Ну, брат, вінаваты:
Слана я і не заўважыў.Узгадваючы пра мітусню, прыходзяць на памяць першыя прагляды «Асаблівасцяў нацыянальнага палявання» яшчэ ў дзяцінстве. Тады малады розум не мог усвядоміць усяго, што адбывалася на экране: лятаючая карова, п’яны мядзведзь, клопат пра экалогію, сад камянёў і паляванне (якое адсутнічала). Калейдаскоп падзей быў вельмі імклівым, але лёгкасць, з якой праводзіш час за праглядам, запомнілася трывала. І амаль кожны год узнікае жаданне вярнуцца ў гэты прыемны балаган, арганізаваны дарослымі дзецьмі.
Сколько раз сюда приезжаю — не перестаю удивляться: какая красота, а? Ты посмотри вокруг. Вы знаете, почему так злобы много сегодня в людях? В городах сидят, на природу не выезжают, а злость в душах копится.
Вызначана адзін з лепшых прыкладаў у кіно, калі аўтар, малюючы партрэт нацыянальнай душы, стварыў месца, дзе можна адпачыць ад усёй глабальнай мітусні.
Але калі звяртаць увагу толькі на гарэлку, то прыемнае кіно можна і не заўважыць.