Прыходзіць кроха-сын да таты і кажа: тата, а тата, а ты баявы быў? Тата саджае хлопчыка на калена і пачынае расказваць: аднойчы ў дзяцінстве напаў на мяне вялікі злы дзядзька. А я я яму яааак уябаў, той на сраку і сеў. Вучыся, сынок. Калі дзядзя палезе - ты яму таксама ўябі!
Хлопчык настолькі ўразіўся, што пачаў бегаць па сябрах і расказваць: "мой папка яааак дзядзьку аднаму уябаааааў! І я, калі да мяне палезуць дзядзькі - ім уябу".
Усіх проста затрахаў сваім папкай.
Ішлі гады, да хлопчыка ніхто не лез, ніякіх злых дзядзек яму не сустракалася. Але папка ўсё не выходзіў з галавы.
Пасля ў хлопчыка з'явіўся свой маленькі сынішка, які таксама пытаў у папкі: а ты раней баявы быў?
На што папка адказваў, што за тое ў нас дзед быў баявы. Ён аднаму дзядзьку яааак уябаў... І мы уябем, як толькі устрэнем злога дзядзьку.
- І ты тады уябеш?
- Абавязкова! Як дзед!
І кожны вечар у іх размова адбывалася:
- Ты злому дзядзьку ужо ўябаў?
- Пакуль не ўябаў.
- А сёння?
- А сёння?
-А сёння?
- Пакуль не ўябаў.
- А чамууууууу?
- Ну... проста злыя дзядзі ад нас хаваюцца, бо баяцца!
- Так давай іх пашукаем!
- Навошта?
- Мы знойдзем злых дзядзек і ўябем! Як дзед!
І папа ўзяў сына за ручку і яны выйшлі ўва двор.
- Вунь той дзядзька злы, пап!
- Той!?
- Той! Ягоны сын са мной не хоча сябраваць!
- Хм! Не можа сын добрага чалавека не хацець сябраваць з унукам гераічнага дзеда! Зараз мы яму яаааааак уябем.
Далей адбываецца сцэна дзе яны піздзяць "кепскага дзяздьку нагамі", пасля дзядзька падымаецца, атрахаецца, і пачынае піздзіць і папку і сынку і іх абодвух разам.
А калі пыл сунімаецца хлопчык акуратна правярае папкаў пульс:
- Ты жывы, пап?
- Ну!
- Дзядзька нас адпіздзіў, да? А так бывае, што добрыя дзядзькі атрымліваюць пізды ад кепскіх?
- Не ведаю, сынок.
Але вось ты падрасцеш і будзе ў цябе свой сын.
Аднойчы ён спытае "а ты раней баявы быў?".Ну дык ты там не тушуйся... Раскажы што вы з таткам кепскіх дзядзяк ува двары адпіздзілі...
Хлопчык настолькі ўразіўся, што пачаў бегаць па сябрах і расказваць: "мой папка яааак дзядзьку аднаму уябаааааў! І я, калі да мяне палезуць дзядзькі - ім уябу".
Усіх проста затрахаў сваім папкай.
Ішлі гады, да хлопчыка ніхто не лез, ніякіх злых дзядзек яму не сустракалася. Але папка ўсё не выходзіў з галавы.
Пасля ў хлопчыка з'явіўся свой маленькі сынішка, які таксама пытаў у папкі: а ты раней баявы быў?
На што папка адказваў, што за тое ў нас дзед быў баявы. Ён аднаму дзядзьку яааак уябаў... І мы уябем, як толькі устрэнем злога дзядзьку.
- І ты тады уябеш?
- Абавязкова! Як дзед!
І кожны вечар у іх размова адбывалася:
- Ты злому дзядзьку ужо ўябаў?
- Пакуль не ўябаў.
- А сёння?
- А сёння?
-А сёння?
- Пакуль не ўябаў.
- А чамууууууу?
- Ну... проста злыя дзядзі ад нас хаваюцца, бо баяцца!
- Так давай іх пашукаем!
- Навошта?
- Мы знойдзем злых дзядзек і ўябем! Як дзед!
І папа ўзяў сына за ручку і яны выйшлі ўва двор.
- Вунь той дзядзька злы, пап!
- Той!?
- Той! Ягоны сын са мной не хоча сябраваць!
- Хм! Не можа сын добрага чалавека не хацець сябраваць з унукам гераічнага дзеда! Зараз мы яму яаааааак уябем.
Далей адбываецца сцэна дзе яны піздзяць "кепскага дзяздьку нагамі", пасля дзядзька падымаецца, атрахаецца, і пачынае піздзіць і папку і сынку і іх абодвух разам.
А калі пыл сунімаецца хлопчык акуратна правярае папкаў пульс:
- Ты жывы, пап?
- Ну!
- Дзядзька нас адпіздзіў, да? А так бывае, што добрыя дзядзькі атрымліваюць пізды ад кепскіх?
- Не ведаю, сынок.
Але вось ты падрасцеш і будзе ў цябе свой сын.
Аднойчы ён спытае "а ты раней баявы быў?".Ну дык ты там не тушуйся... Раскажы што вы з таткам кепскіх дзядзяк ува двары адпіздзілі...