а цяпер не хачу, каб хто-та нарушаў маё адзіночэства. Прывыкла (уздыхае).
– Ну так, да ўсяго прывыкаеш. А як ты спіш?
– Добра сплю, але рана ўстаю.
– Ну я таксама рана кладуся, мо ў дзевяць, у шэсць устаю.
– Як вес твой? Нармальна?
– Ды дзе нармальна! (абурана маша рукой).
– Сколька важыш?
– Дзевяноста!
– То ж няшмат.
– Да многа! Хадзіла да доктара, [яна] сказала, убіраць трэба.
– Ну, калі сказалі, то трэба. Мне тожа трэба пахудзець, але дзе я пахудзею (смяецца).

🐀

– Куды ідзеш? Дадому ці куды?
– Дадому. Дзіма праснуўся, трэба вяртацца, карміць.
– Ясна. А я вось збіраюся бацоў травіць, атраву во купляю. Бацы атакавалі, матка Боска, хоць ты караўл крычы, спасу няма.

#падслухана_лд

630 1 3 6 48

Лукашынскі дзённік

2 Jan, 19:47

00:13

Video is unavailable for watching

Show in Telegram

🗓️ У Новы год — з новым каляндаром на роднай мове

#відэа_лд

541 0 0 1 58

Лукашынскі дзённік

31 Dec 2024, 17:11

🤧 Апошнія дні 2024 прынеслі з сабой хваробу, але разам з тым — доўгачаканую сустрэчу з дачкой і падарожжа па маршруце Ліда – Мінск – Гомель і назад. Вярнуўшыся ў Лукашына, колькі дзён давялося правесці ў ложку. З іншага боку, шмат пра што думалася. То падсумую.

🏘️ 988 дзён, ці 2 гады і 8 з паловай месяцаў мінула ад майго пераезду ў вёску. Першая палова 2024 года нічым незвычайным не запомнілася. Затое з канца ліпеня пачало віраваць жыццё: сустрэчы з сябрамі, новыя знаёмствы з цудоўнымі людзьмі, шматлікія паездкі па Беларусі, шэраг інтэрв’ю…

🙂 У верасні я нарэшце стаў паўнавартасным жыхаром Іўеўскага раёна, змяніўшы прапіску. У снежні – сустрэў сваю, адзіную і найлепшую, палову. Такім чынам, не маю на што скардзіцца, хочацца толькі будаваць планы на будучае і здзяйсняць свае мары.

🤗 Абдымаю вас, мае даўнія сябры-падпісанты, і вітаю новых. За гэты год «Лукашынскі дзённік» вырас амаль у два разы. Дзякую, што сочыце за маімі прыгодамі, пакідаеце рэакцыі і каментары, выказваеце пажаданні і падкідаеце ідэі — гэта для мяне неацэнна.

🥳 Віншую ўсіх вас з надыходзячым 2025. Упэўнены, што ён будзе значна лепшы, чым год мінулы.

🎄 Хай агні ялінак прынясуць цяпло і ўтульнасць у вашыя дамы. Зычу, каб кожны дзень будучага года быў напоўнены дабром і радаснымі момантамі, яскравымі эмоцыямі і цудоўным настроем!

442 0 1 81

Лукашынскі дзённік

24 Dec 2024, 16:35

🎄 Сябры, шчыра віншую ўсіх, хто адзначае, са святам Божага Нараджэння.

Хай кожны дом напоўніцца чароўнай атмасферай калядных святаў, а кожнае сэрца - верай у цуд, надзеяй на лепшае і любоўю да блізкіх.

Жадаю вам моцнага здароўя, дабрабыту, плённых справаў і радасных дасягненняў.

