Forward from: Новы Час
Родная мова цяпер — гэта штодзённы адзіночны пікет
Цяпер, калі за сцяг — содні, за мітынг — арышт, за журналісцкую працу — зона, цяпер мы ўзгадваем, што забыліся на самую галоўную сваю зброю — родную мову, — піша Зміцер Дашкевіч у Фэйсбуку.
І. Што робіцца?
Наглядзеўшыся жахлівых навінаў пра арышты, суды і расправы, ледзь не кожны цяпер пытаецца: што гэта робіцца і што будзе далей? Я думаю, гэта было ад пачатку зразумела: як толькі сыдзе вуліца, адразу пачнецца зачыстка.
Хоць здаровы розум да апошняга не мог паверыць, што ў 2021 годзе ў цэнтры Еўропы можа адбывацца тэрор, які па дадзеных праваабаронцаў паставіў Беларусь па ўзроўні свабоды ў адзін шэраг з ваюючым Сектарам Газа. Але гэта адбываецца на нашых вачах: катаванні на Акрэсціна і калоніі за журналісцкую працу. Нават нацыянальны сцяг, пад якім абвяшчалася Незалежнасць і ў 1918, і ў 1991, падвяргаецца такому пераследу, што становіцца вусцішна: выбітыя вокны, канфіскаваныя машыны і арышты, арышты, арышты. Мэта адна — жудаснымі рэпрэсіямі, якія выклікаюць жах (лацінскае "terror" — страх, жах) застрашыць нас, прымусіць штодня, чытаючы навіны, быць у жаху — гэта і ёсць тэрор. Наколькі гэта, канешне, магчыма ў 2021 годзе ў цэнтры Еўропы.
Я і сам баюся: іду ў Курапаты, дык пішу на працы тэстамент і збіраю рэчы для камеры. Але, на жаль, інакш быць не магло. Нам трэба гэта вельмі цвяроза ўсвядоміць: мільёны людзей 26 гадоў расцілі Звера; сотні тысяч адэптаў Бацькі хлусні фальсіфікавалі, ілжэсведчылі, збівалі чвэрць стагоддзя.
Яшчэ раз, мы мусім прамовіць гэта ўголас: «ЧВЭРЦЬ СТАГОДДЗЯ» і «МІЛЬЁНЫ ЛЮДЗЕЙ». Дык як мы сабе ўяўлялі, каб з гэтым усім развітацца: за дзень, за тыдзень? Каб мы развіталіся хутка, памянялася б толькі прозвішча кіраўніка акупацыйнай адміністрацыі, а ўсе адэпты тэрору — ад «ліберала» замежніка да будаўніка канцлагераў, ад 26-гадовага ілжывага прапагандыста да 22-гадовай пракуроршы, якая адпраўляе дзяўчынак-журналістак у зону — усе яны, армія, АРМІЯ маньякаў засталіся б на сваіх месцах. Цяпер жа дзень за днём галоўны маньяк збірае, каб уцягнуць з сабою ў пекла ўсіх астатніх маньякаў.
Дый мы самі, як народ, ці былі гатовыя да хуткіх пераменаў? Я ўзгадваю словы аднаго з лідараў страйкамаўскіх камітэтаў і Рады, якая ў жніўні збіралася ўжо пераймаць уладу — словы пра тое, які Лукашэнка дыктатар кепскі, а Пуцін які дыктатар добры.
Мы нават маўчым пра іншых «лідараў», якія шчаслівыя ў Крэмль на паклон зганяць і ганяюць. Вы ўяўляеце, што робіцца ў галовах людзей? Таму я думаю, каб перамены адбыліся хутка, мы самі, як толькі народжаная нацыя, маглі б гэтага не вытрымаць — разарвалася б на кавалкі наша кволая свядомасць. Хто мае вушы пачуць, той пачуе: я кажу пра нацыю, як адзіны арганізм, у якім кожны адказны за кожнага. Таму доўгі шлях — ён працуе на нас, ён дзеля нас саміх.
Падобнае ўжо было ў нашай гісторыі. У 1988 годзе, калі Праўда пра Курапаты скаланула Беларусь і нават Савецкі саюз, кожны, хто пайшоў за Праўдай, абсалютна дакладна разумеў, што Турма народаў — усё, ёй канец. Хоць Імперыя зла канчалася ў канвульсіях яшчэ некалькі год. І я думаю, па той жа самай прычыне: каб максімальна выявіліся і зышлі на звалку гісторыі маньякі; каб свядомасць людзей Праўды была падрыхтаваная да нечуваных выклікаў нацыі, якая нараджаецца. Хоць, як мы не да канца асэнсавалі Праўду Курапатаў, то шмат маньякаў са звалкі вярнуліся. Але і Незалежнасць была абвешчана, і Сцяг уваскрос. Так і зараз: кожны, хто сёння не прадаў неўміручую душу хлусні, абсалютна дакладна разумее: Лукашэнка — усё, яму канец. Забудземся ўвогуле на гэтага ходзячага пякельніка — няма яго, ён кончыўся. Нам трэба гэта вельмі дакладна разумець: тое, што з намі робіцца цяпер — робіцца самым лепшым чынам, лепш не магло быць! — рыхтуецца ачышчэнне Беларусі ад арміі маньякаў і ідзе працэс ачышчэння свядомасці народа.
