Apeikin. Спорт.

Гэты допіс быў зроблены 9 кастрычніка 2023 года. Тады я патрапіў у эпіцэнтр грамадскага хэйту. Цікава зараз гэта ўсё чытаць, асабліва каментары.

**

09.10.2023

Я, канешне, не Арыстоцель і не Арастовіч, але ёсць рэчы, якія я бы таксама хацеў шчыра сказаць беларусам сёння:

- 2020 год скончыўся, таварышы. Гэта трэба прыняць і адпусціць. Беларускае грамадства і палітычная сістэма стабілізаваліся, пратэстных настрояў у Беларусі больш не будзе на доўгі час. Грамадзянскае супрацьстаянне страціла ўсялякі сэнс і існуе толькі на прасторах сацсетак;

- стабільнасці рэжыму сёння нічога не пагражае. Санкцыі аказаліся эфімернай субстанцыяй. Таваразварот Беларусі і краін ЕС толькі павялічваўся з 20-га году. Санкцыі адбіліся ў асноўным на транзітных магчымасцях і заробках насельніцтва Беларусі. Эканоміка Беларусі пераарыентавалася і працуе, як і раней (херова, але стабільна). Грамадства ўнутры Беларусі жыве звычайным жыццём;

- у бліжэйшыя часы нас чакае "заход на трэцяе кола": адносная адліга, вызваленне палітвязняў, дэкрыміналізацыя экстрымісцкіх артыкулаў. Большасць беларусаў зможа бесперашкодна вярнуцца дадому. Актуальнымі тэмамі на парадку дня ў грамадстве будуць бяспека, эканамічныя рэформы, прысутнасць ядзернай зброі на тэрыторыі Беларусі, аднаўленне авія і чыгуначнага спалучэння з краінамі ЕС. Але ўжо ў канструктыўным рэчышчы.

- палітычныя канструкцыі беларусаў замежжа (ОСТ, АПК) ўжо нерэлевантныя. Ніякага прызнання яны не маюць. Усе разлікі за беларускі экспарт ідуць у рэспубканскі бюджэт. Паступова адбываецца працэс аднаўлення кантактаў дзяржаўных структур Беларусі з краінамі Захаду. У прынцыпе, гэтыя кантакты і не разрываліся, толькі часова прыпыняліся. Гандаль як ішоў, так і ідзе. З краінамі Азіі, Афрыкі і Лацінскай Амерыкі дык увогуле ўсё олрайт.

- 9 мільёнаў беларусаў ужо даўно не сочаць, чым займаюцца дэмакратычныя лідэры і структуры. Беларускія супермаркеты завалены прадукцыя еўрапейскага вырабніцтва.

- але рэлеватнымі ў новых умовах застануцца многія праваабарончыя і дабрачынныя арганізацыі, прафсаюзы, медыя. Яны ва ўсе часы былі рэлеватнымі . Арганізацыі трэцяга сектара стануць платформамі для аднаўлення грамадскага дыялогу, зняцця санкцый і абмежаванняў з Беларусі, рэабілітацыі палітвязняў і гд. Таксама яны будуць у нейкай ступені ўраўнаважваць аўтарытарызм будучых уладаў. У прынцыпе, як і раней.

- пашпарту Новай Беларусі не будзе, гэта немагчыма;

- ніякай Гаагі для рэжыму таксама не будзе. Паспрабуйце самі здагадацца, чаму.

- для адных Лукашэнка стаў тыранам, для іншых - кіраўніком дзяржавы, які не дазволіў уцягнуць беларусаў у багну ганебнай вайны. І адныя, і другія маюць рацыю.

- тым не менш, падзея 20-га году пакінулі вялікую спадчыну для нашай гісторыі. Нацыянальная свядомасць не фармуюцца за адзін дзень, на гэта патрэбны многія дзесяцігоддзі. Гісторыкам трэба будзе аб'ектыўна разабрацца ў першапрычынах і наступствах гэтых падзей.

Калі ў вас ёсць яшчэ што дадаць, пішыце ў каментарах.

