Sales with love | 17 лет в туризме

Все что ты хотел знать про lifestyle продажи

TGStat Bot

Bot to get channel statistics without leaving Telegram

SearcheeBot

Your guide in the world of telegram channels

Statistics Favorites

Музей на Телеге

Channel's geo and language: Belarus, Belarusian

Category: Edutainment

Віртуальны музей беларускай народнай культуры 🏛
Сцісла, зразумела, наглядна пра помнікі этнаграфіі з музейных збораў, палявых даследаванняў і старых фотаздымкаў 🏺
Сядай да нас на калёсы, выпраўляемся ў падарожжа!

Related channels

Channel's geo and language

Belarus, Belarusian

Category

Edutainment

Statistics

Posts filter

Hide deleted

Hide forwards

Музей на Телеге

23 Jul 2022, 18:31

Цюбецейка крэўскіх татар, 1920-я гг.

250 0 3 1

Музей на Телеге

22 Jul 2022, 10:53

Сябры, у нас з’явілася ідэя калі-некалі выкладаць тут розныя цікавыя публікацыі, звязаныя з этнаграфіяй, якія малавядомыя альбо якія не так проста знайсці ў сеціве. Ці варта нам гэта рабіць, прагаласуйце, калі ласка!

Poll

Варта
Не варта
Усё роўна

60 votes

211 0 0 1

Музей на Телеге

13 Jul 2022, 10:09

Народныя майстры, безумоўна, натхняліся еўрапейскім мастацтвам. Вось, напрыклад, Мадонна ў крэсле Рафаэля.

233 0 0 1

Музей на Телеге

1 Jul 2022, 15:04

100 год гісторыі ў ліштвах.

284 0 2 6

Музей на Телеге

3 Jun 2022, 16:27

Фотаздымак са збору Нацыянальнага гістарычнага музея Рэспублікі Беларусь. Антаніна Іванаўна Дашкевіч за гатаваннем бруснічнага варэння на верандзе дома Дашкевічаў. 1914 г. Мінск. Аўтар: Леў Урбанавіч Дашкевіч.
На здымку - прымус, на якім стаіць таз для варкі варэння. Прымус быў вынайдзены ў 1892 г. у Швецыі, якая і была яго асноўным вытворцам. У пачатку XX ст. гэты награвальны прыбор стаў з’яўляцца ў заможных дамах у Расійскай імперыі і быў першапачаткова статуснай рэччу. У шырокі ўжытак у нас прымусы ўвайшлі толькі ў 1920-х гг. і да сярэдзіны стагоддзя практычна зніклі. Тазы для варкі варэння рабілі з медзі альбо латуні, яны маглі быць з доўгай драўлянай ручкай альбо без яе. Гэтыя пасудзіны былі даволі распаўсюджанымі ў гарадскім і местачковым побыце канца XIX – пач. XX ст. Масава карысталіся імі і ў савецкія часы.

343 0 2 2

Музей на Телеге

20 May 2022, 10:25

Pottery_of_Belarus.pdf

Сябры! Даўно нас было не чуваць... Пастараемся ў бліжэйшы час ажывіць суполку, напаўняючы яе больш-менш рэгулярна рознымі цікавосткамі. А пакуль прапануем азнаёміцца з каталогам выставы "Ганчарны посуд Беларусі", у стварэнні якога мы прымалі непасрэдны ўдзел. Сама выстава праходзіць у Беларускім дзяржаўным музеі народнай архітэктуры і побыту і працягнецца да сярэдзіны восені.

338 0 10 5

Музей на Телеге

12 Oct 2021, 16:24

Даволі часта можна сустрэць інфармацыю, што помнікі ў выглядзе дрэва з абрубленымі галінамі ставілі чалавеку, на якім спыніўся род. Магчыма, спачатку так і было, але далей гэтая форма проста стала моднай, прычым мода на такія помнікі пратрымалася каля 100 гадоў.

📍Палачаны, Маладзечанскі раён.