Няхай святло каляднай зоркі сагравае вас увесь год

💫

739 0 3 1 76

Лукашынскі дзённік

22 Dec 2024, 10:42

🤳 Часам думаю пра хуткаплыннасць і зменлівасць жыцця, калі заўважаю ў месэнджэрах паведамленні кшталту «***** змяніў нумар тэлефона» ці «***** далучыўся да Telegram». Назіраць, як там змяняюцца нумары, а разам з імі — імёны і аватаркі людзей, якія раней належалі тваім знаёмым, — ці не адна з формаў сучаснага вуаерызму?

Вось былы калега, які заўчасна памёр, але застаўся ў тваім спісе кантактаў Viber, раптам ператвараецца ў малую дзяўчынку. І пад імем Віктар З. на цябе глядзіць дзявочы твар, і падаецца нават, што ў іх ёсць нейкія агульныя рысы.

Ці былая намесніца па ідэалогіі аднаго з буйных прадпрыемстваў, натуральная зануда, раптам становіцца маладой дзяўчынай, адзінокай маці, якая ў сторыз Telegram паміж фота з начных клубаў і пагулянак з хлопцамі раз-пораз выкладае сумесныя забаўкі-прагулкі з дачкой.

А твой былы сусед па інтэрнаце, імя якога даўно забыта, але ў памяці яшчэ жыве аблічча, раптам ператвараецца ў брутальнага байкера. І завальвае сторыз выявамі матацыклаў і сябе на іх, камбінуючы гэта з фота абдымкаў дзяўчын, чамусьці заўсёды — ў люстэрках.

Хуткаплынная і зменлівая штука — жыццё. Але, мабыць, трэба адключыць у наладах мэсенджэраў функцыю, якая паведамляе, што нехта з кантактаў змяніў нумар ці далучыўся да абмена паведамленнямі.

Бо назіраць за ўласным жыццём ужо даўно стала цікавей, чым падглядаць за чужым

#нататкі_лд

683 0 2 50

Лукашынскі дзённік

19 Dec 2024, 12:50

🎄 Дадамо трошкі святочнай атмасферы. Так выглядае ялінка ў Іўі.

Хачу адзначыць, што насуперак модным трэндам (прывітанне сталіцы і абласным цэнтрам) тут яна складаецца з мноства маленькіх, але ўсё-ж такі сапраўдных, натуральных дрэўцаў і іх лапак.

У час, калі «пластмассовый мир победил», гэта выглядае амаль эксклюзіўна.

Каму цікава, якая ялінка была ў мінулым годзе — пісаў тут

661 0 5 10 63

Лукашынскі дзённік

15 Dec 2024, 09:05

Сёння мне – 38.

Ужо шмат год не лічу дзень нараджэння чымсьці асаблівым, не чакаю падарункаў і віншаванняў. Таму, як звычайна, буду займацца вясковымі справамі: нацягаю са студні вады, прынясу ў хату дроў, распалю ў печы, навару есці сабаку etc.

Адзінае, што дазволю сабе – ўключыць рэжым «дзед» і падзяліцца з вамі некаторымі высновамі з накопленана вопыта.

1. Заўсёды трэба быць шчырым, перш за ўсё – перад сабою.

2. Варта імкнуцца рабіць тое, што любіш, знаходзіць на гэта час і ніколі не спыняцца.

3. Быць сапраўдным, няхай і не ўзорам для паўтарэння, нашмат важней, чым прымяраць ідэальны, але чужы вобраз.

4. Каб не страціць сябе, уласныя межы трэба бараніць і адстойваць. Нават з тымі, каго любіш.

5. Адзінота бывае патрэбнай і карыснай. Але пан Бог не проста так стварыў «каждой твари – по паре».

6. Да зменаў у жыцці таксама трэба быць гатовым.

7. Часам мары здзяйсняюцца.

Дзякуй, што чытаеце

600 0 1 27 93

Лукашынскі дзённік

12 Dec 2024, 12:59

📝 Нататкі на палях 4.0

***
😐 Позняя восень ніяк не хоча сыходзіць з Лукашына. Гляджу ў вакно на шэрае наваколле і думаю: няўжо ёй таксама тут настолькі спадабалася? Але ж такое надвор’е зусім не натхняе ні на творчасць, ні на якія-небудзь справы ўвогуле. Хутчэй бы ўжо выпаў снег.