2️⃣Гэта вызнаюць усе аналітыкі, усе эксперты, а заходнія палітыкі робяць выгляд, што нічога не разумеюць. Нават не жадаюць адказваць на ціск беларусаў па самаму актуальнаму пытанню, зводзячы другасныя фактары на першую ролю. Цяпер напрыклад абгаворваюцца новыя санкцыі супраць Беларусі з-за недэмакратычнасці выбараў. Любы самы адсталы студэнт факультэту паліталогіі скажа, што спрыянне разбурэнню незалежнасці дзяржавы зьяўляецца куды больш страшным злачынствам, чым недэмакратычныя выбары.

І тым не менш сітуацыя мянецца, проста з-за зьмены геапалітычнага трэнду. Як бы хто не актуалізаваў тэму рэпрэсіяў з боку рэжыму, яна адыходзіць на перыферыю міжнароднага жыцця.

З іншага боку, беларускае кіраўніцтва, як бы публічна не прыніжалася перад расейскімі таварышамі, выдатна разумее расклады. Таму і кампанія па выбарах прайшла фактычна ў такім сціснутым экспрэс-рэжыме, і быў уключаны рэжым выключнай увагі да дзеянняў расейскіх саюзнікаў. Аднак таварыш Пуцін нікуды не падзеўся са сваімі драпежнымі апетытамі, і далейшы лёс дзяржавы выклікае сур’ёзны непакой. Без нейкіх пазітыўных зрухаў на заходнім напрамку набыць нарэшце ўстойлівасць будзе складана. Дадаецца праблема зьняволеных, якіх многія ва ўладзе і хацелі б вызваліць, але баяцца наступстваў.

Ультытаматумы тут не праходзяць. Аўтарытарная ўлада не можа паказаць слабасць, няма аніводнага выпадку, калі б пад жорсткім ціскам пачаліся саступкі. Увесь досвед кажа, што вызваленне людзей ды нармалізацыя з заходнімі краінамі заўжды адбывалася на глебе прагматычнага гандлю. Гэта рэчаіснасць, а не казкі Андэрсэна…

На мінулым тыдні былі вызваленыя знакавыя фігуры: грамадзянка ЗША Анастасія Нюфер і вядомая палітычная актывістка Паліна Шарэнда-Панасюк, пра якую Зянон Пазняк, з ягоных слоў, асабіста прасіў Лукашэнку. Дзяржсакратар ЗША Марка Рубіа напісаў у сетцы X: “Дзякуючы прэзідэнту ЗША, Беларусь толькі што ў аднабаковым парадку вызваліла амерыканку Анастасію Нюфер”. Гэта бязумоўна яскравы сігнал аб гатоўнасці да перамоў заходняму боку, што пры наяўнасці рацыянальнасці абавязкова мусіла быць заўважана заходнімі палітыкамі. Але Захад маўчыць, як юнак на дапросе… Пакуль не бачым аніякіх перамоўных сігналаў. А вось такія сігналы кіраўніцтву Расеі адбываюцца. Ідуць адкрытыя дыскусіі, спрэчкі, адміністрацыя Трампа цвёрда заяўляе пра намер спыніць вайну ў рэгіёне праз перамовы бліжэйшым часам з Уладзімірам Пуціным.

Шэраг беларускіх дзеячаў як у апазіцыі, так і ва ўладзе, зараз выказваюць правільныя думкі датычна наўпроставай пагрозы для лёсу нашай краіны падобнага сцэнару. Некаторыя прама заяўляюць пра магчымасць “новага Мюнхена”, дзе лёс Беларусі будзе вырашацца без беларусаў.

Беларусы не могуць сабе дазволіць далей марнаваць сілы на процістаянне, калі існуе такі выклік. З гэтай нагоды цікавы ролік запісаў палітолаг Ігар Тышкевіч. Хоць у многіх рэчах у нас розныя падыходы, але падзяляю трывогу патрыёта Тышкевіча, які ў досыць брутальнай форме выказаў прэтэнзіі абодвум найбольшым бакам канфлікту – “новай апазіцыі” ды ўладам, што могуць давесці беларускі карабель да лёсу “Тытаніка”, калі ставяць уласны эгаізм вышэй нацыянальных інтарэсаў.

