Пра перспектывы акупацыі Беларусі лепей за ўсіх зразумелі татара-манголы. Яны зазірнулі, паглядзелі: балоты, лясы, балоты, лясы. О, чалавечак! І зноў балоты, балоты, лясы, балоты.
Будзем акупіраваць балоты і балоты і балоты? Да ну нахуй. Тыг-дык. дыг-дык.
Далей ніхто нічога не разумеў.
Літоўцы заходзілі - ну такія: о, у вас балоты і лясы і ў нас балоты і лясы. Збс. Давайце неяк разам туды-сюды.
- Ну давайце і не дурыце болей галавы, бо часу няма
Рускія вырашылі акупіраваць. Ну, акупіравалі.
І беларусы такія:
- Акупіравалі, да? Давайце цяпер думайце самі, што з гэтым рабіць, а ў нас часу няма.
- Мы прыдумаем. Толькі вы будзеце рускімі!
- Ага. Хуюскімі. Хоць чугункамі называйце, а ў нас часу няма. Дажынкі.
Далей прыйшлі саветы.
- Ага, прыйшлі, малайцы. Рускія херова спраўляліся, чот не вельмі наакупіравалі. Заводаў трэба то-сё.
- Усё будзе. Але вы станеце савецкімі, а балоты мы вам асушым.
- Угу. Хуецкімі. І балоты вы асушаць заябецеся. І наогул, часу няма.
Далей прыйшлі немцы.
- О, добранька, мы тут як раз заябліся з іхнімі працаднямі.
- Мы фам пабудуем незалежную дзяржафу. А пасля загонім у лагер і там зхнаім!.
- Ніхуя вы нам не пабудуеце. З нас не будуецца незалежная дзяржава і каб усіх згнаіць - трэба спачатку нас знайсці. І наогул у нас часу няма.
Пасля прыйшла незалежнасць.
- Ура. У нас будзе незалежная дзяржава.
- Хто так сказаў?
- Беларусы!
- А мы хто?
- І вы - беларусы і мы будзем жыць у незалежнай дзяржаве!
- Хуеларусы. У нас часу няма каб з вамі жыць.
- Тады мы будзем аб'ядноўвацца з расіяй!
- Хто сказаў?
- Рускія.
- А мы хто?
- Рускія са знакам якасці.
- Хуякасці. Мы яшчэ ад таго аб'яднання не адыйшлі. І часу няма.
- Вы не хочаце аб'яднацца з расіяй?
- Не хочам.
- І незалежнай дзяржавы не хочаце?
- Не хочам. Часу няма.
- На што ў вас часу няма, калі вы нічога не хочаце?
- Разумееце, экзістэнцыялізм - гэта ўсведамленне быцця як мэты, а перажыванне экзістэнцйнай ісціны - каштоўна само па сабе. Быццё ірацыянальнае, але ў ім мы цэнім неабходнасць пераадолення. Так вам зразумела?
- Не зусім.
- Ну і хуй з ім. Нам таксама не вельмі зразумела. Ды і часу няма.
Будзем акупіраваць балоты і балоты і балоты? Да ну нахуй. Тыг-дык. дыг-дык.
Далей ніхто нічога не разумеў.
Літоўцы заходзілі - ну такія: о, у вас балоты і лясы і ў нас балоты і лясы. Збс. Давайце неяк разам туды-сюды.
- Ну давайце і не дурыце болей галавы, бо часу няма
Рускія вырашылі акупіраваць. Ну, акупіравалі.
І беларусы такія:
- Акупіравалі, да? Давайце цяпер думайце самі, што з гэтым рабіць, а ў нас часу няма.
- Мы прыдумаем. Толькі вы будзеце рускімі!
- Ага. Хуюскімі. Хоць чугункамі называйце, а ў нас часу няма. Дажынкі.
Далей прыйшлі саветы.
- Ага, прыйшлі, малайцы. Рускія херова спраўляліся, чот не вельмі наакупіравалі. Заводаў трэба то-сё.
- Усё будзе. Але вы станеце савецкімі, а балоты мы вам асушым.
- Угу. Хуецкімі. І балоты вы асушаць заябецеся. І наогул, часу няма.
Далей прыйшлі немцы.
- О, добранька, мы тут як раз заябліся з іхнімі працаднямі.
- Мы фам пабудуем незалежную дзяржафу. А пасля загонім у лагер і там зхнаім!.
- Ніхуя вы нам не пабудуеце. З нас не будуецца незалежная дзяржава і каб усіх згнаіць - трэба спачатку нас знайсці. І наогул у нас часу няма.
Пасля прыйшла незалежнасць.
- Ура. У нас будзе незалежная дзяржава.
- Хто так сказаў?
- Беларусы!
- А мы хто?
- І вы - беларусы і мы будзем жыць у незалежнай дзяржаве!
- Хуеларусы. У нас часу няма каб з вамі жыць.
- Тады мы будзем аб'ядноўвацца з расіяй!
- Хто сказаў?
- Рускія.
- А мы хто?
- Рускія са знакам якасці.
- Хуякасці. Мы яшчэ ад таго аб'яднання не адыйшлі. І часу няма.
- Вы не хочаце аб'яднацца з расіяй?
- Не хочам.
- І незалежнай дзяржавы не хочаце?
- Не хочам. Часу няма.
- На што ў вас часу няма, калі вы нічога не хочаце?
- Разумееце, экзістэнцыялізм - гэта ўсведамленне быцця як мэты, а перажыванне экзістэнцйнай ісціны - каштоўна само па сабе. Быццё ірацыянальнае, але ў ім мы цэнім неабходнасць пераадолення. Так вам зразумела?
- Не зусім.
- Ну і хуй з ім. Нам таксама не вельмі зразумела. Ды і часу няма.