Вось і маркотная восень, і зноў
Зоркі зьнікаюць адна за адной.
Воблакі ў небе такія цяжкія,
Што на мяжы пры ўваходзе ў краіну
Надпіс: "Зважайце на нізкую столь,
Будзьце ласкавы, ня рушце спакой".
Хто пакутуе на кляустрафобію -
Гэта нармальна, бо тут вам ня ўтопія.
Дыхаць спрабуйце на поўныя грудзі,
Покуль даюць. Бо потым ня будзе.
Вецер уносіць парэшткі паветра.
Хутка застанецца толькі ў пакетах.
Каб кіслароднае галадаваньне
Добрую волю знайшло для закланьня.
Тут усе ходзяць у запамароцы -
Нельга забыцца, устаць няма моцы.
Выпрастаць сьпіну бракуе прасторы.
Нехта укленчыў, а хтось ходзіць з горбам,
Крыж іхны цягнецца стаць надмагільлем.

І па-над усім, зь безуважным бясьсільлем,
Трывалай надзеяй узьняцца калісьці
Падае, падае, падае лісьце.