Чытаць далей
Цяпер, калі за сцяг — содні, за мітынг — арышт, за журналісцкую працу — зона, цяпер мы ўзгадваем, што забыліся на самую галоўную сваю зброю — родную мову, — піша Зміцер Дашкевіч у Фэйсбуку.
І. Што робіцца?
Наглядзеўшыся жахлівых навінаў пра арышты, суды і расправы, ледзь не кожны цяпер пытаецца: што гэта робіцца і што будзе далей? Я думаю, гэта было ад пачатку зразумела: як толькі сыдзе вуліца, адразу пачнецца зачыстка.
Хоць здаровы розум да апошняга не мог паверыць, што ў 2021 годзе ў цэнтры Еўропы можа адбывацца тэрор, які па дадзеных праваабаронцаў паставіў Беларусь па ўзроўні свабоды ў адзін шэраг з ваюючым Сектарам Газа. Але гэта адбываецца на нашых вачах: катаванні на Акрэсціна і калоніі за журналісцкую працу. Нават нацыянальны сцяг, пад якім абвяшчалася Незалежнасць і ў 1918, і ў 1991, падвяргаецца такому пераследу, што становіцца вусцішна: выбітыя вокны, канфіскаваныя машыны і арышты, арышты, арышты. Мэта адна — жудаснымі рэпрэсіямі, якія выклікаюць жах (лацінскае "terror" — страх, жах) застрашыць нас, прымусіць штодня, чытаючы навіны, быць у жаху — гэта і ёсць тэрор. Наколькі гэта, канешне, магчыма ў 2021 годзе ў цэнтры Еўропы.
Я і сам баюся: іду ў Курапаты, дык пішу на працы тэстамент і збіраю рэчы для камеры. Але, на жаль, інакш быць не магло. Нам трэба гэта вельмі цвяроза ўсвядоміць: мільёны людзей 26 гадоў расцілі Звера; сотні тысяч адэптаў Бацькі хлусні фальсіфікавалі, ілжэсведчылі, збівалі чвэрць стагоддзя.
Яшчэ раз, мы мусім прамовіць гэта ўголас: «ЧВЭРЦЬ СТАГОДДЗЯ» і «МІЛЬЁНЫ ЛЮДЗЕЙ». Дык як мы сабе ўяўлялі, каб з гэтым усім развітацца: за дзень, за тыдзень? Каб мы развіталіся хутка, памянялася б толькі прозвішча кіраўніка акупацыйнай адміністрацыі, а ўсе адэпты тэрору — ад «ліберала» замежніка да будаўніка канцлагераў, ад 26-гадовага ілжывага прапагандыста да 22-гадовай пракуроршы, якая адпраўляе дзяўчынак-журналістак у зону — усе яны, армія, АРМІЯ маньякаў засталіся б на сваіх месцах. Цяпер жа дзень за днём галоўны маньяк збірае, каб уцягнуць з сабою ў пекла ўсіх астатніх маньякаў.
Дый мы самі, як народ, ці былі гатовыя да хуткіх пераменаў? Я ўзгадваю словы аднаго з лідараў страйкамаўскіх камітэтаў і Рады, якая ў жніўні збіралася ўжо пераймаць уладу — словы пра тое, які Лукашэнка дыктатар кепскі, а Пуцін які дыктатар добры.
Мы нават маўчым пра іншых «лідараў», якія шчаслівыя ў Крэмль на паклон зганяць і ганяюць. Вы ўяўляеце, што робіцца ў галовах людзей? Таму я думаю, каб перамены адбыліся хутка, мы самі, як толькі народжаная нацыя, маглі б гэтага не вытрымаць — разарвалася б на кавалкі наша кволая свядомасць. Хто мае вушы пачуць, той пачуе: я кажу пра нацыю, як адзіны арганізм, у якім кожны адказны за кожнага. Таму доўгі шлях — ён працуе на нас, ён дзеля нас саміх.
Падобнае ўжо было ў нашай гісторыі. У 1988 годзе, калі Праўда пра Курапаты скаланула Беларусь і нават Савецкі саюз, кожны, хто пайшоў за Праўдай, абсалютна дакладна разумеў, што Турма народаў — усё, ёй канец. Хоць Імперыя зла канчалася ў канвульсіях яшчэ некалькі год. І я думаю, па той жа самай прычыне: каб максімальна выявіліся і зышлі на звалку гісторыі маньякі; каб свядомасць людзей Праўды была падрыхтаваная да нечуваных выклікаў нацыі, якая нараджаецца. Хоць, як мы не да канца асэнсавалі Праўду Курапатаў, то шмат маньякаў са звалкі вярнуліся. Але і Незалежнасць была абвешчана, і Сцяг уваскрос. Так і зараз: кожны, хто сёння не прадаў неўміручую душу хлусні, абсалютна дакладна разумее: Лукашэнка — усё, яму канец. Забудземся ўвогуле на гэтага ходзячага пякельніка — няма яго, ён кончыўся. Нам трэба гэта вельмі дакладна разумець: тое, што з намі робіцца цяпер — робіцца самым лепшым чынам, лепш не магло быць! — рыхтуецца ачышчэнне Беларусі ад арміі маньякаў і ідзе працэс ачышчэння свядомасці народа.
Чытаць далей