⛓️ Ураджэнец Гродзеншчыны, які кінуў выклік савецкаму рэжыму і прайшоў праз лагеры🧏♀️
12 студзеня 2004 года ў Лідзе памёр беларускі грамадскі дзеяч
Аляксей Логвін.🖤 Нарадзіўся 26 лютага 1934 года ў
вёсцы Збляны (сёння Лідскі раён Гродзенскай вобласці). У юнацтве стаў адным з кіраўнікоў антыкамуністычнай Лідскай моладзевай падпольнай арганізацыі, якая ставіла мэтай звяржэнне савецкай улады і ўсталяванне дэмакратычнай сістэмы. Каб пашырыць дзейнасць, перавёўся ў іншую школу, дзе далучаў новых сяброў да падполля.
🪃 У траўні 1951 года быў арыштаваны органамі МДБ, прайшоў допыты і суд. Спачатку атрымаў 6 гадоў за «антысавецкую агітацыю», але пасля перагляду прысуду ваенны трыбунал прыгаварыў яго да 10 гадоў лагераў за «здраду радзіме».
⛏️ Прайшоў праз Поцьму (Мардовія), Варкуту і Омск, працаваў у шахтах, на лесапавале і будаўніцтве. У Омску моцна захварэў, яму зрабілі аперацыю. Пасля смерці Сталіна ў лагеры на некаторы час паслабілі рэжым, але цяжкая праца і карцары працягваліся.
🦁 Пасля лагераў і грамадская дзейнасць
Быў вызвалены ў 1954 годзе, адбыўшы 3 гады і 7 месяцаў. Пасля прымусовай працы на Данбасе вярнуўся ў Ліду, працаваў у гандлі і на чыгунцы. У 1979 годзе быў рэабілітаваны.
🗳 У 1990-х удзельнічаў у грамадска-палітычным жыцці, у 1995 годзе балатаваўся ў парламент.
📄 Аўтар успамінаў
«Супраць „мудрага правадыра“», запісаных
Алесем Смаленчуком у 2003 годзе.
«Калі вы чакаеце ад мяне словаў шкадавання за памылкі маладосці, то дарэмна. Тое, што не ўдалося вывучыцца мне, зрабілі мае дзеці, і так здорава ў іх гэта атрымалася, што мне застаецца толькі радавацца. Многае з таго, пра што мы марылі паўстагоддзя назад, сёння ўжо стала рэальнасцю. Так што, выходзіць, не такія ўжо мы былі наіўныя, не такія дурныя. Я ўдзячны жыццю за магчымасць сёння аспрэчваць ці згаджацца з выказваннямі тога ж Салжаніцына, таму што я знаёмы не па кнігах і газетах з тым, пра што гаворыць выдатны пісьменнік. І, наогул, калі будзеце пісаць артыкул, я не хацеў бы выглядаць у ім гэтакай ахвярай.».
🤩 Пахаваны на лідскіх могілках Зосіна.