Калектыўны мацкевіч любіць абвінавачваць беларусаў у пасіўнасці. увесь час ён разважае пра няўключанасць у палітыку большай часткі суграмадзянаў.
У гэтым ён (і небезпадстаўна) бачыць корань праблемаў.
Калектыўны мацкевіч увесь час прызнаецца ў рашучай бескампраміснай нелюбові да дзеючай улады.
Такім чынам, можна было б меркаваць, што калектыўны мацкевіч хоча змагацца з Лукашэнкам праз уключэнне суграмадзянаў у палітычнае жыццё. Гэта было б лагічна. Але хуй там.
Калі прыходзяць новыя выбары і чарговы яшчэ нядаўна "выключаны" грамадзянін прызнаецца, што вось ён нарэшце хоча ўключыцца - калектыўны мацкевіч пачынае перфарыраваць яму чэрапушку маленькім срэбраным малаточкам. "гэта цырк!" "шулера немагчыма перамагчы!" "галасуюць толькі тыя, хто падыгрывае рэжжыму" "кандыдаты - падстаўныя" "лукашэнка не аддасць уладу"!
Калектыўнага мацкевіча не турбуе той факт, што калі б рэжым збіраўся стварыць унутры палітычна актыўнай часткі нейкую дыверсійную групу, - то вось яна і павінна была б займацца тым, чым паспяхова займаецца калектыўны мацкевіч: штодня даказваць непераможнасць нашай дыктатуркі.
Не ведаю, як у адной і той жа калектыўнай галаве ужываецца прэтэнзія да пасіўнасці народу і штодзённая метадычная праца па спыненні ўваходу гэтага народа ў палітычнае жыццё.
тобок гэтая секта неабыякавых людзей ці рэальна верыць у тое, што палітыкай нехта зацікавіцца не праз удзел у галасаванні і калявыбарчых пратэстах, я з цьмяных шматслоўных пропаведзяў самога Мацкевіча, ці... - ну тут мая думка спыняецца - бо я не веру, што наш рэжым натослькі тонкі і хітры, што сапраўды праплачвае усю гэтую палату пры філасофскім факультэце.
Тыя самыя "простыя людзі", пра якіх так паблажліва разважае паства "вялікага М", - яны і сапраўды дастаткова простыя. І для таго каб пачаць гаварыць пра палітыку са сваімі сябрамі/супрацоўнікамі/суседзямі - ім патрэбная простая і зразумелая падстава. І такая падстава - выбары.
І калі на іх шляху ў гэты час не патрапіцца адзепт "вялікага М", з ашалелымі чырвонымі вачамі і томікам заканспектаванай беліберды - то тыя людзі за час выбараў стануць крышачку больш "нашымі", незалежна ад таго пераможа іх кандыдат, ці не пераможа.
А калі адзепт вялікага М - сустрэнецца, то ў свеце стане болей на аднаго апатычнага "займальніка сваімі праблемамі", якога гэтая "ваша палітыка" не цікавіць, бо там з аднаго боку "шулеры", а з другога - калыктыўны мацкевіч. і каго з іх маркотней слухаць - хер прасцыш.
У гэтым ён (і небезпадстаўна) бачыць корань праблемаў.
Калектыўны мацкевіч увесь час прызнаецца ў рашучай бескампраміснай нелюбові да дзеючай улады.
Такім чынам, можна было б меркаваць, што калектыўны мацкевіч хоча змагацца з Лукашэнкам праз уключэнне суграмадзянаў у палітычнае жыццё. Гэта было б лагічна. Але хуй там.
Калі прыходзяць новыя выбары і чарговы яшчэ нядаўна "выключаны" грамадзянін прызнаецца, што вось ён нарэшце хоча ўключыцца - калектыўны мацкевіч пачынае перфарыраваць яму чэрапушку маленькім срэбраным малаточкам. "гэта цырк!" "шулера немагчыма перамагчы!" "галасуюць толькі тыя, хто падыгрывае рэжжыму" "кандыдаты - падстаўныя" "лукашэнка не аддасць уладу"!
Калектыўнага мацкевіча не турбуе той факт, што калі б рэжым збіраўся стварыць унутры палітычна актыўнай часткі нейкую дыверсійную групу, - то вось яна і павінна была б займацца тым, чым паспяхова займаецца калектыўны мацкевіч: штодня даказваць непераможнасць нашай дыктатуркі.
Не ведаю, як у адной і той жа калектыўнай галаве ужываецца прэтэнзія да пасіўнасці народу і штодзённая метадычная праца па спыненні ўваходу гэтага народа ў палітычнае жыццё.
тобок гэтая секта неабыякавых людзей ці рэальна верыць у тое, што палітыкай нехта зацікавіцца не праз удзел у галасаванні і калявыбарчых пратэстах, я з цьмяных шматслоўных пропаведзяў самога Мацкевіча, ці... - ну тут мая думка спыняецца - бо я не веру, што наш рэжым натослькі тонкі і хітры, што сапраўды праплачвае усю гэтую палату пры філасофскім факультэце.
Тыя самыя "простыя людзі", пра якіх так паблажліва разважае паства "вялікага М", - яны і сапраўды дастаткова простыя. І для таго каб пачаць гаварыць пра палітыку са сваімі сябрамі/супрацоўнікамі/суседзямі - ім патрэбная простая і зразумелая падстава. І такая падстава - выбары.
І калі на іх шляху ў гэты час не патрапіцца адзепт "вялікага М", з ашалелымі чырвонымі вачамі і томікам заканспектаванай беліберды - то тыя людзі за час выбараў стануць крышачку больш "нашымі", незалежна ад таго пераможа іх кандыдат, ці не пераможа.
А калі адзепт вялікага М - сустрэнецца, то ў свеце стане болей на аднаго апатычнага "займальніка сваімі праблемамі", якога гэтая "ваша палітыка" не цікавіць, бо там з аднаго боку "шулеры", а з другога - калыктыўны мацкевіч. і каго з іх маркотней слухаць - хер прасцыш.