***
♻️ Учора я нарэшце аформіў дамову на вываз смецця (той самы выпадак, калі трапным будзе выраз «не прайшло і тры гады», бо сапраўды ад моманту майго з’яўлення ў вёсцы да заключэння дамовы прайшло ўсяго толькі 2 гады і 7 месяцаў). Карацей, зроблены яшчэ адзін крок у напрамку цывілізацыі.

***
🪵 Хачу дадаць кантэксту да вось гэтага допісу, дзе я пісаў пра куплю дроваў. Усё-ж такі ў кастрычніку набываць такі від паліва — не лепшая ідэя, яны проста не паспелі высахнуць як след, што цалкам натуральна. Добра, што ў мяне заставаліся дровы яшчэ з мінулага году, то новымі патроху пачынаю паліць ў печы толькі цяпер.

Наконт іх якасці: перш за ўсё мне не падабаецца памер. Дровы хоць і колатыя, але на вельмі вялікія часткі. Некаторыя з паленаў я б рукамі дакалоў на два, а то і тры кавалкі. Яшчэ бывала, што з печы адчуваўся нейкі дзіўны, ледзь не хімічны, пах (здаецца, калі паліў алешыну). Але думаю, то было ад сырасці, ад не да канца прасушанага палена, бо з часам адчуваць яго перастаў.

***
📌 Ну і невялічкая абвестка для маіх шаноўных чытачоў з Менску: буду там праездам у Гомель 26 снежня. Паміж цягнікамі – тры з паловай гадзіны, то з задавальненнем сустрэнуся з кімсьці, хто будзе мець вольны час і жаданне выпіць са мной кубак кавы.

Пішыце ў прыват, абмяркуем

#нататкі_лд

785 0 1 2 39

Лукашынскі дзённік

4 Dec 2024, 11:21

👂 Рубрыка «Падслухана», выпуск 11

Аўтарскае вымаўленне максімальна захавана.

РАЗМОВЫ НА ПРЫПЫНКУ

🏢

— А куда вы, на базар едзяце?
— У сельсавет. У першую очэрэдзь туда. На базар не маю чаго.
— А ты куда ўжо клыпаеш?
— Куда, куда… Куда людзі едуць!
— Людзі кругом: хто ў сельсавет, хто на базар. А ты ў бальніцу можа?
— Не, бальніца надаеўшы. У белы дом нада.

🧍‍♀

— Прапаліла ўжо ў печцы, думаю, прыедуць дзеўкі мае, з горада ў цяпло (смяецца).
— Дык а Аня цяпер дзе жыве?
— Не знаю (паўза, пахмурнее). У гэтай хаце мусіць і жыве, у Іршавай.
— Дзе старая жыла?
— Ага. Там яшчэ ёсць хлявы якія, там яшчэ ёсць чым паліць.
— Так а што хлявы! Хлявы ёсць, скаціны няма, скаціну ўжо ніхто не дзяржыць.
(да размовы падключаецца мужчына)
— Аня хоць у татары езджае, а то сядзела ў хаце.
— Ой не, няма дуру!
— Чаму? Я сёння ішоў, спаткаў яе, чакала машыну, кажа: не прыйшла. Езджае, точна гавару.

🏠

— Каму гэтая хата вашая другая трэба?
— Ромка хоча наш прыехаць сюды, Вацеў сын, з Расіі. Хоча прапісацца тут. Я не знаю, ці ён будзе жыць.
— Ён для дачы можа хату хоча гэтую?
— Я не ведаю. Ён там робіць на электрычке ў метро, у Маскве ці Ленінградзе.
— Тут ён работу ці найдзе. Дворнікам ці сторажам, і то ўрад лі. А там харошая работа.
— Дык і я так думаю. Пэўна пад дачу хата трэба. Нравіцца яму на Беларусі.

#падслухана_лд