Каб адбываліся пазітыўныя рэчы, іх трэба рабіць, не чакаючы адмашкі раскручаных фігур. Напрыклад, цвёрдая актуалізацыя пытанняў да заходніх калег на любых палітычных захадах – датычна іхных гарантыяў незалежнасці Беларусі, зараз актуальна як ніколі. Тое самае датычыцца і вызвалення грамадзянаў. Мы бачым, што ўлады могуць вызваляць людзей. Чаму дагэтуль такія крокі не вітаюцца? За выключэннем некалькіх асобаў, у асноўным раздаецца ідыёцкая квазі рэвалюцыйная трэскатня, якая ўжо прасмердла нафталінам.

Для тых людзей, якія разумеюць уласную адказнасць, зараз трэба дзейнічаць. Калі ня дай Божа, беларусы згубяць уласную незалежную дзяржаву, чаго будзе вартае ўсё знешняе палітыканства?

Нацыі патрэбныя моцныя і разумныя людзі, якія б маглі аб’ядноўваць людзей, а не разбураць уласны беларускі дом.

ДЫК А ШТО ДАЛЕЙ?

Перамены навідавоку, і насамрэч ніхто сёння дакладна не можа прадказаць далейшую хаду падзеяў, ніхто не ведае, куды далей рушыць цывілізацыя пасля перамогі гэтых адчайных людзей у ЗША. Сёння каманда Трампа задае трэнды, і з гэтым прыйдзецца пагадзіцца нават самым зацятым крытыкам новаабранага прэзідэнта Амерыкі.

Разгром USAID гэта зусім не жарты, калі такія грандыёзныя структуры знікаюць на працягу аднаго дня – гэта бязпрэцэндэтная гісторыя. Агенцтва мела бюджэт больш 50 мрд.$ у год і ўплывала на палітыку ва ўсім свеце. Спадар Маск з узброенымі сілавікамі ўварваўся ў будынак названай арганізацыі ды узяў пад кантроль структуру. Стала вядома, што USAID выдзяляла сотні мільёнаў даляраў на структуры Сораса, на структуры палітыка Нэнсі Пелосі, мільёны на падтрымку ЛГБТ у Македоніі і Ямайцы. Ужо першыя ж абнародаваныя факты пра дзейнасць USAID выкрываюць досыць адыёзную сітуацыю датычна дзейнасці Агенцтва ЗША па міжнароднаму развіццю. Амерыканскія кангрэсмэны-дэмакраты назвалі гэтую падзею “дзяржаўным пераваротам”. Але трампаўскі курс набірае хаду.

Прэзідэнт Трамп за некалькі дзён паказаў усім суседзям, хто “галоўны ў хаце” і досыць канкрэтна дамогся саступак з усіх бакоў. Хіба гэта толькі пачатак, бліжэйшым часам мы пабачым працяг. Трамп праводзіць чыстку дзяржапарату ЗША, звальняюцца тысячы чалавек. Мала таго, упершыню прадстаўнікі кіраўніцтва Штатаў прама выказваюць незадаволенасць цяперашняй палітыкай Еўропы і агучваюць патрэбу пераменаў у палітыцы еўрапейскіх дзяржаў. Калі такое было апошні раз, што адзін з найбольш уплывовых палітыкаў з кола прэзідэнта ЗША прама выдае прэтэнзіі да Брытаніі, спрадвечнага саюзьніка Амерыкі? Будуць грандыёзныя падзеі, не прыходзіцца сумнявацца, што тыя сілы, якія пацярпелі паразу ў Штатах, зараз у некаторым накаўце. Але яны пастараюцца мабілізавацца, Брытанія ды шэраг еўрапейскіх дзяржаў застаюцца апірышчам ліберальнага пулу.

