Жаўнер з пазыўным Брэст разарваў шматстагоддзевы праклён, які вісеў над беларусамі.

Тутэйшыя ваяры шматкроць прамаўлялі рэальныя вайсковыя прысягі за каго заўгодна, толькі не за беларускі народ. І пасля пад гэтымі прысягамі ішлі ў бой.

Спачатку за народ рускі, пасля за савецкі, пасля, як высветлілася, за аднаго канкрэтнага чалавека.

Выключэнне, падаецца, здарылася толькі ў 1920 годзе на Случчыне.

А Брэсту выпаў заслужаны гонар упершыню за сто год прывесці да прысягі беларусаў для змагання за Беларусь.

Ён гэта зрабіў вельмі добра. А пасля пайшоў на вайну і загінуў.

Украінцы любяць свой вокліч "Слава Героям", а вось мы б дык без яго цудоўна пражылі б.

Але, не. Не выйдзе.

Слава Герою Івану Марчуку!