🔺"Галоўнае — быць там, дзе адбываецца нешта важнае. Адбываецца з намі, з нашай краінай. З тым, што мы перажылі і цяпер не можам вось так кінуць, абарваць. Да д’ябла гэтую бяспеку".
У сваім эсэ для @dw_belarus лінгвіст, сябар КС Наталля Дуліна разважае пра надзённы для беларусаў канфлікт “тых, хто з’ехаў” і “тых, хто застаўся”.
🔸"З тых, хто цяпер у Беларусі, далёка не ўсе засталіся па ідэйных меркаваннях або з-за немагчымасці выехаць. Многія не знаходзяць у сабе сілы нешта мяняць, спадзяюцца, што ўсё наладзіцца, жыццё ж ідзе наперад. Бо чалавек так уладкаваны — можа прыстасавацца да чаго заўгодна: да жыцця ў канцлагеры, на чужыне, да страты дому, да немагчымасці самому вырашаць свой лёс".
🔸"Я мару ўбачыць у Беларусі радасныя твары маіх сяброў і многіх-многіх знаёмых і незнаёмых людзей, з якімі паспела пасябраваць за гэты час і якія цяпер далёка ад свайго дому. Я ўяўляю сабе, як мы ўсе збяромся на мосце, які да гэтага часу ўжо будзе зноўку адбудаваны."
Чытаць цалкам
У сваім эсэ для @dw_belarus лінгвіст, сябар КС Наталля Дуліна разважае пра надзённы для беларусаў канфлікт “тых, хто з’ехаў” і “тых, хто застаўся”.
🔸"З тых, хто цяпер у Беларусі, далёка не ўсе засталіся па ідэйных меркаваннях або з-за немагчымасці выехаць. Многія не знаходзяць у сабе сілы нешта мяняць, спадзяюцца, што ўсё наладзіцца, жыццё ж ідзе наперад. Бо чалавек так уладкаваны — можа прыстасавацца да чаго заўгодна: да жыцця ў канцлагеры, на чужыне, да страты дому, да немагчымасці самому вырашаць свой лёс".
🔸"Я мару ўбачыць у Беларусі радасныя твары маіх сяброў і многіх-многіх знаёмых і незнаёмых людзей, з якімі паспела пасябраваць за гэты час і якія цяпер далёка ад свайго дому. Я ўяўляю сабе, як мы ўсе збяромся на мосце, які да гэтага часу ўжо будзе зноўку адбудаваны."
Чытаць цалкам