506 0 3

Музей на Телеге

13 Aug 2021, 13:21

Ганчары ў вёсцы пражывалі даволі кампактна, у сувязі з чым узнікла назва адной з вуліц – Ганчарная. Пасля вайны ў Рэчках працавалі Мар’ян Доўнар, Захар Згерскі, Аркадзь Вошчанка, Аляксандр Пяркоўскі. Бацька Захара Згерскага – Паўлюк, таксама быў ганчаром. Відаць, гэта той самы P.Z., якога ў 1930-я гг. апытваў Галубовіч. Гліну капалі непадалёку, у Жукавічах і Путрычах. Рабілі паліваныя “жбанкі”, міскі, глякі, слоікі. Макатры (“чаропкі”) для расцірання маку і гатавання цеста на бліны былі ў выглядзе глыбокай непаліванай ці паліванай толькі звонку міскі. Таксама нам трапілася цікавая пляшка і нават, вытачаны на ганчарным крузе, комін. Адзін з ганчароў – Аляксандр Пяркоўскі ствараў цацкі-свісцёлкі ў выглядзе конікаў, а таксама попельніцы з птушкамі. Посуд адвозілі на кірмашы ў Куранец і Даўгінава. Вядома, што ў 1930-я гг. у Рэчках працавала ганчарня па вырабу кафлі, а ў пасляваенны час узнік промкамбінат, на які ўладкавалася большасць з ганчароў. Там яны працягвалі выточваць посуд, аднак не пакідалі працу і дома.

405 0 3

Музей на Телеге

13 Aug 2021, 13:14

Працягваем допіс пра ганчарства ў Рэчках Вілейскага раёна, на гэты раз ужо па ўласных матэрыялах. Вялікі ўплыў на керамічную вытворчасць у мястэчку аказалі майстры з Івянца – бадай, найбольш высокаразвітага ганчарнага цэнтра ў Беларусі. З-за вялікай канкурэнцыі івянецкія ганчары вымушаны былі шукаць іншае месца жыхарства. Так, вядома, што ў Рэчкі пераехалі Іосіф Кільчэўскі і Райманд Судакевіч. Па сённяшні дзень у вёсцы добра памятаюць іншага перасяленца з Івянца – Мар’яна Доўнара, які прыехаў у Рэчкі, відаць, яшчэ перад вайной, у маладым узросце. Ён лічыўся лепшым ганчаром, вучыў сакрэтам рамяства мясцовых майстроў. Можна дапусціць, што менавіта з івянецкімі ганчарамі першапачаткова звязана вытворчасць у паселішчы паліванай керамікі. Да таго ж, “жбанкі” з Рэчак маюць пэўнае падабенства формы з івянецкімі, асабліва што датычыцца выгіну вуха.

367 0 3

Музей на Телеге

9 Aug 2021, 12:29

Двайны колас (спарыш)
Хто знойдзе двайны колас, той шчасьлівы. Калі ў двайным коласе зярняты поўнасцю паспелі, то перамешваюць іх са збожжам, прызначаным на насенне, "штоб хлеб радзіў удвое", а калі не зусім даспелыя, тады гаспадыня зашывае ў палатняную анучку і трымае ў начынні з мукою, "штоб мука была спорная".
(Ч.Пяткевіч, Рэчыцкае Палессе)

291 0 0

Музей на Телеге

6 Aug 2021, 12:59

Гаршчкі і міскі з Рэчак (малюнкі Ул. Галубовіча).

345 0 3

Музей на Телеге

6 Aug 2021, 12:59

Былое мястэчка Рэчкі з’яўлялася найбольш буйным цэнтрам керамічнай вытворчасці на Вілейшчыне. Вядомы польскі археолаг Уладзімір Галубовіч падчас даследаванняў 1937-1939 гг. апытаў там 2 ганчароў: P.Z. 55 гадоў і M.P. 37 гадоў. У выніку апытанняў высветлілася, што ў Рэчках на той момант працавала 6 ганчароў, якія выточвалі посуд на нажным крузе з рухомай воссю. Да пачатку XX ст. карысталіся больш архаічным нажным кругам са спіцамі з нерухомай воссю. У 1930-х гг. ганчары рабілі паліваны посуд (нізкія міскі, міскі, макотры, гаршчкі з вушкамі, слаі, збаны), які абпальвалі ў двухкамерным горне. Адзін ганчар вырабляў непаліваныя пасудзіны, якія былі прыдатныя для гатавання ў печы. У гліну ён дадаваў дамешак пяску, абпал ажыццяўляўся ў звычайнай хатняй печы, пасля чаго посуд мог загартоўвацца ў абвары.
Цікава, што ў Рэчкі неаднойчы прыязджалі вучыцца тэхніцы тачэння вясковыя ганчары, якія стваралі посуд архаічным спосабам налепу.
Аб тым, што нам атрымалася даведацца пра ганчарства ў Рэчках падчас пражывання там гэтым летам распавядзем неўзабаве) #ганчарства

