Я тут кое-што прыдумал. Пазавіце мне этава. З яўрэйскай фаміліяй. Айс...айнс...цвайманта?
- А я уже тут. Не надо меня звать!
- Што, падслушывал?
- Я просто всегда чувствую, что нужен...Но у меня не еврейская фамілія. Немецкая.
-Ой. Ты што...сцісняешся? Не нада. У меня между прочым ацец пагіб на граніцэ. У смысле на чэрце. Аседласці. Зашчышчал её ўродзе бы.
- Не буду стесняться. Спасібо. І детям расскажу, что теперь мы...эті. Ну вы понімаете. Всё еще немного стесняюсь. Но я не буду.
- Ну и маладзец. Давай к дзелу. Я тут карочэ рэшыл атмениць выбары. І мне сказалі, што ты перспекціўны.
- Спасібо!
- На здароўе. Как будзеш данасіць?
- На кого іменно?
- Не на каво іменна, как будзеш данасіць народу цэлесаабразнасць.
- А...
- Не расстраівайся.
- Нет-нет. Тут тоже очень інтересная задача.
- Да. Вот ты жэ с паштовымі аткрыткамі очэнь харашо прыдумал. Хаця ніхто і не паверыл. Но эта была смела. Такую-та хуйню і так адкрыта. Дажэ безрассудна. Мне панравілась.
- Спасібо. Это непроізвольно.
- А вот эта плоха. Я такое з дзецтва не люблю. Но усё раўно. Есць ідзеі?
- Конечно. Скажем, что вы экономіте бюджет і за счет высвобожденных средств планіруете повышать пенсіі.
- Так а я не планірую. Пенсіі мы замарозім вабшчэ-та.
- Это очень стабільно. Это то, что вы і обещалі народу. А высвобожденные средст...
- Мы далгі аддадзім і пастроім кой-чыво. Мне там нада па хазяйству.
- Так вы вообще іх отменіте? навсегда?
- Ну навернае жэ не на утра панедзельніка!
- І будете самі...?
- Ты тупой?
- Конечно же самі, я это і утверждаю. Ну так і замечательно. Ведь еслі вас всегда выбірают, то зачем сто раз спрашівать.
- Вот эта ужэ інцерэсна.
- І опять же. Во всем можно обвініть наблюдателей. Оні так, дескать, огорчают председателей коміссій і саміх ізбірателей, что мы боімся за іх здоровье...
- Жызнь.
- Да-да. за жізнь.
- Паэтаму што?
- Што?
- Ты мысль развівай.
- Поэтому...мы...будем..? будем...
- Расстрэліваць...
- Расстрелівать ізбірателей?
- Наблюдацелей! Што скажаш?
- Расстрелівать наблюдателей... Я скажу, что это...в інтересах общества. Ведь еслі кто-то зарегістріровался наблюдателем, зная, что наблюдатели угрожают жизням председателей - то этот кто-то явно очень опасный тіп. Это же признание намерений, верно?
- Ты очэнь талантливый.
- И их детей я бы даже забирал.
- У прэдседацелей?
- У наблюдателей! И выращивал бы из них председателей!
- Ну ты даёш, фашыст!
- Я еврей!
- Вот и маладзец. хоць я и не люблю вашэва брата. У меня ацец пагіб у працэсе ўзяція сталіцы бірабіджана.
- Я понімаю... Простіте мне мою немецкую дотошность, но осталась деталь.
- Какая?
- Когда мы всех расстреляем, то нужно же увековечіть. Расстрелівая - вековечь.
- Афарызм! І што прэдлагаеш?
- Думаю, скромный памятнік ізбірательной урне.
- Кубік штолі?
- Да. Но без стенок, без крышкі і без дна.
- Арыгінальна. А ўнутры што?
- А внутрі мілліон открыток!
- А я уже тут. Не надо меня звать!
- Што, падслушывал?
- Я просто всегда чувствую, что нужен...Но у меня не еврейская фамілія. Немецкая.
-Ой. Ты што...сцісняешся? Не нада. У меня между прочым ацец пагіб на граніцэ. У смысле на чэрце. Аседласці. Зашчышчал её ўродзе бы.
- Не буду стесняться. Спасібо. І детям расскажу, что теперь мы...эті. Ну вы понімаете. Всё еще немного стесняюсь. Но я не буду.
- Ну и маладзец. Давай к дзелу. Я тут карочэ рэшыл атмениць выбары. І мне сказалі, што ты перспекціўны.
- Спасібо!
- На здароўе. Как будзеш данасіць?
- На кого іменно?
- Не на каво іменна, как будзеш данасіць народу цэлесаабразнасць.
- А...
- Не расстраівайся.
- Нет-нет. Тут тоже очень інтересная задача.
- Да. Вот ты жэ с паштовымі аткрыткамі очэнь харашо прыдумал. Хаця ніхто і не паверыл. Но эта была смела. Такую-та хуйню і так адкрыта. Дажэ безрассудна. Мне панравілась.
- Спасібо. Это непроізвольно.
- А вот эта плоха. Я такое з дзецтва не люблю. Но усё раўно. Есць ідзеі?
- Конечно. Скажем, что вы экономіте бюджет і за счет высвобожденных средств планіруете повышать пенсіі.
- Так а я не планірую. Пенсіі мы замарозім вабшчэ-та.
- Это очень стабільно. Это то, что вы і обещалі народу. А высвобожденные средст...
- Мы далгі аддадзім і пастроім кой-чыво. Мне там нада па хазяйству.
- Так вы вообще іх отменіте? навсегда?
- Ну навернае жэ не на утра панедзельніка!
- І будете самі...?
- Ты тупой?
- Конечно же самі, я это і утверждаю. Ну так і замечательно. Ведь еслі вас всегда выбірают, то зачем сто раз спрашівать.
- Вот эта ужэ інцерэсна.
- І опять же. Во всем можно обвініть наблюдателей. Оні так, дескать, огорчают председателей коміссій і саміх ізбірателей, что мы боімся за іх здоровье...
- Жызнь.
- Да-да. за жізнь.
- Паэтаму што?
- Што?
- Ты мысль развівай.
- Поэтому...мы...будем..? будем...
- Расстрэліваць...
- Расстрелівать ізбірателей?
- Наблюдацелей! Што скажаш?
- Расстрелівать наблюдателей... Я скажу, что это...в інтересах общества. Ведь еслі кто-то зарегістріровался наблюдателем, зная, что наблюдатели угрожают жизням председателей - то этот кто-то явно очень опасный тіп. Это же признание намерений, верно?
- Ты очэнь талантливый.
- И их детей я бы даже забирал.
- У прэдседацелей?
- У наблюдателей! И выращивал бы из них председателей!
- Ну ты даёш, фашыст!
- Я еврей!
- Вот и маладзец. хоць я и не люблю вашэва брата. У меня ацец пагіб у працэсе ўзяція сталіцы бірабіджана.
- Я понімаю... Простіте мне мою немецкую дотошность, но осталась деталь.
- Какая?
- Когда мы всех расстреляем, то нужно же увековечіть. Расстрелівая - вековечь.
- Афарызм! І што прэдлагаеш?
- Думаю, скромный памятнік ізбірательной урне.
- Кубік штолі?
- Да. Но без стенок, без крышкі і без дна.
- Арыгінальна. А ўнутры што?
- А внутрі мілліон открыток!