Досыць разгублена рэагуе на сітуацыю беларуская ўлада. Прапагандысты рэжыму то хваляць, то крытыкуюць Трампа, проста не ведаючы, чаго чакаць ад прэзідэнта Амерыкі. Беларусь пасля 20-га году сур’ёзна загнаная пад расейскі кантроль, з якога раней ці пазней нейкім чынам прыйдзецца выходзіць. Нават Лукашэнка вымушана вызнаў напярэдадні выбараў, што “дзяржаўнасць краіны пад пагрозай!..”. Адкуль сыходзіць першая пагроза Лукашэнка не ўдакладніў.
Мы цудоўна памятаем, што папярэдняя адміністрацыя ЗША акром шалёных санкцыяў нічым іншым на беларускім вектары не адзначылася. Пытанне пагрозы незалежнасці нашай краіне фактычна нават не агучвалася Белым домам, не цікавіла гэта ні Брытанію, ні нашых бліжэйшых суседзяў. Ішла небяспечная гульня санкцыяў супраць Беларусі, і гэтая палітыка прынесла бяду беларускаму народу і ўкраінцам. Таму беларускі ўрад вымушана пайшоў на пошук іншага магутнага саюзьніка - КНР, які рэальна некалькі разоў прадэманстраваў падтрымку Рэспублікі Беларусь, фактычна не даўшы Маскве ўжо інкарпараваць Сінявокую ў склад Расейскай Федэрацыі. Але навязаўшы скрайне небяспечныя пагадненні, Крэмль зрабіў надзвычай праблематычным для нашай дзяржавы дыстанцаванне ад Расеі. Уласнымі сіламі гэта зрабіць нерэальна. Нават калі б беларусы змаглі адмабілізавацца, стварыць магутныя дабраахвотніцкія фармаванні ды ўсенародна паўстаць супраць расейскага панавання, у цяперашніх умовах няма аніякіх шанцаў на поспех. Маючы такія адносіны з бліжэйшымі саюзнікамі ды жорсткія санкцыі – гэта ўвогуле самагубная авантура, якая б азначала поўную акупацыю і масавыя расправы. Гэтую партыю бяз вонкавых гульцоў, бяз падтрымкі тых дзяржаў, якія выступілі гарантамі незалежнасці Беларусі, зрабіць немагчыма.

Падштурхоўванне людзей да радыкальных дзеянняў – гэта класічная правакацыя, якая не можа прынесці для беларускага народу аніякіх дывідэндаў. Дзякуючы КНР нашая краіна застаецца фармальна незалежнай, пры гэтым амаль ва ўсім знаходзычыся пад кантролем расіянаў. То бок фактычна сёння кіраўніцтва краіны сядзіць на стуле, дзе няма адной ножкі. Гэтая формула па вызначэнні не вырашаецца бяз заходняга складніку.

Нестыковачка.

«МАК атрымаў поўную справаздачу пра чатырохгадовую выбарчую Генеральную асамблею, якая адбылася 15 студзеня 2025 года, у адпаведнасці са статутам НАК Беларусі і Алімпійскай хартыяй. Выбары былі паспяхова арганізаваныя і праводзіліся таемным галасаваннем, у тым ліку на пасады прэзідэнта і віцэ-прэзідэнта. Згодна са статутам НАК, перагледжаным у 2021 годзе, прэзідэнт, віцэ-прэзідэнт і члены Выканкама не займаюць ніякіх дзяржаўных пасад. Больш за тое, на выбарчай Генеральнай асамблеі НАК прысутнічаў (дыстанцыйна) назіральнік, прызначаны сумесна МАК і Еўрапейскімі алімпійскімі камітэтамі (ЕАК), які пацвердзіў вышэйпададзенае. У сувязі з гэтым Выканкам МАК унёс папраўкі ў рашэнне ад сакавіка 2021 года такім чынам, што выбары НАК Беларусі ад 15 студзеня 2025 года прызнаюцца праведзенымі належным чынам», – заявіла прэс-служба МАК. Адзначым, што МАК дае НАК Беларусі доступ да ўсіх праграм па лініі Алімпійскай салідарнасці."

Але НАК Беларусі быў унесены загадам Джо Байдана ад 9 жніўня 2021 году ў санкцыйны спіс ЗША, і да гэтага часу знаходзіцца на сайце Office of Foreign Assets Control як падсанкцыйная арганізацыя. Накладзена забарона на ўсе грашовыя і маёмасныя аперацыі. Прычым гэтыя санкцыі маюць так званы "другасны" характар, то бок распаўсюджваюцца і на партнёраў НАК Беларусі.

Але мы ўжо відавочна жывем у новым свеце, таму можа так і трэба...

⚽ «Формула успеха в большом футболе тоже давно в принципе известна: жесточайший отбор выносит на гребень только тех, кто обладает способностью к колоссальной концентрации душевных и физических сил в момент наивысших испытаний».

