У пачатку месяца Оперны тэатр праанансаваў у сваіх сацсетках чарговае "Лебядзінае возера" з Марынай Вежнавец у вядучай партыі. І дадаў, што ў яе дзень народзінаў. Вырашыў пацікавіцца, колькі ёй. Высветлілася, што 46 (дарэчы, яшчэ адной вядучай балерыне, Ірыне Яромкінай - 45).

Гэта навіна добрая для Марыны і Ірыны і кепская для тэатра. Добра, што Вежнавец і Яромкіна, якіх я добра памятаю па ранейшых спектаклях (пра Марыну калісьці нават пісаў некалькі тэкстаў), дагэтуль у форме.

Але ва ўсім свеце танцоўшчыкі сыходзяць на пенсію ў прамежку 35-40 гадоў (калі гаворка не пра Маю Плісецкую). І траўмы назапашваюцца, і цела горш слухаецца, і моладзь на падыходзе. А ў нас усе, хто мог, збеглі, канкурэнцыя рэзка знізілася. Калі я пачынаў хадзіць на балет у нулявыя, нават не мог уявіць, што ў дваццатыя ўбачу ў афішы тыя ж імёны. Такое ўражанне, што час спыніўся.