Сёння для мяне панацэяй стала музыка. Хоць, як панацэяй — у нечым яшчэ адным перажываннем і пражываннем гэтай жа сітуацыі з надзеяй яе адпусціць. Бо, як ніколі, торкае РТБД — той учынены разгром, тое чарговае папялішча, якое, зрэшты, узнікла толькі праз чатыры гады (а магло ў поўным аб'ёме нашмат раней).
І вось сёння гэтае адчуванне катастрофы, марнасці, нацягнутых нерваў і струнаў, крохкасці мастацтва і адначасова надзеі на яго адраджэнне я адчуў у музыцы сучасных беларускіх кампазітараў, што яшчэ напрыканцы верасня выпусціла ініцыятыва „Arsis Nova” (дырыжор Іван Касцяхін). Пакуль у трох аўдыё з чатырох не так шмат праслухоўванняў на ютубе, як гэтая ініцыятыва заслугоўвае (мацнейшае Autumm Tango ужо сабрало аўдыторыю). Давайце зробім іх колькасць большай.
І вось сёння гэтае адчуванне катастрофы, марнасці, нацягнутых нерваў і струнаў, крохкасці мастацтва і адначасова надзеі на яго адраджэнне я адчуў у музыцы сучасных беларускіх кампазітараў, што яшчэ напрыканцы верасня выпусціла ініцыятыва „Arsis Nova” (дырыжор Іван Касцяхін). Пакуль у трох аўдыё з чатырох не так шмат праслухоўванняў на ютубе, як гэтая ініцыятыва заслугоўвае (мацнейшае Autumm Tango ужо сабрало аўдыторыю). Давайце зробім іх колькасць большай.