⚽ «Поражением тренера я считаю только неспособность тренировать. Хочет человек, старается – не может. Это поражение. А проигрыш на футбольном поле – совсем другое дело. Проиграл – думай, докапывайся до причин. Излишняя чувствительность вредит, а потому с годами я научился воспринимать проигрыш умом. С эмоциями каждый борется по-своему. Но внутренне я очень холоден и расчетлив».

⚽ «Спады в игре лишь на первый взгляд внезапны, на самом же деле в них нет ничего необъяснимого. Причины неудач всегда конкретны, реальны, их можно определить. И это необходимо сделать, поскольку, разобравшись в конкретных обстоятельствах, дело можно поправить».

⚽ «Тренер не может формировать схему игры, исходя из имеющихся футболистов. Это бессмысленно и бесперспективно. Прогресс футбола возможен только тогда, когда тренер заранее представляет модель игры и сознательно подбирает под нее исполнителей».

⚽ «Вообще, вопрос о резерве – один из самых сложных, на мой взгляд. Необходимо добиться такого положения, чтобы в команде существовала конкуренция, чтобы практически на любую позицию в случае, скажем, травмы или же снижения к себе требовательности была равноценная замена и чтобы эта замена никоим образом не ухудшала игру».

⚽ «Отсутствие жесткости, целенаправленности в работе приводит к гораздо худшим последствиям, нежели отсутствие очков, – команда становится средней, она довольствуется малым и счастливо себя при этом чувствует».

⚽ «Часто говорят, что та или иная идея принадлежит Лобановскому, дескать, Лобановский придумал. А я никогда ничего не придумывал, я только учился, учился и учился».

⚽ «Я никогда не отличал поражений от побед. Это неразрывный процесс».

📝 БЕССМЕРТНЫЕ ЦИТАТЫ ЛОБАНОВСКОГО

⚽ «Тренер должен учиться всю жизнь. Если зачерствел, перестал учиться – значит, перестал быть тренером. Время не обмануть. Акценты расставляет оно. И учит – тоже».

⚽ «Для меня прошлое – это прошлое. Я его принимаю в расчет только в качестве приобретенного опыта».

⚽ «Умение рационально использовать свои физические и духовные возможности приходит только с накоплением опыта, со зрелостью».

⚽ «Тренер – это творческая личность. А творческая личность имеет право на ошибку».

⚽ «Быть тренером значительно сложнее, чем игроком. На поле ты управляешь только мячом, а у бровки ты управляешь людьми».

⚽ «Актер не может опираться на титулы, звания, степени. Не может кичиться стажем и в будущем видеть себя в ореоле славы… Движение – это жизнь, покой – это смерть. К тем, кто способен на движение, театр относится взыскательно, но подоброму. К другим, окаменевшим, омертвевшим, театр взыскателен, но суров».

⚽ «Нет отваги, не можешь во многом отказать себе, не способен терпеть жесточайший тренинг – уходи».

⚽ «Опрометчивое решение всегда принять легче. Труднее – разумное, оптимальное».

⚽ «Я считаю, что критиковать не только можно, но и нужно. И если критика конструктивна, если в ней есть какие-то разумные начала, то она идет только на пользу критикуемым».

⚽ «Успех – категория весьма непостоянная».

⚽ «Каждая тактика хороша, если она приводит к желанной цели».

⚽ «Компромиссами дела не спасти: нужно пойти на риск сегодня, ибо завтра, может случиться, рисковать уже будет нечем».

⚽ «Свобода – это прежде всего желание и возможность делать то, что не запрещено законом».

⚽ «Я – сторонник сдержанных оценок, будь то победы или неудачи».

⚽ «Тратить время и средства на детальный, тщательный сбор информации выгодно – окупится сторицей».

⚽ «В день матча необходима строжайшая концентрация профессиональной энергии. Есть нити, убежден, посредством которых она передается игрокам. Сколько раз ловил себя на том, что импульс адресатом получен: «передатчик» и «приемник» находились на одной волне».

⚽ «Я не знаю, что это такое – талант. Иногда ведь достаточно счастливого стечения обстоятельств, чтобы пришел успех – вот вам и «талант». Но искать, благодаря каким личным качествам, благодаря каким методам большой тренер систематически добивался успехов, – полезно».

⚽ «Тренер не может нравиться всей команде. Это аксиома».

