Думаючы пра Чудзянцова, пагаджаешся з тым, што быць кепскім ва ўсіх выпадках выгадна. Гэта яшчэ Макіавелі заўважыў. Калі ты харошанькі і робіш свае харошанькія справы - ніхто не звяртае ўвагу на тваю харошанькасць.
Будзь мудаком і зрабі што-небудзь харошанькае - цябе ўздымуць на рукі, зацалуюць, напішуць тысячу добрых словаў.
А калі ты па выніках сваёй мудацкай дзейнасці пацерпіш ад іншага мудака - добрыя людзі скажуць, што "ну да, мудак, але важна што ён пацярпеў бязвінна".
Памятаю, Чудзянцоў (смешны такі чувак, насамрэч. нянудны) заклікаў Зісера "дать Карпову с ногі по ебалу" :) А праз пару дзён ужо ненавідзеў Зісера і заклікаў чота там яшчэ. А праз некалькі дзён плакаўся мне, што цяпер у яго два шляхі - ці ў пятлю ці ў эміграцыю.
А пасля зноў чот лаяўся.
А пасля знік. А пасля ўліп.
І вось прыкольна чытаць, які некаторыя людзі называюць яго на фэйсбуку "Валодзям". Тыпу, мы ведаем "Валодзю" і цэнім "Валодзю". Блізкі нам "Валодзя". Бедны наш "Валодзя".
Паўстанем і абаронім "Валодзю"
Бязвіннага Валодзю. Харошага Валодзю.
Марк Твен быў не дурнейшы за Макіавелі і вуснамі Гека Фіна сказаў, што добрыя людзі болей за ўсё ў свеце любяць памагаць усялякім мярзотнікам і махлярам.
Я, мусіць, не вельмі харошы.
Мяне не радуе Валодзяў лёс. Я так і не навучыўся радвацца гору кепскіх людзей. Але, дзякуй богу, ува мне не прарасло жаданне за кепскіх людзей паўставаць.Тым болей, што паўставанне ў нашых рэаліях - гэта абмен фэйсбучнымі паведамленнямі ў якіх мы сцвярджаем, што беззаконны рэжым - беззаконны, антыдэмакратычная ўлада - антыдэмакратычная.
Так што дадатковы цяжар з майго сэрца здымаецца тым, што кепскім людзям мы ўсё адно не зможам ніяк дапамагчы - гэтак жа як і добрым.
Гэта такая вычвараная справядлівасць па-беларуску.
Будзь мудаком і зрабі што-небудзь харошанькае - цябе ўздымуць на рукі, зацалуюць, напішуць тысячу добрых словаў.
А калі ты па выніках сваёй мудацкай дзейнасці пацерпіш ад іншага мудака - добрыя людзі скажуць, што "ну да, мудак, але важна што ён пацярпеў бязвінна".
Памятаю, Чудзянцоў (смешны такі чувак, насамрэч. нянудны) заклікаў Зісера "дать Карпову с ногі по ебалу" :) А праз пару дзён ужо ненавідзеў Зісера і заклікаў чота там яшчэ. А праз некалькі дзён плакаўся мне, што цяпер у яго два шляхі - ці ў пятлю ці ў эміграцыю.
А пасля зноў чот лаяўся.
А пасля знік. А пасля ўліп.
І вось прыкольна чытаць, які некаторыя людзі называюць яго на фэйсбуку "Валодзям". Тыпу, мы ведаем "Валодзю" і цэнім "Валодзю". Блізкі нам "Валодзя". Бедны наш "Валодзя".
Паўстанем і абаронім "Валодзю"
Бязвіннага Валодзю. Харошага Валодзю.
Марк Твен быў не дурнейшы за Макіавелі і вуснамі Гека Фіна сказаў, што добрыя людзі болей за ўсё ў свеце любяць памагаць усялякім мярзотнікам і махлярам.
Я, мусіць, не вельмі харошы.
Мяне не радуе Валодзяў лёс. Я так і не навучыўся радвацца гору кепскіх людзей. Але, дзякуй богу, ува мне не прарасло жаданне за кепскіх людзей паўставаць.Тым болей, што паўставанне ў нашых рэаліях - гэта абмен фэйсбучнымі паведамленнямі ў якіх мы сцвярджаем, што беззаконны рэжым - беззаконны, антыдэмакратычная ўлада - антыдэмакратычная.
Так што дадатковы цяжар з майго сэрца здымаецца тым, што кепскім людзям мы ўсё адно не зможам ніяк дапамагчы - гэтак жа як і добрым.
Гэта такая вычвараная справядлівасць па-беларуску.