297 0 3

Музей на Телеге

30 Jul 2021, 18:47

Клець - будынак для захавання ежы, перадусім збожжа. Магла быць як часткай 3-камернага жытла, так і асобным будынкам. Але ў любым выпадку канструкцыя страхі кляці рабілася закотам - суцэльным бярвенчатым скляпеннем. І ўжо паверх закота клалося традыцыйнае ў дадзеным рэгіёне пакрыццё страхі (чарот, дранка).
Рабіўся закот з мэтаю абароны запасаў ад дзікае жывёлы і птушкі. А як выглядае той закот, цудоўна бачна на нашых фатаздымках.

#дойлідства

267 0 1

Музей на Телеге

15 Jul 2021, 22:48

На поўначы Беларусі сустракаюцца каменныя агароджы. Сярод нашых суседзяў яны пашыраны ў Латвіі і Эстоніі. Самае цікавае, што ў нас яны сустракаюцца ня толькі на памежжы з Латвіяй, але і на Віленшчыне, як гэтая агароджа з в. Навасёлкі, Астравецкага раёну.

342 0 5 1

Музей на Телеге

21 Jun 2021, 11:42

Збор ягад. Фотаздымак часоў нямецкай акупацыі. Раней у якасці тары для ягад выкарыстоўвалі гліняныя пасудзіны (гладышы, збаны), якія для зручнасці маглі падвешваць да поясу (як у дзяўчынкі на пярэднім плане). Больш здымкаў побыту тых гадоў можна паглядзець па спасылцы: https://dapamoznik.blogspot.com/p/blog-page_66.html

#промыслыірамёствы

390 0 2

Музей на Телеге

14 Jun 2021, 20:51

Набліжаецца сезон лясных ягад. Спецыяльна да яго публікуем прыстасаванне для збору чарніц. Яно складаецца з дашчанога корпуса і ўбітых цвікоў. У наш час падобныя прыстасаванні звычайна называюць плодазборнікамі ці камбайнамі. У 2019 г. было афіцыйна дазволена імі карыстацца пры выкананні пэўных правіл.

#промыслыірамёствы

408 0 2 4

Музей на Телеге

2 Jun 2021, 12:28

3-D мадэль нецілатніцы з фондаў Беларускага дзяржаўнага музея народнай архітэктуры і побыту https://sketchfab.com/3d-models/acb00adab3624982b5cf034d7d91aff5

Video is unavailable for watching

Show in Telegram

Нецілатніца - 3D model by Belarusian skansen (@BSMOFAARL) [acb00ad]

Нецілатніца — кубак з дзвюма ручкамі для рытуальнага абмывання рук (нецілат ядаім), якое здзяйсняецца згодна яўрэйскай традыцыі зранку адразу пасля прабуджэння, перад ужываннем хлеба і ў некаторых іншых выпадках. Выраблена з медзі. Згодна ўліковым дакументам кубак бытаваў у в. Боханы Хоцімскага раён...

446 0 2 3

Музей на Телеге

2 Jun 2021, 12:19

У гарадскім і местачковым побыце, а зрэдку і ў вёсках, карысталіся меднымі, лужонымі ўсярэдзіне, конаўкамі. Калі прыглядзецца, на многіх з іх можна заўважыць клёпкі альбо запаяныя адтуліны ад другой ручкі. Гэта сведчыць аб тым, што такія конаўкі - гэта пераробленыя нецілатніцы для рытуальнага амавення рук у юдаізме.

#медніцтва #промыслыірамёствы

268 0 1

18 last posts shown.

101

subscribers

Channel statistics