⚽ «В основу модельных характеристик игрока я в первую очередь заложил бы высокие морально-волевые качества, склонность футболиста к универсальности действий и потенциальные функциональные возможности. Далее все зависит от тренера…»

⚽ «Для себя я твердо усвоил с первых же дней: тренер должен свято помнить, не забывать ни на миг, что работает с людьми, которые в значительной степени делают из него тренера. А люди в отличие от роботов имеют душу, часто довольно ранимую, иногда – строптивую. Тренер, безусловно, должен досконально разбираться в футбольном деле, но это одна сторона медали. Другая – тренер обязан одинаково хорошо понимать и душу игры, и душу людей».

⚽ «Я отношу себя к категории людей, которые не любят признаваться в своей неправоте, но – с годами и опытом – стараюсь после совершения ошибки поступать таким образом, чтобы окружающим не составило труда убедиться в том, что я ошибался. Откровенность – наука трудная».

⚽ «Программа – не гарантия успеха, но дает гораздо больше шансов на него, нежели стихийные действия».

⚽ «Я не признаю моды. Признаю только то, что рационально. В частности, для нашей команды».

⚽ «Копировать заманчивые образцы, догонять кого-то – занятие бесперспективное. Опережать – вот вдохновляющий смысл работы».

⚽ «Без экспериментирования, риска, умения брать на себя всю полноту ответственности, не дожидаясь команды сверху, движение вперед немыслимо».

База.

Нас миллион. Это беларусы в эмиграции. Отдельная страна. Да, у нас уже есть своя идентичность, своё мировоззрение и свои понятия. Нас выкинуло ураганом с материка в неведомый открытый океан. Плывём без точки назначения. В начале было страшно, всех штормило. Сейчас мы уже научились выживать в бурю, латать дыры в своих шхунах и ловить попутный ветер в бескрайних водах. Вёсла не бросаем. Постепенно становимся морскими волками. Улыбаемся в хорошую погоду.

Миллион - это много. Эта сила может изменить мир, не говоря уже о стране.

Одна проблема: такого глубокого разобщения людей я не видел, наверное, никогда.

Обиделись все на всех, никто ни с кем не здоровается, все друг друга игнорируют, все воюют друг с другом. Дружат небольшими группами против таких же небольших групп.

Нас победила беспробудная инфантильность. Обидки, надутые губки, фиги в дырявом кармане, фантики и фишки. Все разошлись по уютным углам, поделились на мелкие части, слепили свои мирки, возненавидели друг друга и убежали играть в прятки.

Это беларусы в эмиграции. Да, это мы. Здесь никто ни с кем не общается, все друг друга избегают. Плывя в одной лодке.

Это произошло повсеместно - от политических структур (ОСТ, ОПК, КР) до волонтёрского и добровольческого движения. Полная атомизация.

Разъединение - вот что с нами случилось. Обида на весь мир. Избегание ответственности за достижения цели в угоду детским травмам.

Взрослым рациональным выбором должно являться объединение и проактивная позиция, переступющая через мелкие обиды и непонимания. Для этого надо обладать зрелой ментальностью. Идти на встречу людям с разными взглядами и разным образом жизни. Объединять разнообразное вопреки противоречиям.

-"Я с ним/ней работать не буду..."
-"Он/она токсичный (ая)..."
-"Это сбитый лётчик..."
-"Пилят..."
-"Доноры могут не понять, если мы с ними..."
-"Я ему/ей руки не подам..."
-"Этот точно конторский..."
-"Ябатька..."

Это фразы, которые сейчас наиболее часто звучат у людей, впервые вышедших на протест в 2020 году и оказавшихся вне Беларуси. Эти фразы загоняют невероятно огромную, колоссальную национальную силу за рубежом в узкую детскую песочницу, убивая всю энергию и потенциал изменений.

Друзья, вы не ебанулись случайно?

Идеальных беларусов нет и не будет. За эти пять лет мы смогли отлично рассмотреть себя в зеркало и убедиться в своих достоинствах и изъянах. Последних оказалось очень даже не мало. Всё что можно сделать - это повзрослеть, принять себя такими и начать что-то менять. Не сразу, не за один день, а небольшими, но выверенными шагами.

Ничего не потеряно, но урок вынесен. И нас всё ещё миллион.