Постаць Каліноўскага яшчэ ў школьныя часы падавалася мне адной з самых велічных і рамантычных у гісторыі Беларусі. Але ў ягонай асабістай гісторыі не было кропкі, якую я шукаў і ў працах, даследуючых паўстанне, і ў Караткевіча, для якога постаць Кастуся была культавай:
«Адарваўся на хвіліну ад паперы і ўспомніў, як у сотую гадавіну пакараньня сядзеў на гары Гедыміна і глядзеў на горад, і як у сьнегавую завею хадзіў Мурамі, і які быў горад у дождж. Я часам так губляю розьніцу паміж сваім часам і ягоным, што страшнавата»
Ведаў бы ён тады, што сядзіць на магіле свайго героя.
Цяпер кропка амаль стаіць. Вельмі значная для ўсіх нас кропка.
https://www.svaboda.org/a/29847199.html
«Адарваўся на хвіліну ад паперы і ўспомніў, як у сотую гадавіну пакараньня сядзеў на гары Гедыміна і глядзеў на горад, і як у сьнегавую завею хадзіў Мурамі, і які быў горад у дождж. Я часам так губляю розьніцу паміж сваім часам і ягоным, што страшнавата»
Ведаў бы ён тады, што сядзіць на магіле свайго героя.
Цяпер кропка амаль стаіць. Вельмі значная для ўсіх нас кропка.
https://www.svaboda.org/a/29847199.html