Прызнаюсь, я перабалел каранавірусам. І дажэ умер. Казалась бы нада начынаць валнавацца - прэзідзент умер. Но пасматрыце - стаю перэд вамі. Вот правай ручкай пашэвеліл, левай. Разгаварываю. Тоесь не над упадаць сразу ў паніку. Дажэ еслі вам плоха, цемпература, кашэль.
Я как толька пачуствавал недамаганіе - караніку званю. А он у трубку начынает слёзы ліць: не умірайце, толька не умірайце, алксандар рыгоравіч.
А я ему гавару: ну паслушай. дарагой ты мой чалавек. ну ты жэ доктар. Тожэ. Ну умер я дапусцім. Паляжал. Астыл немнога. Ну так і цемпература жэ спадзёт. І кашэль прэкраціцца. Я ему так і гавару: прыязжай ка мне на трэція суткі после смерці і разбудзі.
Он сначала меня пробавал перэубеждаць: александар грыгоравіч, гаварыт, на трэція суткі - можам і не справіцца. Слішкам глубокій у вас будзет сон.
-Нас жэ амерэканцы кансульціравалі, - гавару. Ані жэ так гітлера ў аргенціну вывезлі. Будзі і не беспакойся. Адольф вон мне сэлфі с пляжа шлёт і не кашляет.
Он неахотна, но сагласілся. І вот, кагда я умер - он час пад дверамі стаяў. Усё вайці не рэшался.
А патом, смешно прызнацца, сначала і праўда дабудзіцца не мог! так с пацэлуем палез! прэдстаўляеце? Ка мне, нармальнаму мужыку!
Я как ачнулся ему сразу сказал, штоб перэдал Карпенке Пушкіна із праграмы школьнай ісключаць. Он как-та плоха вліяет на прыняціе рэшній.
Но какое-та цёплае чуства ўсё жэ асталась к чэлавеку.
Я как толька пачуствавал недамаганіе - караніку званю. А он у трубку начынает слёзы ліць: не умірайце, толька не умірайце, алксандар рыгоравіч.
А я ему гавару: ну паслушай. дарагой ты мой чалавек. ну ты жэ доктар. Тожэ. Ну умер я дапусцім. Паляжал. Астыл немнога. Ну так і цемпература жэ спадзёт. І кашэль прэкраціцца. Я ему так і гавару: прыязжай ка мне на трэція суткі после смерці і разбудзі.
Он сначала меня пробавал перэубеждаць: александар грыгоравіч, гаварыт, на трэція суткі - можам і не справіцца. Слішкам глубокій у вас будзет сон.
-Нас жэ амерэканцы кансульціравалі, - гавару. Ані жэ так гітлера ў аргенціну вывезлі. Будзі і не беспакойся. Адольф вон мне сэлфі с пляжа шлёт і не кашляет.
Он неахотна, но сагласілся. І вот, кагда я умер - он час пад дверамі стаяў. Усё вайці не рэшался.
А патом, смешно прызнацца, сначала і праўда дабудзіцца не мог! так с пацэлуем палез! прэдстаўляеце? Ка мне, нармальнаму мужыку!
Я как ачнулся ему сразу сказал, штоб перэдал Карпенке Пушкіна із праграмы школьнай ісключаць. Он как-та плоха вліяет на прыняціе рэшній.
Но какое-та цёплае чуства ўсё жэ асталась к чэлавеку.